نماد گرايى با نور به سبك لكوربوزيه

همان طور كه قبلا شنيده شد،نور كليدى براى سبك لكوربوزيه و ران شامپ است و به شكل مشخصى به وسيله ى اين معمار مطرح مى شود.نحوه استفاده او از نور به ندرت مورد بحث قرار مى گيرد.تنها از طريق سه إظهار نظر پنهان كه استدلال بصرى موجود در كليساى«ران شامپ»را شكل مى دهند و محتواى نمادين درك جديد او از نور ظهور مى كند.

طرح اول

مورد اول طرحى از در اصلى محل برگزارى سرود است كه كل كتاب را در بر مى گيرد(هم در و هم كتاب مربع شكل هستند) اين مورد متمركز بر پنجره اى تقسيم شده به مربع هايى بوده كه يك كليد هستند.مورد دوم تصويرى مبهم در صفحه ى مقابل خورشيد سياه در زمينه اى از نور است كه در مقابلش واژه «لان شامپ» نشان داده مى شود.

مورد سوم قيد عناوين در زير نقشه ها است.(در خانه مقابل خودتان/در فضاى بيرون،١٠٠٠٠زائر در مقابل محراب).به عنوان تصويرى كه مى توان به عنوان مجموعه خلاصه اى از كليسا با فضاي بالايى شيب دارش مطالعه نمود،مورد اول به نظر مى رسد اهميت پنجره مربع نسبت به هندسه ى پيچيده ساختمان را نشان مى دهد.

احتمالا اين جايگاه ويژه ى مجسمه مريم مقدس است و يا دقيق تر،برجسته ساختن جداگانه يكبار در سال در نور خورشيد در زمينه ى تاريك سالن كليسا است.مورد دوم عمل متقابل نور خورشيد و سايه به رنگ بنفش مشخص مى كند اما سياه قلم موى در فضاى داخلى جايگاه ويژه ى مريم مقدس و ساختمان ايجاد مى كند.

نور

(و همچنين اشاره متمايل به جايگاه قرن نوزدهمى«تنهايى با شكوه»،رساله ى كيمياگرى قرن شانزدهمى است كه در ان خورشيد سياه نشان داده مى شود كه از چشم اندازى تاريك بالا مى رود و بر خورشيد درست پشت ان سايه مى افكند تا تجزيه را نشان دهد،عملكرد أوليه هنر كيميا گرى است)در نهايت پروژه در اصطلاحات شغلى مانند مجاورت جايگاه هاى مقدس پشت به پشت خلاصه مى شود:مكان گرد همايى عمومى گسترده به افقى مى پيوندد كه راه به سمت اسمان دارد اما داراي سايه است و جهات شديدى از تاريكى با نور با دور شده و براى زائر تنها سازنده است.

با اينكه نور و چشم انداز مطرح نمى شوند، مقايسه ى نقشى كه نور در ساختار بندى ريتم روزانه و فصلى زندگى إيفا مى كند را مشخص مى كند و همزمانى تعيين كننده ى سايه و نور، درون گرايى و برون گرايى راديكال در معمارى را مطرح مى كند.بين اين دو جايگاه مقدس و در هر دو مورد،خود مجسمه مريم قرار دارد،نوتر دام[٤٨] كه به عنوان بانويى پوشيده از نور است،ماه و ستاره صبحگاهى نور هدايت گر در چشم انداز تاريك و از اين رو پنجره ساختمان است.