پنجره ی راه پله در مرکزهنرهای معاصر در سانتیاگو دا کامپاستللا

در سانتیاگو : یعنی کیفیت و کنترل مطالعه شده نور طرحی ثابت هستند و ان ها توضیح نمی دهند چگونه این نگرانی برای نور را با سایر خواسته ها هماهنگ می کنند یا چرا او نور را اینقدر جدی می گیرد. چگونه سیزا نور را به عنوان موضوع طراحی در قالبی ارایه می دهد موضوعی است باید بیشتر ان را بهره برداری شود.

در حالی که ممکن است او هرگز فرایند طراحی خود را به تفصیل نظریه پردازی نکرده باشد، مقالات و مصاحبه ها نشان می دهند او چقدر مطلب در این زمینه دارد و رویکرد چند وجهی او به نور نشان دهنده عمل گرایی معقول و رواقی است که به رویکرد او رنگ می بخشد.

نور

اولا ، او علاقمند به نقش نور در استنباط است، حساسیتی که پروژه ی اول به خوبی نشان داده شد جایی که نور به عنوان عامل فعال و عاملی برای تبدیل قالب ذهنی کاربران در نظر گرفته شد. در تغییر فضا ها و استخرهای شنای روباز در « لکاداپالمرا » [101] در ساحل پرتقالی درست در شمال « پورتو » ، « سیزا » روند اغازین باریک بینی قابل توجه را نشان می دهد که در ان غوطه وری در جنگ نور و سایه در حاشیه دریا و خشکی شناگران و افرادی که در حال افتاب گرفتن هستند را اماده مواجه با اقیانوس می سازد.

پس از پایین امدن از جاده ی ساحلی غم افزا جهت خروج از شهر، حرکت مداری شکل در فضای داخلی تاریک و سوزناک که نور کور کننده ای ادامه می یافت ، بزگشت کند و اهسته به سمت روشنایی و پهنای دریا را نشان می داد. واژه ی موجود در پرتقالی برای استانه، « امبرال » [102] است محلی سایه که دقیقا به هدف پروژه ای است می اید که او برای شکل دهی به عنوان تمرینی در نور انتخاب می کند… به شکلی مشخص این چیزی بیش از یک دریا دریچه است که سبب دسترسی به ساحل می شود. در ورودی دیوار ضخامت ان تغییر می کند و زمان تغییر نور را مشخص می کند.