روشی برای جوان سازی صورت با روش های غیر جراحی

چگونه بدون جراحی صورت را جوان کنیم؟

این روزها با طول عمر اکثر افراد جامعه، فعالیت های زیادی جهت کشف روش هایی که رد پای گذر روزگار را در چهره کمرنگ کند انجام پذیرفته و دانش امروزی مرزهای تازه ای در این زمینه ترسیم کرده است. مشخص است که آگاهی از زیر و بم روش های نوین جوان سازی صورت و مرزهای ایمنی هر یک، دانستن عوارضی که احتمال می رود داشته باشد و واقعی کردن توقع مان از هر کدام از این شیوه ها، مسیر را برای تصمیم گیری افرادی که تقاضای این را دارند که پوست صورت خود را جوان سازی کنند آسان تر می کند. با این منظور در این مطلب اشاره ای به مهم ترین شیوه های غیرجراحی جوان سازی صورت خواهیم داشت.

ماندگاری شیوه های غیرجراحی در قیاس با جراحی جوان سازی صورت

تعداد ریادی از مردم بر این باورند که درمان های غیرجراحی جوان سازی موقتی می باشند و جراحی به صورت دائمی است و به همین خاطر جراحی را انتخاب می کنند. این باور، از بنیان درست نمی باشد. از طرفی شیوه های جراحی جوان سازی صورت دائمی نمی باشند و با بالا رفتن سن، دوباره پوست صورت شل تر می شود و نیاز به جوان سازی دوباره پیدا می کند و این در شرایطی است که جراحی جوان سازی روی یک قسمت صورت را برای یک بار می توان با حداقل تبعات انجام داد و امکان انجام مجدد آن بدون افزایش ریسک های جراحی نیست؛ در صورتی که روش های غیرجراحی از مزیت مهم تکرار پذیر بودن برخوردار می باشند، یعنی اگر درمان های غیر جراحی به درستی انجام داده شوند، امکان دارد حتی از درمان های جراحی هم ماندگاری بالاتری داشته باشند. این به این معنا می باشد که به احتمال زیاد فردی با درمان های درست غیرجراحی حتی تا پانزده سال بعد هم دیگر نیازی به مداخله جراحی نداشته باشد در حالی که یک فرد جراحی شده امکان دارد بعد از پنج سال دوباره نیاز به اقدام مجدد داشته باشد. البته این را باید دانست که هیچ کدام از شیوه های جراحی و غیرجراحی به صورت دائمی نمی باشند و همه پس از یک مدت دچار درجاتی از برگشت می شوند. اهمیت درست انجام شدن شیوه های غیرجراحی

صرف نظر از اهمیت زیاد انتخاب درست پزشک متخصص، بهترین نتیجه ها  در شیوه های گوناگون جوان سازی صورت، اعم از جراحی و غیر جراحی وقتی حاصل می شود که فرد متقاضی به چند جنبه توجه درستی داشته باشد. نخست آن که در انتخاب روش درمانی، به نظر پزشک خود اعتماد کند و از اعمال نظرهای فردی پرهیز نماید. یعنی بر نوع مخصوصی از شیوه های جوان سازی اصرار نداشته باشد و اجازه دهد پزشک او با مشاهده آناتومی و ویژگی های صورتش و به منظور دست یابی به برترین نتیجه، روشی را که صلاح می داند انجام دهد. در خیلی از موارد برای اثر بخشی بالاتر و طولانی تر امکان دارد حتی نیاز به ترکیب چند شیوه جوان سازی باشد. از طرفی دیگر، اضافه بر مهارت پزشک، کیفیت و به روز بودن دستگاه یا ماده استفاده شونده، در شیوه های غیر جراحی هم خیلی دارای اهمیت است. حتی در زمان هایی دیده شده که یک تزریق ظاهراً ساده سم بوتولینیوم (معروف به بوتاکس) به خاطر آن که کیفیت نامرغوب و کنترل نشده ای داشته، عوارض ناراحت کننده ای مانند واکنش های حساسیتی، افتادگی پلک و دوبینی را به همراه داشته است.

نکته دیگر، زیاده روی نکردن در این روش هاست. به عنوان مثال استفاده زیادی از بوتاکس و این که هنوز اثر بوتاکس پیشین از بین نرفته، مجدد در مقدار زیاد تزریق شود، حالت انبشاتگی و سمیت ایجاد می کند و عضله به صورت کاملاً فلج می شود و در این حالت، فرد دچار مشکل خواهد شد. دیگر آن که باید از استفاده از مواد مصنوعی به خصوص در مورد حجم دهنده ها (فیلرها) به طور جد خودداری نمود.

کاربرد حجم دهند ها یا فیلرها

در شیوه های جوان سازی از روش های ترکیبی استفاده می شود یعنی این که یک شیوه مخصوص برای همه صورت جواب نمی دهد. به عنوان مثال ما نمی توانیم تمامی صورت را بوتاکس بزنیم یا همه جا از فیلر استفاده نماییم. در بخش بالایی صورت بسیاری از جوان سازی ها با بوتاکس قابل انجام است اما در قسمت های پایین، بوتاکس کارآیی کمتری دارد و بهتر است از فیلر استفاده نمود. در قسمت پایین صورت اعصاب حساس تر می باشند و اگر از بوتاکس استفاده کنیم امکان دارد ابراز احساسات در صورت فرد مخدوش شود.

یکی از مهمترین موارد استفاده از فیلرها خط خنده است، یعنی خطی که میان بینی و لب وجود دارد. گر چه در این خط هم انقباض عضلات نقش دارد ولی بهترین روش برای کم کردن آن، فیلر است. بر حسب عمق خط خنده مقدار و نوع فیلر مورد استفاده متفاوت است. اگر در خط خنده بیشتر از اندازه فیلر استفاده کنیم محل اتصال بینی به گوشه دهان باد می کند و حالتی غیر طبیعی ایجاد می کند. در اصل هدف کم کردن عمق این خط است نه برطرف کردن کامل آن و پزشک نباید در صدد از میان بردن این خط باشد.

مورد دیگر، حجم دادن لب ها است. برای لب ها هم می بایست به صورتی از این فیلرها استفاده نمود که لب ها حالت غیر طبیعی پیدا نکنند. در اصل اگر لب به آن مقدار حجیم شود که فرد به جای این که به چشم ها نگاه کند به لب ها نگاه کند، این صورت دیگر زیبایی نخواهد بود. زمانی زیبایی حاصل می شود که همه اجزای صورت با هم تناسب داشته باشند.

مورد سوم هم خطوطی می باشد در گوشه لب پایین که حالت افتادگی در گوشه لب ها ایجاد می کند. این حالت بیشتر در افراد با سن بالا وجود دارد و ما با فیلرها هم این خطوط را پر می کنیم و هم گوشه لب را به طرف بالا حرکت می دهیم. در مورد خطوط گوشه لب کاربرد خیلی هنرمندانه باشد. در افراد با سن بالا معمولاً گودی در گوشه های لب ایجاد شود موجب افتادگی گوشه لب ها می شود. ما این خطوط را پر می کنیم وهم گوشه های لب را تقویت می کنیم وهم گودی زیر گوشه های لب را پر می کنیم. این کار موجب می شود گوشه لب ها بالاتر قرار بگیرند زیرا زمانی که گوشه های لب پایین باشد صورت افسرده و با سن بالا به نظر می آید. این کار در افراد بالای هفتاد سال هم انجام پذیر است و در صورت انجام درست هیچ گونه خطری ندارد.

مورد چهارم حجم دادن گودی دو سمت چانه و یکنواخت کردن لبه فک پایین می باشد که جوان سازی نیمه پایین صورت را کامل می کند. غیر از چهار مورد ذکر شده، فیلرها یک روش راحت برای حجم دادن به صورت و زیباتر کردن کناره های صورت به حساب می آیند. دو مورد حجمی که تجربیات گوناگون آن را تأیید کرده اند، افزایش حجم گونه ها و چانه می باشد. می توان گونه ها را برجسته تر کدر و میان لب و چانه زاویه ایجاد نمود. انجام روش های حجمی می بایست با دقت و احتیاط فراوان همراه باشد چرا که وارد کردن بیشتر از اندازه فیلرها امکان دارد عوارض نه چندان جالبی مثل جابجایی آن ها را در پی داشته باشد.

مخاطرات فیلرهای مصنوعی

انتخاب و مدل تزریق فیلر مثل بوتاکس اهمیت زیادی دارد. سه گروه فیلر داریم: مواد مصنوعی، فیلرهای طبیعی و بافت چربی. مواد مصنوعی بیشتر از ترکیبات پلیمری می باشند و دسته بندی متنوعی دارند. در گذشته حتی از سیلیکون و تفلون به عنوان فیلر استفاده می شد. یکی دیگر از این ها پلی آکریل آمیدها بودند که چند دهه قبل رواج داشتند و در بلوک شرق تولید می شدند.این مواد فاقد سازگاری لازم با بافت های بدن بوده و عوارض نسبتاً بد و وحشتناکی داشتند. متاسفانه این مواد مصنوعی به خیال دائمی بودن و ارزان بودن مورد استفاده قرار می گرفتند و عوارض دراز مدت زیادی دارند.

یکی از عوارض آن ها مهاجرت است. یعنی این مواد در جای خود باقی نمانده و حرکت می کنند. این مواد چون به طور معمول در حجم بسیار زیادی هم تزریق می شدند پوست را می کشیدند و در تعداد زیادی از موارد با تغییر حالت پوست ظاهر آن را مسن تر نشان می دادند.  بیمارانی مراجعه کرده اند که به خاطر تزریق نا به جای این مواد ب هظاهر بیست سال مسن تر شده و اصرار بر خارج کردن این توده ها از صورتشان داشتند چون مواد حرکت کرده و به خاطر نیروی جاذبه آویزان شده بودند. این عوارض خیلی سخت قابل جبران می باشند. در کل فیلر، اگر بد و نابجا تزریق گردد، عوارضی بر جای می گذارد که حتی از عوارض یک جراحی بد هم بدتر می باشد. اکنون مدت های زیادی است پیشنهاد می شود که از مواد دائمی یا مصنوعی استفاده نشود.

فیلرهای طبیعی یا موقتی

موادی سازگار با بافت بدن بوده و جزیی از بدن فرد می شوند، در این صورت هم نتیجه آن ها از لحاظ زیبایی بهتر است و هم خیلی کم عارضه می باشند. با پیشرفت فناوری احتمال بروز حساسیت ناشی از نوع با کیفیت بالای این مواد به زیر یک درصد رسیده و ماندگاری آن ها هم بالاتر رفته است. یکی از رایج ترین انواع این مواد اسید هیالورونیک است که ماده بافت هم بند بدن انسان است و در بیشتر مواقع از مشتقات و ترکیبات آن استفاده می شود.

تزریق چربی

فیلر چربی، خیلی بهتر از انواع مصنوعی می باشد زیرا یک بافت طبیعی با سازگاری کامل بافتی است. با این وجود مشکلاتی هم دارد. در مورد چربی، می بایست آن را از جای دیگر بدن برداشت که نیازمند یک مرحله اضافه است و این برداشت از قسمت دیگری از بدن امکان دارد برای بیمار زیاد جالب نباشد. دومین مسئله این که چربی برای چین های متوسط و عمیق ماده مناسبی است ولی برای چین های ظریف کارآیی آن کمتر است اما مواد پر کننده طبیعی با توجه به غلظت های مختلفی که دارند، برای انواع و اقسام چین ها قابل استفاده هستند. در نهایت احتمال ناهمواری در این مواد خیلی کم تر می باشد. کاربرد فیلرهای طبیعی خیلی راحت است ولی در گذشته که مواد حجم دهنده طبیعی به صورت کنونی در دسترس نبود استفاده از چربی بدن بیمار شایع تر بود.