دانستنی هایی در مورد پیرسینگ

دانستنی هایی در مورد پیرسینگ

امروزه سوراخ کردن بخش های گوناگون بدن طرفداران زیادی پیدا کرده است ولی این کار عوارض بسیاری را برای بدن به همراه دارد و حتی احتمال دارد که منجر به مرگ شود. در ادامه مطالب جالبی را درباره پیرسینگ در اختیارتان قرار می دهیم.

سوراخ کردن گوش، بینی و سایر نقاط بدن مربوط به امروز و دیروز نمی باشد. خوب است بدانید که این کار را از قرن پنجم میلادی شروع کرده اند و به صورت مشخص قدیمی ترین کارهای مربوط به سوراخ کردن بدن برای زمان مصریان بوده است که مردان و زنان گوش های شان را سوراخ می کردند. سپس سوراخ کردن بینی و ابرو در فرهنگ آفریقایی ها، هندی ها و رومی ها توسعه یافت و در حال حاضر شاهد رکوردهای جهانی بسیار عجیبی از سوراخ کردن های موقت و یا دائمی در بدن می باشیم.

ولی سوراخ کردن بدن به شیوه مدرن در مقایسه با شیوه گذشتگان بسیار بحث برانگیز می باشد. متخصصان بر این معتقدند که سوراخ کردن بدن دارای عوارض جانبی بلند مدت و بسیار خطرناکی می باشند. همینطور که علاقه به سوراخ کردن بدن افزایش می یابد، مشکلات فیزیکی و بهداشتی مربوط  به آن هم بیشتر می شود. چنانچه می خواهید بدانید که این کار چه اثرات مخربی برای بدن دارد می توانید این مطلب را تا انتها مطالعه کنید.

حساسیت در قدم اول

با استفاده از ابزارهای فلزی بدن را سوراخ می کنند که موجب واکنش های آلرژیک به فلز به کار برده شده می شود. سوراخ کردن بدن به خاطر استفاده از حلقه و یا طلا در بخش های گوناگون بدن مانند گوش، زبان، بینی و ناف باعث می شود که این بخش ها را نسبت به واکنش های آلرژیک به نیکل، نیوبیوم، تیتانیوم و یا فلزات دیگر مستعدتر کند که برای کار استفاده می شوند.

بر اساس مطالعات انجام شده نشان می دهد که انواع اگزما و رینیت (التهاب مخاط بینی که ناشی از واکنش ازدیاد حساسیتی می باشد) به خاطر تماس فلز نیکل با پوست به وجود می آید. علاوه بر این سوراخ کردن بدن توسط سایر فلزات، موجب ایجاد حساسیت شدید به پارا- فنیلین دی آمین (PPD) می شود. یکی از شایع ترین اثرات آلرژیک سوراخ کردن بدن لنفوسیت پوست (دستگاه ایمنی پوست) می باشد. به غیر از آلرژی های عفونی، این کار دارای عوارض غیر عفونی آلرژی تماسی درماتیت می باشد. جدیدا فلزات جدیدی که جنس شان از استیل است برای سوراخ کردن بدن تولید شده است، ولی حتی آن ها هم به طور کامل فاقد نیکل نمی باشند.

عفونت مسری

سوراخ کردن بدن نوعی عمل است که بر طبق مد روز به حساب می آید، ولی باید این را بدانید که با انجام این کار عفونت هایی نیز به سمت شما خواهد آمد که ممکن است باعث مرگ شود. با این که این کار به وسیبه ابزارهای تولید شده به دست انسان صورت می گیرد این عمل پایگاه مناسبی برای باکتری ها، عفونت ها و ویروس ها می باشد. عفونت های مسری به خاطر واکنش های آلرژیک به فلزات مصرف شده در سوراخ کردن بدن ایجاد می شود.

اکثر سوراخ هایی که بر زبان و ناف ایجاد شده اند باعث می شوند که باکتری های هپاتیت C و B رشد کنند که در نتیجه می توانند باعث مرگ شوند. طبق گزارشات به دست آمده کسانی که دچار دیابت و بیماری های پوستی شده اند احتمال دارد که به خاطر این باکتری ها گرفتار بیماری های عفونی شوند. مشاهده شده است که این نوع بیماری های باکتریایی با نشانه های بالینی همچون تب، آبسه و دردهای شکمی همراه می باشند.

خونریزی

زمانی که بدن را سوراخ می کنیم خونریزی مختصری در جایی که سوراخ ایجاد شده است به وجود می آید. البته زمان سوراخ کردن زبان به خاطر تعداد بسیاری مویرگ و انتقال دهنده گان خون که در این قسمت وجود دارد خونریزی بیشتری رخ میدهد. اگر کوچک ترین بی توجهی شود باعث می شود مه خونریزی بیش از حد و فیر قابل کنترلی ایجاد شود وثاتیرات مخربی بر روی قدرت تلکم و تنفس فرد باقی بگذارد. متخصصان بر این اعتقادند که سوراخ کردن نقاط مختلف بدن می تواند بر روی توانایی آن ها برای اهدای خون نیز تاثیر گذار باشد. افرادی که این کار را انجام می دهند دیگر صلاحیت این را ندارند که خون شان را اهدا را کنند.

قطع شدگی عصب

در برخی مواقع با سوراخ کردن قسمتی از بدن می تواند موجب پارگی و یا قطع شدگی عصب آن قیمت شود که همراه با درد بسیار زیادی خواهد بود. زمانی که می خواهید زبان و ناف خود را سوراخ کنید باید دقت بیشتری را به کار ببرید تا عصب هایی که به این متصل هستند آسیب نبینند. در قسمت های زبان و ناف عصب های بسیار زیادی وجود دارد که ارتباط مستقیمی با ستون فقزات و فعالیت مغز دارند. اگر کوچک ترین آسیبی به این نقاط برسید باعث می شود که درد دائمی را به همراه داشته باشد. مشکلاتی که بر اثر اختلال در عصب ها ناشی از سوراخ کردن نقطه ای از بدن به وجود می آید علاوه بر این که خطرناک می باشد، بلکه می تواند تا آخر عمر خطر دائمی برای سلامت بدن باشد.

عدم تمایل به بهبودی

در نقاط مختلفی از بدن سوراخ ایجاد شده است عوارضی مانند عدم تمایل به بهبود مشاهده می شود که پس از سوراخ کردن باید مراقبت های بسیاری را از آن بکنید ولی در موارد زیادی مشاهده شده است که فرد نمی تواند از عضوی که سوراخ شده است مراقبت کند و همین مسئله باعث شده است تا عدم بهبود و یا طولانی شدن مدت بهبودی آن قسمت شود. با توجه به این که سوراخ کردن برخی از نقاط حساس بدن مانند زبان، بینی، ناف و گوش زمان بیشتری را برای بهبودی نیاز دارد، اگر در مراقبت از آن ها کوتاهی کنید باعث می شود که سیستم ایمنی بدن دچار ضعف شود. بزرگ ترین مشکلی که در زمان بهبود این قسمت ها وجود دارد استفاده از جواهرات بسیار تنگ و چسبیده به عضو، رعایت نکردن مسائل بهداشتی و استفاده از گوشواره های میخی می باشد. هر سوراخی که بر روی بدن ایجاد می کنید زمان معمولی را برای بهبودی دارد که اگر از روش های ناایمن استفاده کنیدباعث طولانی تر شدن زمان بهبودی آن می شود.

اختلال در بارداری

شاید از نظر شما این موضوع غیر واقعی باشد ولی در زمان بارداری، اگر عضوی از بدن را سوراخ کنید می تواند خطرات زیادی را برای جنین به همراه داشته باشد. در طول دوران بارداری شدیدا توصیه می شود که به خاطر تغییرات فیزیکی که به وجود می آید ناف و سایر نقاط بدن را سوراخ نکیند. در این وضعیت تاول زدن، خراشیدگی بافت ها و ایجاد کردن سوراخ ها می تواند مکان بسیار مناسبی را برای عفونت به وجود بیاورد. سوراخ کردن ناف برای سلامت جنین و مادر ضررات بسیاری را دارد.

پارگی بافت ها

سوراخ کردن بینی به طور معمول باعث خراشیدگی با زخم مخصوصا از نوع کلوئید می شود. کلوئید نوعی جوشگاه است که به خاطر پر سازی بافت کلاژن در قسمت زخم های پوست و یا شکاف های جراحی به وجود می آید و رشد می کند. این ضایعه پوستی بر اثر رشد بیش از اندازه پدیده ترمیم زخم می باشد و چون پیشرونده است با جوشگاه های معمولی زخم ها متفاوت می باشد.