ژنتیک چه نقشی در زیبایی پوست دارد؟

ژنتیک چه نقشی در زیبایی پوست دارد؟

آیا تا به حال به افرادی برخورده اید که چهره شان پیرتر یا جوان تر از سن شناسنامه ای شان است؟ چند بار شده است به کسی بگویید که پوستش به پدر یا مادرش رفته است؟ چنین مثال هایی نشان دهنده این است که حتی ژن جوانی مان هم از پدر و مادر به ارث برده ایم.
ژنتیک می توانند بر روی پوست و تمام نقاط بدن اثر بگذارد. ژنتیکی که نصفی از پدر و نصف دیگر را از مادر به ارث میبریم و ذخیره می کنیم، علاوه بر این که بر روی تمام نقاط بدن اثر می گذارد بلکه پوست را هم به خود درگیر می کند.

حتی ژنتیک بر حساسیت ها و استعدادهای ما در بروز بیماری هایی که در آینده ممکن است به آن مبتلا شویم نقش بسیار مهمی دارد. آیا ژنتیک باعث می شود که پوست نا زودتر از حد موعد پیر شود؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم در هر لحظه و هر ثانیه در بدن ما هزاران و شاید میلیون ها جهش به وجود بیاید که اگر آن ها را از بین نبرید و یا کنترل شان نکنید باعث می شود تبدیل به سرطان شود.

هر قدر سیستم ایمنی بدن بتواند تاثیرات تخریب کننده رادیکال های آزاد را که بر روی سلول های بدن وجود دارد را از میان ببرد پوست دیرتر دچار پیری می شود. در اصل اثراتی که رادیکال های آزاد بر پوست می گذارد باعث پیری پوست می شود که این تاثیرات به Damage و یا آسیب های سلولی در گذر زمان منجر می شود. علاوه بر این ها عوارض و سندروم هایی هستند که معروف به سندروم پیری زود رس است و ژنتیک نقش آشکاری در آن دارد. به طور مثال بچه ای که تازه به دنیا آمده است این ژن به بدن او منتقل می شود و باعث می شود که پوستش از دو سالگی مبتلا به پیری شود. پیری پوست تمام اثرات خود را بر قسمت های سطحی، میانی و عمقی پوست می گذارد که به سطوح اپیدرم، درم و هاپودرم گفته می شود. عاملی که باعث کم شدن سرعت ساخت و ساز سلولی در اپیدرم می شود پیری پوست است. این عامل باعث می شود که رنگدانه های پوستی در سطح پوست روند کند و کمی داشته باشند.

زیبایی پوست

ساخت و ساز الاستین و کولاژن بر عهده ناحیه درم یا پوست میانی است، که عوامل در حفظ قوام، کش آمدگی و لطافتپوست موثر می باشد. اثری که پیری پوست می گذارد سبب کم شدن چربی در زیر پوست می شود، بدین ترتیب قوام اولیه را نداشته و باعث می شود که پوست به اصطلاح ریزش کند. اگر پوست چربی خود را از دست بدهد زیر چشم ها پف می کند، کناره های چانه آویزان می شود و گونه ها و خط خنده پایین می آید. در قسمت میانی پوست که معروف به درم است دو نوع ماده اساسی وجود دارد: الاستین و کولاژن که هر چه سن بیشتر افزایش یابد آن ها قوام خود را از دست می دهند و کم می شوند.

چنانچه بخواهیم یک مثال کاملا ساده برای تاثیرات این دو ماده بزنیم باید یک چادر را تصور کنید که زمانی که آن را برپا می کنید علاوه بر اینکه ساختار فلزی و یا چوبی در زیر آن وجود دارد در اطراف چادر طناب هایی وجود دارد که در کناره های چادر قرار گرفته اند و باید آن ها را به زمین متصل کرد. در هنگام وزش باد چادر تکان می خورد ولی از جای خود حرکت نکرده و شکلش تغییر نمی کند و سر جای خود می ماند. کارایی این طناب ها در پوست همانند الاستین است که وظیفه آن ها حالت کشسانی پوست است.

ساختارهای فلزی که چادر را بر روی آن ها بر پا می کنید همانند کولاژن عمل می کنند. پوست افرادی که پیر شده اند ساخت و ساز الاستین کاهش می یابد و پوست خاصیت کشسانی خود را از دست می دهد. در طرفی دیگر با کاهش ساخت و ساز کولاژن از قوام پوست هم کاسته می شود. در اینجا ژنتیک نقش مهمی دارد و بر روی این مواد تاثیر می گذارد. کاهش یافتن این دو ماده به دلیل این است که رادیکال های آزاد تاثیر می گذارند و همان طور که گفتیم اگر شخص از نظر ژنتیک سیستم ایمنی نداشته باشد نمی تواند با رادیکال های آزاد مبارزه کند.

زیبایی پوست

علاوه بر ژنتیک عوامل دیگری هم در پیری زود رس موثر هستند مانند: تغذیه نامناسب، استرس، نرسیدن به پوست و نزدن کرم ضد آفتاب، مصرف سیگار و… . اگر این موارد همراه ژنتیک باشند باعث می شود که زودتر دچار پیری شوید. به طور مثال باید بگوییم که اشعه مستقیم آفتاب یکی از عواملی است که بر روی رادیکال های آزاد را تقویت می کند. اگر شخصی به طور ارثی سیستم ایمنی بدنش ضعیف باشد و در زیر نور آفتاب بدون استفاده از هیچ محافظی قرار بگیرد و این مورد تکرار شود باعث می شود که رادیکال های آزاد بدنش بیشتر تقویت شوند و او به پیری زود رس دچار شود. این را بدانید که آفتاب یکی از موردهایی است که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند.

همیشه مقداری آب به صورت طبیعی در سطح پوست وجود دارد. در سطح اپیدرم اسیدهای آمینه ای که در پوست ساخته می شوند قرار دارند. کار این قسمت این است که مانند اسفنج آب را جذب خود می کند. در اصل لطیف بودن پوست به خاطر وجود همین اسید آمینه ها است. مقدار ساخت اسید آمینه در نوزادان و کوکان بیشتر است به همین دلیل آن ها پوستی مخلملی دارند. وقتی که سن افزایش می یابد ساخت و ساز اسید آمینه هم کم و باعث خشکی پوست می شوند.