رطوبت پوست و مرطوب کننده ها

رطوبت پوست و مرطوب کننده ها

رطوبت پوست

رطوبت پوست- میزان آب پوست زنده (درم و پدرم) تقریبا ۸۰ درصد است. لایه خارجی پوست یعنی لایه کراتین از سلول های مرده پوستی با مقدار آب کم تر یعنی حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد ساخته شده است.

آب به لایه کراتینوسیتی تا حدی نرمی و قابلیت ارتجاع می بخشد. وقتی میزان آب پوست طبیعی باشد، پوست صاف، نرم، قابل ارتجاع و درخشان به نظر می رسد، پوست قدري متورم می شود و بنابراین سطح پوست تا حدی صاف و چروک های ریز محو می شود.

در پوست طبیعی، حرکت مداوم آب از لایه های عمیق به لایه های سطحی پوست برقرار است، در نهایت آب از سطح تبخیر می شود

چه چیزی باعث خشکی پوست می شود؟

پوست خشک نسبتا شایع است: اغلب مردم گاه به گاه تا حدی خشکی پوست را تجربه می کنند. پوست خشک ممکن است ناشی از علل خارجی یا تغییراتی در توانایی پوست : برای حفظ رطوبت باشد.

علل خارجی

اصلی ترین علل خارجی عبارتند از قرار گرفتن در معرض آب و هوای خشک و باد. توجه داشته باشید که حرارت مصنوعی داخل ساختمانها رطوبت نسبی را پایین می آورد. بنابراین، پوست در زمستان خشک تر می شود. ماندن به مدت طولانی در اتاقی که هوای خشک و سرد با دستگاه تهویه مطبوع به داخل آن جاری می شود نیز سبب خشکی پوست میشود.

سایر عوامل خارجی مؤثر بر خشکی پوست به شرح زیر است:

شستشو: شستشوی مکرر باعث پاک شدن لایه چربی محافظ پوست می شود. برخی از صابونها هم اثر خشک کننده دارند.

قرار گرفتن در معرض برخی مواد: بسیاری از مشاغل این ویژگی را دارند که فرد را در معرض موادی قرار می دهند که لایه چربی طبیعی را از سطح پوست بر می دارد. مثلا مشاغلی که ملزم تماس مکرر یا مواد ضد عفونی کننده با حلال های شیمیایی هستند. به همین نحوه پرخی درمان های طبی (مثل درمان های آگه) نیز سبب خشکی پوست می شوند.

توانایی پوست برای حفظ رطوبت

پیری با روند فیزیولوژیکی همراه است که به دلیل آن پوست توانایی خود را برای حفظ رطوبت از دست می دهد. به علاوه، بیماری هایی وجود دارد که در آنها پوست نمی تواند آب بدن را به میزان طبیعی حفظ کند و مقادیر قابل توجهی آب از طریق پوست از دست می رود. برای مثال، این حالت در درماتیت آتوپیک و برخی اختلالات دیگر پوست اتفاق می افتد که ناشی از کمبودهای تغذیه ای هستند

اهمیت رطوبت پوست: ویژگی های پوست خشک

پوست کم آب خنک شیاردار و خشن به نظر می رسد؛ لایه نازکی از پوسته در سطح آن وجود دارد؛ خطوط پوستی ظریف آشکارتر می شوند و فرد دچار احساس خشکی در پوست می شود که ممکن است با خارش همراه باشد.

پوست خشک استعداد بیشتری برای جذب عفونت های پوستی، اعم از باکتریال یا قارچی دارد. اصطلاح رایج در درماتولوژی برای پوست بسیار خشک گزروزیس است.

پوست خشک

پوست خشک به نسبت کاهش میزان آب قابلیت ارتجاع خود را از دست می دهد. در پوستی که مبران رطوبت آن طبیعی باشد، سلول های مرده به طور طبعی از سطح پوست کنده می شوند و مرد بزند. در پوست خشک، لابه سطحي به آسانی برداشته نمي شود و چسبیده به پوست باقي می ماند سلولهای کرانین انباشته شده، خود را به صورت پوسته هایی روی پوست خشک نشان میدهد.

به علاوه، پوست خیلی خشک که خشن و انعطاف ناپذیر است، تمایل به ایجاد شیار دارد. این شبارها به یکپارچگی پوست آسیب وارد می کند و در عملکرد پوست به صورت لاية محافظتي اختلال ایجاد میکند که به دنبال این امر از دست دادن آب تشدید، پوست خشک تره شیارها بیشتر و روند بدتر می شود.

تأثیرات مثبت مرطوب کننده ها چیست؟

کاملا بر خلاف آنچه تبلیغات در مورد خواص ضد پیری و معکوس کننده پریا برخی محصولات مرطوب کننده می گویند، هرگز ثابت نشده است که مرطوب کننده ها از فرایند پیری ناشی از سن بالا با قرار گرفتن در معرض آفتاب جلوگیری کنند. با وجود این استفاده از مرطوب کننده ها ممکن است برای پوست به چند طریق مفید باشد:

• پشگیری از آسیب ایجاد شده به دلیل خشکی پوست که قبلا شرح داده شد.
• لایه چربی نازک روی سطح پوست می تواند پوست را از قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی مانند ذرات دوده، آلودگی و گرد و غبار محافظت کند.
• بهبودی موقت از لحاظ زیبایی ظاهری پوست: همان گونه که قبلا بیان شد، وقتی پوست به خوبی مرطوب شده باشد، موقتا صاف تر و شاداب تر به نظر می رسد. از آنجا که پوست کمی متورم می شود. پوست صاف و چروک های ریز محو می شوند و منافذی پوستی کوچکتر به نظر می رسند چرا که پوست اطراف آنها کمی متورم شده است. این بهبودی موقتی برای فروش فرآورده های مختلف مرطوب کننده که ادهای تأثیرات «ضد پیری دارند مورد بهره برداری تبلیغاتچی ها قرار گرفته است.

با این همه، حفاظت در برابر عوامل محیطی و تخریب ایجاد شده به وسیله خلکی در تعیین ترکیب و ساختمان پوست مهم است. این حفاظت از افت ظاهری و کیفیت پوست صورت جلوگیری می کند.

توجه: همه افراد به مرطوب کننده نیاز ندارند؛ افراد با پوست چرب معمولا از آنها سودی نمی برند ولی در مواقع قرار گرفتن در شرایط محیطی و آب و هوایی خشک، مثل هوای مشک و باد سرد، ممكن است مرطوب کننده ها مورد نیاز باشند. افراد مسن تر که پوست آنها معمولا خشک تر است، بیشتر به این محصولات نیاز دارند.

عوامل طبیعی که از خشکی پوست جلوگیری می کنند

به طور طبیعی یک لایه چربی مسدود کننده و یک عامل مرطوب کننده طیعی در برابر خشکی از پوست محافظت می کند.

لایه مسدود کننده و چرب بوست (لایه نازک لیبیدی)

لایه نازک چرمی تبخیر آب از پوست را کاهش می دهد و همچون لایه مسدود کننده ای روی لایه گراتن پوست به کار می آید. این لایه ترکیبی است از مواد روغنی تولید شده بر سطح پوست و عمدتا شامل این مواد است:

• چربی ترشح شده از غدد سباسه (سبوم)
• مواد مختلف حاصل از تجزیه پدها که در فرایند بلوغ پرستی تشکیل می شوند؟ وقتی سلول های اپیدرمی به سمت بالا حرکت می کنند، تغییراتی شیمیایی در آنها اتفاق می افتد که در نهایت به مرگ سلولی منجر می شود و از تجزیه آنها مواد مختلفی به وجود می آید که بخشی از آنها لیپیدها هستند.

عامل مرطوب کننده طبیعی (NMF)

این عامل مخلوطی است از ترکیبات متعدد ایجاد شده در پوست و تقریبا ۲۰ تا ۲۵ درصد از لابه شاخي را تشکيل مي دهد. این ترکات آب لایه کراتینوسیتی را در خود نگه می دارند.

عامل مرطوب کننده طبیعی (NMF)

از جمله ترکیباتی که NMF میسازند عبارتند از:

• فسفولیپیدها
• اسید لاکتیک
• اسید مالیک
• اسید گلیکولیک
• اسید پیروویک
• نمکهای پیرولیدون کربوکسیلیک اسید

(ما به این ترکیبات اشاره میکنیم چون برخي از آنها ممکن است در فرآورده های مرطوب کننده مختلف وجود داشته باشند و در بسته بندی ها لیست شوند).

تر کردن پوست

تر کردن پوست از در راه انجام پذیر است:

• خيساندن و در آب فرو بردن
• شستشوی مکرر با استفاده مکرر از پارچه مرطوب.

خیساندن به مدت طولانی

وقتی دست به مدت طولانی در آب قرار داده شود، آب به داخل پوست نفوذ می کند. اگر خواندن طول بکشد، آب ممکن است باعث صدمه بوسنی شود. در ابتدا، لابة کراتینوسیتی متورم و رنگ پریده به نظر می رسد. در مرحله بعد، پوست لزج و آسیب، بارزتر می شود. افزایش رطوبت تا این حد سبب ایجاد زمینه عفونت باکتریال با قارچی در پوست دست ها می شود.

شستشوی مکرر با قرار دادن مکرر پارچه مرطوب روی پوست

وقتی آبی که به پوست افزوده ایم و از طریق شستن با قرار دادن مکرر پارچه مرطوب روی پوست) تبخیر می شود، شرایط دیگری ایجاد می شود. در این جا آب افزوده شده تبخیر می شود و همراه خود ایی را که قبلا در لایه خارجی پوست موجود است «می کشد».

بنابراین به مقدار آب تبخیر شده در مجموع بیشتر از آبی است که روی پوست قرار داشت. در نهایت، محتوای آب پوست کمتر از مقدار آن در آغاز روند شستشوست. این پدیده به نظر متناقض می آید ولی شستشوی مکرر پوست با آب تأثیر خنک کننده دارد. در درماتولوژی پزشکان از این قاعده یعنی شستشوی مکرر چند بار در روز و هر بار به مدت چند دقیقه برای خشک کردن نواحی ملتهب و پر ترشح پوست استفاده می کنند.

مرطوب کننده ها مسدود کننده ها و مواد جذب کننده رطوبت

بنابراین، آب برای حفظ رطوبت کافی در پوست مفید نیست. برای حفظ رطوبت پوست باید از مرطوب کننده ها استفاده کرد.

دو روش اصلی برای حفظ رطوبت پوست وجود دارد:

• استفاده از مسدودکنندها،
• استفاده از مواد جاذب رطوبت

مسدودکنندهها

این مواد لایه چربی روی پوست ایجاد میکنند و با تقویت پوسته لیپیدی طبیعی پوست مانع تبخیر آب می شوند. لایه شاخی مرطوب شده کاملا با آب اشباع می شود. این فرآورده ها اگر مستقیما بعد از شستشو به کار بروند مؤثرترند و لایه ای از آب در خود محبوس میکنند موادی مانند ترکیبات زیر مورد استفاده قرار می گیرند:

• ترکیبات چرب مشتق از مواد معدنی مثل پارافین یا ژل نفت سفید (وازلین) (رایج ترین منبع معدنی نفت خام است که بعد از پالایش روغن های مختلفی از آن مشتق می شود) Cattomacrogo یکی دیگر از مسدود کننده هاست که آن را می توان در بسیاری از مرطوب کننده ها یافت.
• مواد مشتق از چربی حیوانی، مثل لانولين ومشتقاتش (برگرفته از پشم گوسفند).
• روغن های گیاهی مثل روغن زیتون، روغن جو دو سر، روغن بادام زمینی، روغن کنجد و بسیاری دیگر.

روغن های گیاهی از روغن های حیوانی با روغن های معدنی خاصیت مسدودکنندگی کمتری دارند؛ با این حال انسداد کافی ایجاد می کنند.

توجه: همه مواد روغنی به یک روش عمل می کنند، یعنی مانع از تبخیر آب از لایه سطحی پوست می شوند. تفاوت آشکاری بین فرآورده های چرب مختلف مشتق از حیوانات وجود ندارد و هیچ یک قدرت اثبات شده ای برای معکوس کردن پیری ندارند. روغن های برگرفته از حيوانات نادر برتری خاصی ندارد و استفاده از آنها فقط برای تبلیغات است.

برخی فرآورده های مرطوب کننده حاوی ماده ای به نام اسپرماستی هستند که از نهنگ به دست می آید. استفاده از این فرآورده ها در آمریکا ممنوع است. مصرف کنندگانی که نسبت به صد نهگ ها حساس هستند، از مصرف فرآورده های حاوی این مواد پرهیز میکنند. باید برچسب حاوی محتویات فرآورده را بخواند تا مطمئن شد که حاوی اسپرماستی نیست.

باید به خاطر داشت که فرآورده های مسدود کننده حالت چرب و چسبناک دارند، بنابراین بیشتر مصرف کنندگان عموما از مصرف فرآورده هایی که به شکل چرب تری عرضه می شوند (مثل پمادها) اکراه دارند. به همین علت، این محصولات معمولا به صورت کرم با ترسبون (که میزان آب بیشتری دارند) ترکیب می شوند. کاربرد این اشکال آسان تر است و بیش تر مصرف کنندگان آنها را ترجیح می دهند. بعد از تبخیر آب اجزای مسدود کننده که بر سطح پوست باقی می ماند، از پوست محافظت می کند و عملکرد خود را انجام می دهد.

مواد جاذب الرطوبه

این مواد آب را جذب می کنند. این دسته شامل تعداد بسیار زیادی از مواد هستند که برخی از آنها قادرند به لابه کراتینوسیتی نفوذ کنند و محتوای آب آن را افزایش دهند.

سایر فرآورده های این گروه مولکول های بزرگی دارند که در لایه شاخی نفوذ نمی کنند ولی یک لایه میکروسکوپیک (جاذب آب) روی پوست تشکیل می دهند، اثربخشی برخی از این محصولات جای بحث دارد. در یک محیط نسبة حشک احتمال دارد که این مواد به برای جذب آب از محیط در حقیقت آن را از پوست جذب کنند و موجب خشکی بیشتر آن شوند. از طرف دیگر، در محیط های مرطوب این مواد کاملا مؤثرند. در نتیجه، کارایی آنها در محیط های سرد و خشک به اندازه فرآورده های مسدودکننده نیست.

بنابراین مرطوب کننده کارایی که برای آب و هوای سرد و خشک مناسب باشد، باید حاوی مخلوطی از مسدود کننده ها و مرطوب کننده ها باشد.

در استفاده روزمره، فرآورده های بهداشتی مرطوب کننده که فقط از مواد جاذب الرطوبه ساخته شده باشند، مرطوب کننده های غیر چرب نامیده می شوند.

جاذب الرطوبه ها

فرآورده هایی که استفاده می شوند، به شرح زیرند:

مواد متشکل از مولکول های نسبتا کوچک با قابلیت جذب کافی:

• گلیسرین (گلیسرول) ،
• سوربیتول
• پروپیلن گلیکول

ماکرو مولکولها:

فرآوردمهایی که از مولکول های بزرگتری تشکیل شده اند که قابل نفوذ به لایه شاخی نیننده لابهای میکروسکوپی (جاذب آب) روی پوست تشکیل میدهند و عبارتند از:

• گلیکوزآمینو گلیکانها (هیالورنیک اسید)
• کلاژن، الاستین و سایر پروتين ها.

اجزای عامل مرطوب کننده طبیعی (NMF)

گروه مرطوب کننده ها شامل فرآورده های دیگری با قابلیت جذب هستند. از زمانی که NMF شناسایی شد، منطقی به نظر می رسید که از اجزای آن برای افزایش رطوبت پوست استفاده شود این اجزا عبارتند از:

• نمک سدیم اسید پیرولیدون کربوکسیلیک اسید
• أوره (تا غلظت ۱۰ تا ۲۰ درصد)
• اسید لاکتیک
• فسفولیپیدها

توجه داشته باشید که اسید لاکتیک به گروه اسیدهای آلفا هیدروکسی تعلق دارد. این گروه در سال های اخیر برای کاربردهای زیبایی و درماتولوژی معرفی شده اید و به علت قابلیتشان در افزایش محتوای آب پوست شایان توجه هستند.

لیپوزومهایی که در فرآورده های بهداشتی و آرایشی مختلف بافت می شود، از فسفولیپیدها تشکیل شده اند. فرآورده هایی که حاوی لیپوزوم هستند، توانایی ویژه ای در افزایش میزان رطوبت پوست دارند اعلاوه بر سایر مراپای لیپوزومها).

برای تشخیص این که کدام مرطوب کننده ها حاوی مواد جذب کننده رطوبت هستند، می توان بروشور نشان دهنده محتویات فرآورده ها را مطالعه و به ليست بالا مراجعه کرد.

از دیدگاه کاربردی روش های مختلف برای مرطوب کردن پوست به طور دقیق تفکیک پذیر هند. بیشتر مرطوب کندوها حاوی تعدادی از اجرای هر یک از گروه ها هستند. این محصولات معمولا حاوی فرآورده های مسدود کننده چرب در کنار مرطوب کننده ها هستند. به علاوه، تعدادی از اجزا اثر ترکیبی دارند، من لانولین و مشتفانش در کنار خواصی مسدودکنندگی خاصیت جذب رطوبت هم دارند.

چگونه یک مرطوب کننده را انتخاب کنیم

صدها مرطوب کننده در بازار عرضه می شود که ممکن است حاوی موادی باشد که قبلا به آنها اشاره شد. این محصولات ممكن است محتوی فرآورده های مسدودکننده، جاذبه الرطوبه با ترکیبی از این دو باشند و با فرمول های مختلف به فروش برسند؛ نظیر:

• امولسیون های مایع،
• پمادهای
• کرمها.

میزان آب و اجزای چربی در هر یک از این فرمول ها متفاوت است. محصولات غنی از أب هنگام لمس خنک هستند و رنگ مات دارند. محصولات با غلظت چربی بالاتر موجب احساس گرما می شوند و پوست را صاف و براق می کند. چطور می توان مرطوب کننده مناسب تر را تعیین کرد؟

نوع پوست

اولین عامل در انتخاب مرطوب کننده نوع پوست است که بر اساس میزان چربی پوست تعیین می شود.

پوست خشک

پوست خشک فاقد درخشش است و فاقد آن به ندرت مشاهده می شوند. افراد با پوست خشک معمولا پوست های روشنی دارند. در موارد خیلی شدید، همان گونه که قبلا جزئبات آن شرح داده شد، پوست دارای پوسته و شیار خواهد شد.

پوست چرب

پوست چرب براق است؛ به ویژه در نواحی پیشانی، بینی و چانه. به هنگام لمس چربی آن احساس می شود. منافذ آن بزرگ و آشکار است. افراد با پوست چرب تمایل زیادی به سمت ایجاد آکنه دارند.

پوست طبیعی

حالتی است بین پوست چرب و خشک، پوست نه براق است و نه در لمس چرب، با وج این صاف و دارای رطوبت کافی به نظر می رسد و منافذ آن بزرگ نیست.

پوست مختلط

این نوع پوست نفریبا مشابه پوست طبیعی است ولی در ناحيه T که شامل پیشانی، پل بینی و مرکز چانه می شود، دارای میزان بالایی از فعالیت غدد سباسه است. پوست در این نواحي به سمت چربی متمایل است.

توجه: تعیین نوع پوست باید روی صورت انميزه انجام شود، هرگز نباید نتیجه گیری در مورد کیفیت پوست وقتی صورت بگیرد که یک فراورده مرطوب کننده روی پوست قرار دارد با پوست به تازگی با یک صابون خشک کننده شسته شده باشد.

کدام مرطوب کننده برای کدام نوع پوست باید استفاده شود؟

برای فردی با پوست صورت خشک استفاده از مرطوب کننده هایی که فقط حاوی مواد جاذب الرطوبه هستند، کفایت نمی کند بلکه مرطوب کننده های چرب شامل اجزای مسدود کننده مورد نیازند. اگر پوست نسبتا طبیعی و کمتر خشک باشد، شخصی باید محصولی را استفاده کند که شامل هر دو ماده مسدود کننده و جاذب الرطوبه باشد.

فردی با پوست چرب یا متمایل به چرب به مرطوب کننده نیاز ندارد (بجز در زمانهایی که صورت خشک تر می شود، مثلا بعد از قرار گرفتن در معرض باد سرد) اپن اشخاص همچنین باید از به کار بردن مرطوب کننده روی پوست دچار آکنه اجتناب کنند.

برای پوست های طبیعی یا تقریبا طبیعی فرد باید از مرطوب کننده ای استفاده کند که حاوی مقدار کمی از مواد چرب و مسدود کننده است. در این موارد محصولات حاوی مواد جاذب الرطوبه توصیه می شوند.

اگر نوع پوست مختلط و ناحية T شکل صورت چرب تر است، باید از به کار بردن محصولات مرطوب کننده در ناحية T شکل خودداری شود. شخصی می توانید در بقية صورت از محصولات فر چرب استفاده کند (حاوی مواد جاذب الرطوبه).

توجه: باید به خاطر داشت که پوست بر اثر افزایشی سن تمایل به خنک تر شدهان می یابد فردی که در گذشته احتیاجی به مرطوب کننده نداشت، ممکن است در مراحل بعدی زندگی به آن نیاز پیدا کند. تغییرات آب و هوا یا نقل مکان به محیطی خنک تر موجب نیاز به مرطوب کننده می شود. تغییرات فصلی مثل فرارسیدن زمستان ممکن است در شخص موجب احساس نیاز به فرآورده های مرطوب کننده شود.

علاوه بر نوع پوسته متغیرهای دیگری هم هستند که ممکن است در انتخاب مرطوب کننده ها تأثیر بگذارند:

قوام فراورده: ساختمان و قوام فرآورده عامل بسیار مهمی است. محصولی که در لمس خوشایند نیست، من احساس چسبناکی یا چربی ایجاد کنند، قطعا انتخاب نخواهد شد. سیل محصولاتی که روانه بازار می شوند را به مصرف کننده این امکان را می دهد که مرطوب کنندهای دقیقا منطبق با نیازهای زیبایی خود انتخاب کند.

مواد افزودنی: عطرها و مواد نگهدارنده ممکن است سبب تحریک و ایجاد حساسیت شوند. بعضی افراد لازم است از محصولاتی که دارای این مواد هستند، اجتناب کنند. و شرکت های بهداشتی – آرایشی به تازگی محصولات هیو آلرژنیک تولید می کند، این دسته از محصولات احتمالا حاوی ترکیباتی هستند که بالقوه کمتر آلرژنیک هستند. این فرآورده ها برای افراد حساسی ترجیح دارند. با وجود این، حتی فرآورده های بهداشتی – و آرایشی که برچسب اهپوآلرژنیکه دارند ممکن است حاوی مواد نگهدارنده بر : عطرهایی باشند که در صورت مصرف واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.

محصولاتی که به نام کرم های چشم به فروش می رسند، باید به نحوی فرموله شوند که تحریک و قرمزی چشم را به حداقل برسانند. بدیهی است محصولاتی که ممکن : است موجب تحریک پوستی شوند. برای استفاده پر پوست به طور کلی و به ویژه پوست اطراف چشم توصیه نمی شود.

ضد افتاب ها: هیچ توجیهی برای استفاده از مرطوب کننده های حاوی ضد آفتاب در غروب و شب وجود ندارد. ولی استفاده از لوسیون های مرطوب کننده حاوی ضد آفتاب در آن نواحی از پوست که در طول روز در معرض آفتاب هشتند، توصیه می شود.

اجزای کمیاب: اجزای غیرعادی مثل آلانتوئین، ژلاتین، ویتامین ها، پروتئین ها و ژل زنبور ملکه هیچ برتری نسبت به ترکیبات مرسوم برای حفظ رطوبت پوست ندارند. هیچ گواه علمی وجود ندارد که نشان دهد این مواد فواید اضافه تری – مثلا خاصیت معکوس کننده پیری – دارند.

دستورالعمل استفاده از مرطوب کننده ها

افراد دارای پوست خشک باید از ش یری مکرر پوست صورت با صابون اجتناب کنند و همچنین از قرار گرفتن در مقابل عوامل محیطی خشن مثل باد سرد و هوای خشک بپرهیزند.

استفاده از مرطوب کننده ها باید بعد از تمیز کردن پوست صورت بگیرد. فرآورده باید بعد از شستن، وقتی که پوست هنوز کمی مرطوب است، استفاده شود. مالیدن فرآورده باید با ملایمت صورت گیرد، مالش بیش از حد لزومی ندارد، حتی ممکن است سبب تحریک شود

دفعات مصرف باید با توجه به نوع پوست تعیین شود، پوست خشک نیازمند استفاده از مرطوب کننده ها به دفعات بیشتر است. پوست بیش از حد خشک نیازمند کاربرد مکری روزانه است که بستگی به محصول مورد استفاده دارد

مرطوب کننده باید روی صورت و گردن استفاده شود. اگر ناحية T شکل صورت – پیشانی، پل بینی، بینی و چانه – چرب است، باید از استفاده غیر ضروری از مرطوب کننده در این نواحی خودداری کرد.

توجه: مرطوب کننده هایی که حاوی مقادیر نسبتا زیاد آب هستند (مثلا امرلبونهای مایع یا گرم) را نباید درست قبل از قرار گرفتن در معرض هوای سرد استفاده کرد چون در این مورشه پوست مرطوب در معرض تأثیر خنک کننده باد سرد قرار میگیرد. تبخیر آب از سطح پوست اثر خنک کننده دار در شرایط آب و هوایی سرد و خشک ممکن است به پوست صورت آسیب برسائل؛ بنابراین باید نکات زیر را رعایت کرد

• مرطوب کننده را ۲۰ تا ۳۰ دقیقه قبل از قرار گرفتن در شرایط آب و هوایی مرد، خشک با در معرض وزش باد استفاده کنید.
• در شرایط آب و هوایی فوق ممکن است مرطوب کننده های چرب تر ترجیح داشته باشد.

تفاوت بین مرطوب کننده های صورت و مرطوب کننده های بقیه قسمت های بدن چیست؟

در اصل، تفاوت عمده ای بین مرطوب کننده هایی که برای صورت طراحی شده اند و مرطوب کننده های بقیه قسمت های بدن وجود ندارد. هر مرطوب کننده ای که رطوبت صورت را افزایش بدهدبه برای افزایش رطوبت هر نقطه دیگر بدن مناسب است. با این همه، از آن جا که کاربرد مرطوب کننده ها برای بدن شامل منطقه وسیع تری می شود، میسازندگان معمولا مرطوب کننده های بدن را به جای کرم با پماد به شکل امولسیونهای مایع می سازند تا کاربرد آنها را آسانتر کنند. بدیهی است که این قانون مطلق نیست با برخی از مرطوب کننده های صورت به شکل مایع هستند و مرطوب کننده های متعددی برای بدن به شکل کرم یا پماد وجود دارد. بیشتر مردم برای به کار بردن مرطوب کننده ها در صورت و گردن بیشتر از هر جای دیگر دقت می کنند چرا که اهمیت پوست این ناحیه از لحاظ زیبایی زیاد است، همچنین به این دلیل که این نواحی بیشتر در معرض عوامل متغیر محیطی نظیر . آفتاب و باد قرار دارند. برخی از مرطوب کننده های مدل به منظور استفاده در حمام با زیر دوش برای افراد با پوست خیلی خشک ساخته می شوند، فایده این کار آن است که در حین استحمام یک لایه آب بین پوست و مرطوب کننده قرار می گیرد که میزان رطوبت پوست را افزایش می دهد. هر فرآوردهای دستورالعملی خاص دارد که حاوی جزئیاتی است مربوط به میزانی از فرآورده که برای شیرخواران و افراد بالغ باید به آب حمام اضافه شود.

مرطوب کننده های دست

مرطوب کننده هایی که برای دست طراحی شده اند، از همان اصول مربوط به مرطوب کننده های دیگر پیروی می کنند. این فراورده ها حاوی مواد مسدودکننده، مواد جذب کننده رطوبت با ترکیبی از این دو هستند. از آنجا که پوست دست در معرض ، شستشوی مکرر با آب و صابون قرار دارد، در ترکیب مرطوب کننده های دست روغن هایی به کار می برند. این روغن ها یک لایه غیرقابل نفوذ و مسدودکنده روی دست ایجاد می کند که ممکن است ضد آب هم باشد و به راحتی شسته شود.

علاوه بر این، مرطوب کننده های دست اغلب جزء دیگری به نام «روغن با پایه سیلیکون دارند که دفع کننده آب است. لایه سیلیکونی دفع کننده آب از شسته شدن لایه چربی طبیعی پوست جلوگیری می کند و بدین ترتیب پوست مرطوب می ماند.

این فراورده ها می توانند در محافظت پوست دست که در معرض شستشوی مکرر با آب و صابون اسمت مؤثر باشند، برای کسانی که به دلایل شغلی در معرض تماس با مواد مضر هستند، مرطوب کننده های حاوی سیلیکون لایه محافظی برای حفاظت پوست دست در برابر مواد سمی و آلرژن (موادی که واکنش حساسیتی ایجاد می کنند) به وجود می آورد میزان رطوبت پوست حاصل از این نوع فراورده ها عموما كمتر از رطوبت به دست آمده از مرطوب کننده های حاوی مسدود کننده ها با مواد جذب کننده آب است. ولی همان طور که گفته شد، و جود لايه دفع کننده آب در این فراورده ها خود مزیتی به شمار می رود.

خلاصه

• مرطوب کننده ها از مواد مسدودکننده، جذب کننده آب (جاذب الرطوبه) یا ترکی از این دو تشکیل شده اند.
• نوع مرطوب کننده مورد استفاده باید متناسب با نوع پوست باشد.
• برای پوست خشک مرطوب کننده روغنی که حاوی غلظت نسبتا بالایی از مواد مسدود کننده باشد مناسب تر است.
• برای پوست معمولی با تقريبا معمولی استفاده از مرطوب کننده ای که حاوی ترکیبی از مواد مسدودکننده و جذب کننده آب باشد بهتر است. دفعات استفاده روزانه از مرطوب کننده نیز به نوع پوست بستگی دارد. هرچبه پوست خشک تر باشد باید از مرطوب کننده در فواصل زمانی کمتر استفاده کرد.
• مرطوب کننده را باید به آرامی، بعد از پاک کردن پوست و شستن با آب، روی پوست مالید.