بایدها و نبایدها در مورد زیبایی چشم

زیبایی چشم به چه قیمتی می باشد؟

افراد به ‌ویژه جوانان برای زیباتر شدن چشم ‌ها دست به کارهایی می‌ زنند که بیشتر آن ها هم مورد تایید چشم ‌پزشکان نیستند. در این زمینه چهار روش برای زیباسازی چشم بیان می ‌شود که دو نوع آن ها غیرجراحی و دو نوع دیگر جراحی می باشند.

راه ‌های غیرجراحی

استفاده از لنز تماسی: مورد اول به کار بردن لنز تماسی چشمی می باشد. مهم ترین نکته در به کار بردن لنز این است که لنز وسیله ‌ای به طور معمول شخصی می باشد ولی در برخی از آرایشگاه ‌ها یک لنز را برای چند نفر به کار می برند که امکان عفونت چشمی را بسیار بالا می ‌برد.

لنزها دارای تاریخ مصرف می باشند. دو نوع تاریخ مصرف برای لنزها وجود دارد؛ تاریخ مصرف روی بسته لنز که کارخانه تولید کننده آن را مشخص می ‌کند و به معنی آن است که لنز تا چه زمانی قابل استفاده می باشد و تاریخ مصرف دیگر که پزشک آن را مشخص می ‌کند. این لنزها احتمال دارد روزانه، هفتگی، ماهیانه، فصلی یا سالیانه باشند و بیمار بایستی به زمانی که توسط به وسیله پزشک معین می ‌شود توجه کند، حتی در صورتی که لنز را یک بار استفاده کنید و یا هیچ احساس ناراحتی با لنز نداشته باشد، پس از تمام شدن زمان مصرف دیگر نباید از لنز به کار برد. لنز تاریخ مصرف گذشته دقیقا نظیر ماده غذایی ‌ای می باشد که تاریخ مصرف آن گذشته و باید دور ریخته شود.

یکی از عوارض خیلی خطرناک لنز، زخم قرنیه می باشد. زخم قرنیه احتمال دارد منجر به کاهش دید دائمی و حتی نابینایی گردد. کسانی که لنز تماسی به کار بردند با مشاهده هر نوع نشانه ی مشکوک نظیر قرمزی، تاری یا کاهش دید، درد، ترشح و… حتما بایستی لنز را خارج و به پزشک مراجعه نمایند.

لنزهای تماسی قیمت بسیاری دارند و شخص سعی می ‌کند، حداکثر استفاده از لنز را ببرد. به همین دلیل برخی مواقع با وجود مشکلات چشمی به کار بردن آن را ادامه می‌ دهد. این کار خیلی اشتباه می باشد و واقعا ارزش آن را ندارد که چشم آسیب ببیند. هزینه درمانی عفونت ‌های چشمی خیلی بیشتر از قیمت یک لنز می باشد.

برخی مواقع لنز تماسی، منجر به حساسیت می ‌شود اما افتراق حساسیت ساده چشم از مراحل نخستین عفونت چشمی برای افراد بیمار و برخی اوقات حتی برای پزشکان (بدون وسایل معاینه) سخت می باشد. با معاینه دقیق می‌ توان عفونت را از حساسیت ساده شناسایی کرد. افراد بیماری که لنز به کار می برد نباید به صرف این که چشم مبتلا به حساسیت شده مراجعه به پزشک را به تاخیر بیندازند. به کار بردن لنز باید موقتی باشد. با به کار بردن دائمی از لنز، خطر ابتلا به عفونت چشمی در طی یک سال، یک درصد می باشد و این درصد از لحاظ علم پزشکی بسیار می باشد و منطقی به نظر نمی ‌رسد برای زیباتر شدن، اشخاص خود را در معرض این بیماری خطرناک قرار دهند.

کاشت مژه مصنوعی: بر عکس نام آن، در حقیقت مژه ‌ای کاشته نمی ‌شود و اکستنشن مژه صورت می گیرد، به طوری که با چسباندن مژه مصنوعی مژه‌ ها پرپشت‌ تر مشاهده می ‌شوند. این کار برخی مواقع منجر به حساسیت پوستی نظیر قرمزی، التهاب و پوسته‌ پوسته شدن پلک می‌ شود و برخی مواقع نیز حساسیت، قسمت داخلی چشم را درگیر می ‌کند. برخی مواقع هم چسب داخل چشم وارد می ‌شود که حساسیت و واکنش آزاردهنده ‌ای به وجود می آورد. این گونه جسم خارجی‌ ای که به فاصله اندکی از درون چشم قرار گرفته، امکان عفونت بخش خارجی و داخلی چشم را افزایش می دهد. در مواردی که شخص علاوه بر مژه مصنوعی، لنز نیز دارد، خطر عفونت دو چندان می ‌شود.

روش ‌های جراحی

کاشت نگین چشم: نگین ‌های چشم را شرکت ‌ها با جلوه و ظاهر زیبا می سازد. شرکت ‌های سازنده نگین چشم بر این ادعا هستند که نگین‌ ها از مواد خنثی (به عنوان مثال پلاتین) تولید شده ‌اند و حساسیتی به وجود نمی آورد. البته همین ‌طور نیز می باشد و کمتر حساسیت به وجود می آورد اما مشکلات مهم ‌تری احتمال دارد در اثر کاشت نگین به وجود بیاید. نگین چشمی زیر ملتحمه و روی بخش سفیدی چشم (صلبیه) تعبیه می گردد. نگین‌ ها با شیوه جراحی نصب می ‌شوند و تنها جنبه زیبایی دارند اما در هر صورت کاشت نگین عمل جراحی به حساب می آید و امکان عفونت وجود دارد.

 نگین درون چشم، در مدت طولانی احتمال دارد منجر به چسبندگی گردد زیرا نگین زیر پرده متحرک روی صلبیه نصب می‌ گردد. (پرده ‌ای که به راحتی تکان می‌ خورد). افراد جوان بیشتر خواهان کاشت نگین می باشند اما احتمال دارد با مرور زمان و افزایش سن مبتلا به بیماری‌ نظیر گلوکوم یا آب‌ سیاه گردند. جراح چشم برای درمان بیماری گلوکوم نیاز به ملتحمه می باشد و در صورتی که ملتحمه مبتلا به چسبندگی باشد مشکلات بسیاری به وجود خواهد آورد.

تغییر رنگ دائمی چشم: رنگ چشم هر شخص، بر اثر رنگدانه‌ های درون عنبیه می باشد. پروتزهای رنگی وجود دارد که درون چشم قرار داده می ‌شود. در عمل جراحی تغییر رنگ چشم، قسمت درونی چشم دست کاری می گردد و امکان عفونت بسیار بیشتر خواهد شد و در صورتی که این رویداد رخ دهد خطر بسیاری چشم را تهدید خواهد کرد.

 این شیوه هم می ‌تواند منجر به ایجاد بیماری آب‌ سیاه گردد. پروتز درون چشم موجب می ‌شود جریان طبیعی تخلیه مایع زلالیه چشم به مشکل دچار شود. به همین خاطر امکان بیشتر شدن فشار درون چشم و بیماری آب‌ سیاه افزایش می گردد. این گونه شیوه ای به هیچ عنوان توصیه نمی‌ شود و با این که در برخی از کشورهای آمریکای لاتین صورت می گیرد، خوشبختانه در کشور ما همواره خواهان بسیاری ندارد.

پزشکان زمانی که با این گونه افراد بیماری روبه رو می‌ شوند تلاش می ‌کنند زمان بسیاری را به صحبت با بیمار و عوارض این کار مختص می کنند تا بتوانند بیمار را از این تصمیم منصرف کنند اما همواره برخی از اشخاص اصرار دارند این کار را انجام دهند. در هر حالت تغییر رنگ قرنیه یکی از پرعارضه‌ ترین و خطرناک‌ ترین راه ‌ها برای زیباسازی چشم به حساب می آید.