منفی نگری روشنفکران

منفی نگری روشنفکران به سینمای هنری ملی و تجاری

دید منفی روشنفکران نسبت به هر دو نوع سینمای هنری ملی و سینمای تجاری تناقض دیگری را پیش کشید : بحث دربارۀ سینما ، کارکرد فرهنگی آن و شاخص های زیبایی شناختی اش به عنوان یک شکل ( فرم ) هنری در سطح بسیار بالایی از اندیشه و فلسفه صورت می گرفت.

و سبب پدیدآمدن منتقدان و نظریه پردازان برجسته ای گردید ، از آن میان می توان بلابالاژ، رودولف آرنهایم و زیگفرید کراکائر را نام برد . حتی در سطح روزنامه ها نیز مقالات برجسته ای توسط ویلی هاس ، هانس زیمسن ، هربرت یهرینگ ، کورت ناچوسکی و هانس فلد به چاپ رسید .
گروه دیگری که از نظر ایدئولوژیک به سینما علاقه نشان دادند عبارت بودند از : آموزگاران حرفه ای ، وکلا ، پزشکان و روحانیون پروتستان و کاتولیک . حتی در 1907 این گروه بحث هایی را درباره خطر سینما برای جوانان ، نظم کاری ، اخلاقیات و نظم اجتماعی پیش کشیده اند.

به اصطلاح به نام « اتحادیه علیه آلودگی و تصاویر ضد اخلاق » شناخته می شد . هدف آنها نه ممنوعیت سینما که تشویق فیلم های « فرهنگی » بود یعنی سینمای آموزشی و مستند در برابر فیلم های روایتی _ داستانی

برگرفته از سبک اسکاندیناوی ، نوشته پائولوپرچی یوسای