شرکت پاته

شرکت پاته در دوره آغازین سینما

از جمله رقبای اصلی مه لیس ، شرکت پاته بود که عمرش از مه لیس و لومیر طولانی تر بود . این شرکت در دوره آغازین سینما به مهم ترین تولید کننده فیلم در فرانسه تبدیل شد و عمدتا همین شرکت بود که موجبات تسلط سینمای فرانسه را بر بازار آن زمان سینما فراهم آورد .

شارل پاته در سال 1896 شرکت پاته _ فرر را بنیاد نهاد .

این شرکت مشی تهاجمی تصاحب و گسترش را در پیش گرفت ؛ در سال 1902 امتیاز اختراعات برادران لومیر را گرفت و پیش از جنگ جهانی اول شرکت فیلمسازی مه لیس را خرید .

پاته فعالیت های خود را به خارج از کشور نیز گسترش داد و بازارهایی را به تصاحب در آورد که توزیع کنندگان دیگر به کلی از آنها غافل مانده بودند .

از همین رو ، در بسیاری از کشورهای جهان سوم ، نام شرکت او و سینما با هم مترادف بود . او در شماری از کشورهای اروپایی نیز به تأسیس شرکت های تولید فیلم دست زد : ایسپانو فیلم ( اسپانیا ) ، پاته _ روس ( روسیه ) ، فیلم دِاّرته ایتالیانو ، پاته _ بریتانیا ، پاته در 1908 دو برابر همۀ تولیدکنندگان آمریکایی در آمریکا فیلم توزیع کرد .

اما به رغم تسلط آغازین سینمای فرانسه بر بازار جهانی فیلم ، استودیوهای آمریکایی ، که « شرکت تولیدی ادیسون » و « امریکن ماتوسکوپ » و « شرکت بایوگراف آمریکا » ( که پس از سال 1909 فقط « شرکت بایوگراف » نامیده شد ) و « شرکت ویتاگراف » از مهم ترین آنها بود که همگی در دهۀ 1890 تأسیس شده و بنیادی استوار برای تسلط سینمای کشورشان بر بازار جهانی فراهم آورده بودند .

اختراع تصویر متحرک را اغلب به توماس آلوا ادیسون نسبت می دهند ، اما دستگاه های سازنده تصویر متحرک ادیسون ، چنانکه روش معمول صنایع در عصر حاظر است ، در حقیقت به دست گروهی از فن آورانی که در آزمایشگاه های ادیسون ، در وست اُرنج نیو جرسی ، کار می کردند تولید شد .

سرپرستی این گروه بر عهده ویلیام کندی لوری دیکسون انگلیسی بود .

دیکسون و همکارانش در سال 1889 کار بر روی تصاویر متحرک را اغاز کردند و در سال 1893 کینه توگراف را ساختند ، که دوربینی بود کارآمد اما بسیار حجیم . آنها در همین سال کینه توسکوپ رانیز ابداع کردند .

این دستگاه نوعی شهر فرنگ بود که در داخل آن یک نوار فیلم به طول 40 تا 50 فوت از میان یک چراغ الکترونیکی و شاتر عبور می کرد ؛ تماشاگر که از یک روزنه به فیلم می نگریست تصاویر را متحرک می دید .

افزون بر اینها ، دیکسون و یارانش نخستین استودیوی تصاویر متحرک را نیز ایجاد کردند . اندازه و وزن و بی تحرکی نسبی کینه توگراف وجود چنین استودیویی را الزامی ساخته بود .

این استودیو که اتاقکی بیش نبود به دلیل شباهتش به واگن های پلیس در نزد عامه مردم به « بلک ماریا » شهرت یافته بود .

نخستین بازیگران سینما در آمریکا به همین استودیوی ابتدایی می آمدند . آنها که اغلب از هنر پیشگان واریته ها بودند از نیویورک به وست اُرنج سفر می کردند تا از آنها تصویر ( متحرک ) گرفته شود .

این تصاویر متحرک در همه جا بین 15 ثانیه تا یک دقیقه به طول می انجامیدند و همان نمایش هایی را که هنرپیشگان روی صحنه اجرا می کردند باز می آفریدند ، مثلاَ رقاصه مشهور ، لیتل ایجپت ، می رقصید و سندوی نیرومند اندام خود را به نمایش می گذاشت .