سلطه ی هالیوود بر اروپا

سلطه ی  همه جانبه ی هالیوود بر اروپا

آلمان از نظر اقدامات دفاعی در برابر سلطه ی هالیوود بر اروپا در راس کشورهای دیگر قرار داشت.وقتی در 1925 سهم آمریکا از بازار آلمان رو به افزایش نهاد ، دولت با ارائه طرح « سهمیه بندی » که هدف از آن محدود کردن نمایش فیلم های خارجی در بازار داخلی آلمان بود ، به مقابله پرداخت .

طبق قانون جدید میزان واردات فیلم در هر سال باید برابر با تعداد فیلم های ساخت داخل می بود . در 1927 استودیوهای آلمان در مجموع 241 فیلم بلند تولید کردند که برابر با 3/46 درصد کل فیلم های نمایش داده شده در ان سال بود .

سهم آمریکا از این بازار تنها 8/36 درصد بود و بقیه به کشورهای دیگر تعلق داشت .

قانون « سهمیه بندی » راه را برای تصویب قوانین حمایتی مشابه در بسیاری از کشورهای تولید کننده فیلم در اروپا باز کرد : اتریش ، مجارستان ، فرانسه ، انگستان و استرالیا همگی در اواخر دهه 1920 نوعی قانون « سهمیه بندی » را تصویب کردند . به عنوان مثال ، قانون فیلم انگلستان در 1928 بر رشد تدریجی درصد تولیدات داخلی برای پخش در بازار انگلستان ، با 5/7 درصد در سال اول ، تأکید کرد .

اجرای این قوانین ، خصوصا در کشورهایی که زیربنای فیلمساز یشان عقب مانده تر از آلمان بود ، با موانع متعددی روبرو شد . دولت ها ، در تلاش برای صورتبندی اقدامات موثر دفاعی ، مجبور بودند تا میان ضروریات اقتصادی و فرهنگی تولید ، پخش ، نمایش و مصرف توازنی ظریف به وجود آوردند .

شاید دشوارترین مسأله این بود که پخش کنندگان در اکثر کشورها، به دلایلی روشن ف فیلم های آمریکایی را ترجیح می دادند : تولید آنها منظم و ضمنا پول ساز هم بود . در تمام کشورها ( از جمله ایالات متحده ) سرمایه گذاری بر روی سالن های نمایش فیلم افزون بر کل سرمایه گذاری در عرصه تولید بود .

لذا استدلال های تهیه کنندگان در دفاع از حریم فرهنگی با مخالفت شدید گروه های قوی پخش فیلم مواجه شد که خواستار دسترسی بی قید و شرط به محصولات آمریکایی بودند .

مسأله دیگر این بود که نظام سهمیه بندی ممکن بود به تولید فیلم های سردستی و نامرغوب ( که بودجه آنها غالبا از سوی شعبات استودیوهای هالیوود در کشورهای دیگر تأمین می شد ) منجر شود ، فیلم های که صرفا برای بستن دهان قانون و مجاز ساختن حداکثر واردات محصولات آمریکایی تهیه می شدند .

« سردستی های سهمیه » نامی که در بریتانیا به آنها داده بودند ، نتیجه ای جز بی اعتباری کردن تولیدات داخلی نداشتند .

بر گرفته از کتاب سینما در چهار گوشه جهان

اثر روس ویسی