در جنگ جهانی سینمای اسپانیا با چه تغیراتی مواجه شد ؟

در جنگ جهانی سینمای اسپانیا با چه تغیراتی مواجه شد ؟

در اسپانیا ، چپ در گیر دفاع از جمهوری در برابر نیروهای اشغالگر ژنرال فرانکو بود و ایدئولوژی و عملکرد جبهه مردمی با سخت ترین آزمون ها مواجه بود . بسیاری از هنرمندان به جمهوری خواهان و بریگاردهای بین المللی پیوستند .

عوامل فیلم از شوروی فرستاده می شدند و رومن کارمن فیلمبردار ، راش ها را به مسکو ارسال می کرد تا توسط اسفیرشاب برای ساخت مستند اسپانیا ( 1939 ) مونتاژ شوند . یوریس ایونس ، مستندساز دانمارکی از ارنست همینگوی برای نگارش و گفتار متن زمین اسپانیایی ( 1937 ) استفاده کرد ( متن فرانسوی آن نوشته ژان رنوار بود ) .

کارگردان فرانسوی ، ژان گرمیون با همکاری بونوئل مستندهایی برای آگاهی افکار عمومی در فرانسه و خارج از آن ساخت . آندره مالرو براساس رمان « امید » خود که دبارۀ جنگ اسپانیا بود ، فیلمی به همین نام در سال 1939 ساخت ، اگر چه این تلاش ها نتوانستند از پیروزی فرانکو جلوگیری کنند ، ولی در سال های پیش از جنگ جهانی دوم به شکل گیری یک آگاهی ضدفاشیستی کمک کردند .

جناح گرایی

در فرانسه جناح گرایی از لحاظ فرهنگی و نیز از لحاظ سیاسی بسیار تاثیر گذار بود . در سال 1936 ، حکومت جبهه مردمی تحت رهبری لئون بلوم که فردی سوسیالیست بود ، شکل گرفت ( بعدها در سال 1946 بلوم رئیس هیئت نمایندگانی بود که برای مذاکره در باب موافقت نامه های مختلفی ، از جمله موافقت نامه ای برای حمایت از صنعت سینمای فرانسه به واشنگتن سفر کردند ) جبهه مردمی جامعه فرانسه را دچار تفرقه کرد و از شکاف هایی که از پیش وجود داشت و در دوران اشغال سال 1940 عمیق تر شده بود ، استفاده نمود .

در دهۀ 1920 خصوصیت سیاسی سینمای فرانسوی کم رنگ تر بود و فیلمسازان به دو جناح راست و چپ تقسیم نشده بودند ، ولی در اواسط دهۀ 1930 فیلمسازان مجبور به انتخاب شدند . بعضی آوانگاردها مانند مارسل لربیه و آبل گانس راست و بعضی دیگر چپ را برگزیدند و به روشنفکران متعهدی مانند پل نیزان پیوسته و به حمایت از جبهه مردمی پرداختند .

نیزان فیلمنامه مستند چهره های فرانسه ( 1937 ) آندره وینیو را نگاشت . آثار ژان رنوار نیز نمونۀ بارزی در این زمینه هستند : از فیلم ضد بورژوای بودوی نجات یافته از آب ( 1932 ) تا فیلم ضد سرمایه داری جنایت آقای لانژ ( 1935 ) و زندگی از آن ماست ( 1936 ) . رنوار از این حیث تنها نبود . ژاک پره ور ، مارسل کارنه ، ژان گرمیون نیز فیلم های متعددی در حمایت از جبهه مردمی ساختند . مستندین ژولین دوویویه و مارسل آلگره را نیز که در این زمینه فعالیت نداشتند ، چپ می خواندند .

ساختار صنعتی سینما

جبهۀ مردمی ساختار صنعتی سینما را تغییر نداد . رادیکال ترین فیلم ها ، آنهایی بودند که خارج از جریان اصلی فیلمسازی ساخته می شدند ، ولی جبهه مردمی بیشتر از دیگر انواع سرگرمی سود می برد ، مثلا در بریتانیا صنعت سینما به مسائل اجتماعی کمتر توجه داشت و ابداع های زیبایی شناختی بیشتر در جهت نمایش های تاریخی کوردا بود تا تعهدی جدی نسبت به واقعیت های اجتماعی و مستند تحت حمایت که پیشتاز آن جان گریرسون بود .

نهضت فیلمسازی کارگران کمونیست موجب ظهور زمینه های اجتماعی و ورود و مسائل روز به سینما شد . فیلم های نهضت مستندسازی پیش از جنگ از پخش محدودی برخوردار بودند و تنها در سازمان های سیاسی نمایش داده می شدند و به ندرت در بین برنامه های سالن سینما تجاری گنجانده می شدند . تنها در دوران جنگ بود که مستندسازی به ابزار آموزشی و تبلیغاتی بدل شد و حتی در آن زمان هم ، اهداف آن تابع مسائل جنگ بود .

برگرفته از سوسیالیسم ، فاشیسم و دموکراسی ، جفری ناول _ اسمیت