سینما پس از اعتراضاتی که علیه تولد یک ملت شد

صنعت فیلمسازی پس از اعتراضاتی که علیه تولد یک ملت شد را مورد بررسی قرار می دهیم.

هر چند پس از اعتراضاتی که علیه تولد یک ملت شد ، NBCاقتدار خود را از دست داد ، اما مقارن سال 1915 صنعت فیلمسازی دیگر راهبردهای ضروری خود را برای احتراز از سانسور بیرونی تدوین کرده بود : یک سیستم پیشگیری که تحت نظارت آیین نامه ای داخلی عمل کند .

اجبار و سلطۀ این سیستم ، در قیاس با هر گونه سانسور دیگری ، بسیار ظریف تر بود .

این الگوی آمریکایی جاهای دیگر هم تکرار شد . در بریتانیا در سال  1909 قانون سینما توگراف از مقامات محلی خواست تا برای سالن های سینما پروانه کار صادر کنند تا مطابقت شرایط آنها با استانداردهای ایمنی مسجل گردد ، اما چیزی نگذشت که این اختیارات بهانه ای شد برای سانسور .

در سال 1912 نمایندگان صنعت فیلمسازی از دولت تقاضا کردند تأسیس هیئت بریتانیایی سانسور فیلم را تصویب کند که مانند NBC هیچقدرت قانونی و ضمانت اجرایی نداشت .

این ارگان های درون صنعت فیلمسازی جانشین سانسور محلی نمی شدند ، بلکه هدفشان این بود که با پیش بینی تجویزات سانسور از بیرون ، آن را به چیزی غیر ضروری تبدیل کنند و در این کار روی هم رفته موفق بودند . در فرانسه الگوی دیگری شکل گرفت .

در سال 1916 وزارت کشور کمیسیونی تأسیس کرد تا فیلم هایی را بررسی کنند و تحت ضابطه درآورد که در سراسر کشور نشان داده می شد و برای فیلم هایی که مورد تصویب قرار می گرفتند مجوز صادر کند .

اما قانون اساسی فرانسه تصریح داشت که این مجوز مانع از این نمی شد که مقامات محلی سانسور افزون تری بر فیلم ها اعمال کنند .