سینمای انگلستان

سینمای انگلستان و رکود آن

بین تاریخ نویسان سینما این گرایش عمومی وجود دارد که سینمای انگلستان را در آغاز صاحب تأثیر و نوآوری می دانند _ به اصطلاح پیشگامان انگلیسی _ اما معتقد هستند که بعدها این سینما دچار زوال و رکود گشت .

از این دیدگاه ، که از جمله طرفدارانش ژرژ سادول ( 1951 ) است نجات یافته توسط دزد دریایی ( اثر سیسیل هپ ورث ، 1905، نقطه اوج است .

فیلم هایی که پس از این تاریخ ساخته شده اند ، به خصوص در دوره 13 _ 1908 که فیلم های روایتی دراماتیک تک حلقه ای باب بودند ، از نظر دور مانده اند .

حتی نویسنده ای چون باری سالت ( 1992 ) که فیلم های سال های آغازین سینما را از نظر شکلی ( Formal) دقیقاً تحلیل کرده ، شاید به ناروا تنها به روایت های دراماتیک داستانی بسنده کرده است و این امر به قیمت از دست رفتن فیلم های کمدی _ و از آن مهم تر _ شکل های گوناگون فیلم واقعیت تمام شده است .

ماحصل این جانب داری تاریخ نویسان ، ظلمی است که بر فیلم های انگلیسی ساخته شده در دوره بلافاصله پس از دورۀ « پیشگامان » رواگشته است .

هر جا که نوآوری ای صورت گرفته از نظر دور مانده ، یا در سایه پیشرفت های بعدی بررسی شده است ، به خصوص آن گروه فیلم هایی که بخشی از حس و حال مسلط هالیوودی 1913 به بعد هستند .

در واقع ، فیلم های انگلیسی بسیار پیشرفته بودند به خصوص در زمینه های کمدی و واقع گرا تدوین روایتی نیز بسیار نوآورانه بود اما متأسفانه نوآوری ها در جهت خلاف آن چه که روش مسلط به شمار می آمد ، حرکت می کردند .

بر گرفته از هپ ورث تا هیچکاک

اثر جان هاوکریج