فیلم مسافران دلیجان

داستان فیلم مسافران دلیجان

در داستان فیلم، مسافران دلیجان طی سفر خود به تطهیری درونی دست می‌یابند و شناخت نوینی از زندگی از طریق رابطه‌ی متقابل انسان‌ها با یکدیگر به دست می‌آورند. این سفر اسطوره‌ای که آگاهی نوینی به انسان‌ها عرضه می‌کند، چارچوب نمایشی است با قدمتی در حد پدیده‌ی «روایت‌گری و داستان‌گویی» و بهره‌گیری از آن از سوی کارگردانانی همچون «جان فورد» در فیلم «دلیجان» یا «فرانسیس فورد کاپولا» در فیلم «آخرالزمان اکنون» (۱۹۷۹) به آن ویژگی «نمونه‌ی بهین» می‌بخشد.

منبع های الهام

منبع الهام فیلم «آخرالزمان اکنون»، رمان «جوزف کنراد»، «قلب تاریکی» است که «کوپولا» با تغییر طرح داستانی آن از سفر یک انگلیسی در آفریقا به داستان سفر یک آمریکایی به درون ویتنام جنگ زده، بنای فیلم خود را می‌گذارد. شناخت نوین از آنچه این «به اصطلاح تمدن» قادر به آن است، خود هدف این سفر است که به «شناخت نوین بهین» از جهان منجر می‌شود که هم نویسنده (جوزف کنراد) و هم کارگردان (فورد کاپولا) در آثارشان به کار گرفته‌اند.

برگرفته از کتاب فرهنگ اصطلاحات سینمایی نوشته فرانک بی ور