صنعت سینمای ایتالیا

رشد سریع صنعت سینمای ایتالیا

ایتالیا نیز که صاحب یکی دیگر از صنایع بزرگ فیلم در اروپا بود ، عاقبت به همان سرنوشت متحدان فرانسوی و بریتانیایی خود دچار شد و البته دولت ایتالیا حدودا نه ماه بعد از طرف های اصلی وارد جنگ شد و در ابتدا عاری از مشکلات همسایگان خود بود .

در سال های قبل از جنگ ، صنعت سینمای ایتالیا تا حدی به یمن فیلم های باشکوه و خیره کننده خود یک دوره رشد سریع را از سرگذراند .

فیلم هایی نظیر کجا می روی ؟ ( 1913 ) ، آخرین روزهای پومپی    ( 1913 ) ، و کابیریا ( 1914 ) ، با هزار ها بازیگر و دکورهای فراوان و غالبا واقعی ، توجه بینندگان را در سراسر جهان به خود جلب کردند . اما رکود اقتصادی که تولیداتی با این نیروی انسانی عظیم را ممکن می ساخت در عین حال استودیوهای ایتالیایی را مجبور می کرد که برای بقا به صادرات روی آورند .

در شرایطی که تولیدات فیلم فرانسه در حال کاهش بود و بریتانیا بسیاری از بازار های سابق خود را رها می کرد ، تاخیر ایتالیا در ورود  به جنگ هم موقعیت شاخص او را در بازار بیش از پیش تثبیت کرد و هم لااق تا 1916 صادراتی را که سخت به آن نیاز داشت در اختیارش نهاد اما از آن تاریخ به بعد ایتالیا نیز با همان مشکلات اغلب کشورهای درگیر جنگ مواجه شد : کمبود فیلم خام ، اولویت های نظامی در کشتیرانی و جذب نیروی کار به مشاغل دیگر که به اینها باید فروپاشی تدریجی اقتصاد را نیز افزود .

همان طور که انتظار می رفت جنگ صنایع در حال شکل گیری کشورهای اشغال شده توسط آلمان را نظیر بلژیک و قدرت های درگیر جنگ همچون امپراطوری اتریش _ مجاز نابود کرد .

جنگ و متعاقب آن مختل شدن نظام های پخش باعث شد تا پرده ی سینمای این کشورها به شکلی فزاینده به اشغال فیلم های آلمانی درآید .

در مقابل ، کشورهایی نظیر هلند ، دانمارک و سوئد که سعی در پرهیز از جنگ داشتند از بی طرفی خود در جهت بهره برداری از اشکال جدید پخش فیلم در دوران جنگ و حداقل تا 1916افزایش میزان تولید استفاده کردند.

البته صنایع فیلم این سه کشور به رغم موفقیت های نسبی ، از مسائلی همچون کاهش بازار ،کمبود مواد خام و مشکلات کشتیرانی مصون نماند .

در هلند روش های فرصت طلبانه پخش موجب تقویت کل صنعت فیلم شد و در کمپانی هایی نظیر هلند –فیلم تولید به حد نصاب های جدیدی رسید .

در سوئد ،چالز ماگنوسن زیر بنایی را برای تولید فیلم در این کشور به وجود  آورد که در این کشور به وجود آورد که دوران پس از جنگ نیز پا بر جا ماند و به کارگردانانی همچون ویکتور شوستروم و موریتس استیلر کمک کرد .

خودکفایی بازار فیلم دانمارک و فعالیت بین المللی شرکت نوردیسک باعث شد تا این کشور در آغاز به موفقیت هایی دست یابد ، اما نتوانست در برابر یک رشته مشکلات صنعتی قبل از جنگ ( از بودجه ی فزاینده ی فیلم ها تا انعطاف ناپذیری در سبک ) تاب آورد .

اما مهم تر از این ، وقتی آلمانی ها در 1917 دارایی های وسیع نوردیسک در آلمان و به همراه آن حقوق پخش فیلم های نوردیسک در بخش اعظم اروپا را خریداری کردند ، دانمارک نقش خود را به عنوان یک تهیه کننده ی بین المللی از دست داد .

اما کاملا برخلاف صنایع فیلم کشورهای متفق و بی طرف اروپا ، صنعت فیلم آلمان بازار داخلی خود را تقویت کرد و نفوذ خود را در کشورهای اشغال شده و بی طرف به سرعت افزایش داد .

همان طور که آلمان در آماده سازی گازهای سمی و زیر دریایی به اثبات رسانده بود ، وقتی آگاهی از ظرفیت های جنگ های جدید با یک نقشه ی جدید و دقیق پیوند می خورد ، به عبارت دیگر وقتی نگرش نو با قدرت متمرکز همراه می شود ، پیشرفت های عظیمی به دست می آید .

به یمن تلاش های از صاحبان صنایع و ژنرال اریش لودندورف ، آلمان توانست از وابستگی به واردات فیلم های فرانسوی ، دانمارکی و آمریکایی در دوران قبل از جنگ به تسلط بر بازار داخلی در زمان خاتمه ی جنگ برسد .