هالیوود و بازار های جهانی

هالیوود و بازار های جهانی و موفقیت در آن

فیلم های ژاپنی که برای مخاطبانی مشهور به داشتن تجانس و یکدستی فرهنگی ساخته می شوند شاید هرگز امیدی به موفقیت در بازار های جهانی نداشته اند . اما در مقابل به نظر می رسد که محصولات آمریکایی همواره مورد استقبال جهانی قرار گرفته اند .

ویل هیز دوست داشت محبوبیت فیلم ها را بر مبنای جذابیت تاریخی شان برای جوامع چند پاره مهاجر در شهرهای بزرگ آمریکا توضیح دهد ؛ وی مدعی بود که تهیه کنندگان آمریکایی به ناچار سبکی را در ارتباط سینمایی به وجود آورده اند که متکی بر سواد یا دیگر شرایط خاص فرهنگی نیست .

احتمالا عامه تماشاگران مجذوب ضرب آهنگ تند حوادث و دیدگاه خوش بینانه و دموکراتیک که ویژگی همیشگی فیلم های آمریکایی بودهخ و ارزش های فوق العاده بالای تولیدی آنها می شدند .

فیلم های آمریکایی

ساختار بازار داخلی آمریکا نیز مشوق سرمایه گذاری های هنگفت برای فیلم های آمریکایی بود ، زیرا پخش محدود و کنترل ده فیلم ها از تولید بیش از حد جلوگیری می کرد و موجب سرمایه گذاری به نسبت بالا برای تک تک فیلم ها می شد .

از این گذشته ، در دهه ی 1920 درآمد های خارجی بخشی جدایی ناپذیر از ساختار اقتصادی هالیوود بود ، و بنابراین استودیوها محصولات خود را آگاهانه با سلایق مشتریان خارجی هماهنگ می کردنمد .

هر چه بودجه فیلم بیشتر بود ، توجه فراگیر تر به بازار خارجی ضرورت بیشتری می یافت . اما فیلم های کوچک تر برای بازگرداندن هزینه ی خود نیازی به پخش جهانی گسترده نداشتند و لذا توجه کمتری به سلایق خارجی می کردند .

در فیلم های « شاخص » برای جذب تماشاگران خارجی ستارگانی انتخاب و تبلیغ می شدند که جذابیت جهانی داشته باشند . تماشاگران خارجی نیز غالبا از حضور هموطنان خود در عرصه کاملا بین المللی صنعت هالیوود استقبال می کردند .

وقتی تهیه کنندگان هالیوود بازیگران مستع را از صنایع فیلم کشورهای دیگر « قر زدند » نه تنها رقبای خود را تضعیف کردند بلکه عواطف و علایق تماشاگران خارجی را نیز جذب کردند .

برخی از بازیگران اروپایی که به تدریج با استودیوهای هالیوودی قرار داد بستند عبارت بودند از چارلز لافتون ، موریس شوالیه ، مارلنه دیترش ، شارل بوایه ، رابرت دونات ، گرتاگاربو و خیلی های دیگر . گاربو نمونه ی بسیار شاخصی از تاثیر سلایق خارجی است .

گرچه امروزه او را بزرگترین ستاره زن سینما در اواخر دهه 1920 و دهه 1930 می پندارند ، اما هرگز در ایالات متحده محبوبیت خیلی زیادی نداشته است .

شهرت او به واسطه محبوبیت عظیمش در خارج از آمریکا بود و فروش فیلم هایش همواره به بازار های خارجی بستگی داشت .