پوسیدگی فیلم

پوسیدگی فیلم در سال های آغازین تاریخ سینما

مبحث پوسیدگی فیلم در این باره است که در سال های آغازین تاریخ سینما فیلم ها پدیده هایی موقتی به شما می آمدند و هنگامی که یک فیلم دیگر از نظر مادی ثمر بخش نبود تلاش چندانی برای نگهداری آن صورت نمی گرفت .

از همین رو ، هنگامی که بولسلاف ماتوزوسکی ، دانشمند لهستانی ، در سال 1898 پیشنهاد کرد که یک آرشیو دائمی برای نگهداری فیلم ایجاد شود تا در اختیار نسل های بعد قرار گیرد ، کسی به سخنش توجهی نکرد .

و تازه در دهه 1930 بود که در بعضی کشورها برای نگهداری فیلم آرشیوهایی ایجاد شد تا آیندگان از آثار گذشتگان بی بهره نمانند .

اما تا ان زمان فیلم های بسیاری به کلی از دست رفته و برخی هم در حال تلاشی بودند .

اکنون در آرشیوهای سراسر جهان در مجموع حدود 30000 نسخه فیلم صامت نگهداری می شود ، اما نبود بودجه لازم برای بررسی و فهرست بندی آنها باعث شد ه است که ندانیم چه تعداد از این فیلم ها نسخه های چاپی فیلم های دیگرند ، ونسخه های مختلف یک فیلم واحد چه تفاوت هایی باهم دارند ؟

در حالی که تعداد فیلم های موجود در آرشیو ها روز به روز افزایش می یابد ، تعداد فیلم های موجود باز هم کمتر از 20 درصد فیلم هایی است که گمان می رود ساخته شده باشند .

افزون بر این ، حتی اگر تعداد فیلم های بازیافته افزایش یابد ، مشکل بعدی فساد پذیری پایه نیتراتی فیلم هاست ؛ و می دانیم که بخش اعظم فیلم های صامت ( و نیز فیلم های ناطق اولیه ) بر روی چنین فیلم پایه هایی چاپ شده اند .

نیترات سلولز نه تنها به شدت قابل اشتعال است ، بلکه در برخی موارد خود به خود آتش می گیرد . این ماده ، در عین حال فساد پذیر هم هست و در هنگام واپاشیدگی امولسیونی را که حاوی تصاویر فیلم است از بین می برد .

پایه نیتراتی حتی در بهترین شرایط نگهداری ، یعنی در دمای بسیار پایین و در رطوبت مناسب ، از همان لحظه تولید آغاز به تجربه شدن می کند . در طی این فرایند از فیلم گازهای گوناگونی متصاعد می شود ، که از میان آنها تری اکسید نیتروژن اهمیت ویژه ای دارد .

این گاز با هوا و آب موجود در ژلاتین فیلم ترکیب می شود و اکسیدنیتروژن به وجود می آورد .

این اسیدها نمک های نقره موجود در امولیسون را تحلیل می برند و در نتیجه تصویر و پایه آن را نابود می کنند ، تا این که سرانجام کل فیلم می پوسد و متلاشی می شود .