سانسور فیلم در کشورهای مختلف

جزئیات سانسور فیلم در کشورهای مختلف فرق دارد

اساسی که سانسور فیلم بر مینای آن توجیه و ساز و کارهایی که به واسطه آنها اعمال می گردید ،هر دو در زمان حکم دادگاه عالی دیگر به خوبی جا افتاده بودند .

هرچند جزئیات سانسور فیلم در کشورهای مختلف فرق می کرد ، اما میان تحول این ساز و کارها در کشورهای اروپا ، آمریکا و استرالیا ، شباهت چشم گیری وجود داشت .

در سده نوزدهم ، بیشتر این کشورها نمایش های تفریحی همگانی را به منظور اعمال مقررات نظارتی به دو مقوله تقسیم می کردند .

گروهی که موسوم به « تئاتر مشروع » بود از Spectacles de curiosite تفکیک می شود ؛ این آخری مقوله ای بود که شامل تفریحات تجاری می شد مانند : نمایش های خیمه شب بازی ، کنسرت های کافه ای ، نمایش های شعبده بازی ، پرده خوانی ها و رقصاندن انواع حیوانات و همه نمایش های دوره گردی که فاقد جای ثابت و ساختار محکم هستند .

مثلاً در فرانسه در سال 1906 سانسور تئاتری ملغی شد ، اما چون سینما در مقوله دوم طبقه بندی شده بود ، نمایش فیلم همچنان تحت کنترل مقامات محلی باقی ماند .

در سال 1906 ، زمانی که نمایش فیلم آرام آرام به درون ساختمان های اختصاصی نقل مکان می کرد ، دولت  های محلی به این فکر افتادند که لازم است « نیکل ادئون ها » به خاطر رعایت ایمنی همگانی پروانه بگیرند ، چون به نظر می آمد مستعد آتش سوزی اند ممکن است سلامت عمومی را به خطر اندازند .

تدوین ضوابط برای محتوای نمایش ها چیزی بود که پس از این نگرانی های زیست محیطی مطرح شد .

نگرانی های اصلی از این ناشی می شد که نیکل ادئون ها مکان هایی گرم و تاریک بودند و امکان داشت کودکان بخصوص « تحت تأثیر شرایط بدی که در برخی از این تماشاخانه ها وجود دارد ، قرار بگیرند »

در ایالات متحد ، بریتانیا و سایر کشورهای اروپایی ، رواج کنترل محلی بر نمایش فیلم موجب تأسیس نهادهای کنترل درونی در صنعت فیلمسازی در مقیاس ملی شد .

در سال 1908 مقررات ایمنی شهرداری ها به نحو گسترده ای به عنوان بهانه ای برای سانسور محلی فیلم ها به کار می رفت ، کاری که صنایع توزیع فیلم ملی به شدت با آن از در مخالفت درآمد ، چون در گردش محصولاتشات اختلال ایجاد می کرد .

مناسبات مداراجویانه بین مقررات کنترل محتوای فیلم ها و پیدایش ساختارهای انحصاری در صنعت سینما بهتر از همه در ایجاد « هیئت ملی سانسور آمریکا » ( NBC ) تجسم یافته است .