ورود سینما به عرصه هنر و نمایش

ورود سینما به عرصه هنر و نمایش

ورود سینما … تخیل انها به جزئیات صحنه دکور معنایی می بخشند که هیچ صحنه ای امید برابری با ان را هم نمی توانست داشته باشد، بدین ترتیب قرن نوزدهم مردم را ندانسته از دو راه برای سینما حاضر می کرد. یکی از راه اهمیتی که بری شکوه وعظمت نمایشها قائل می شد ویکی از راه معلوم ساختن ضعف تماشاخانه ها برای اجرای این قبیل نمایشها.
در این لحظه سینما پابه میدان گذاشت و واقعیت وعظمت را چنان سهل و طبیعی نشان داد که مدیران تماشاخانه حتی در خواب هم نمی دیدند .

پیداست که معنی ان ختم دوره ی تئاتر نبود. در واقع می بینیم که در ابتدای قرن بیستم تهیه کنندگان تئاتر در شهرهای بزرگ بیش از انچه که در قدرت داشتند نمایش می دادند، ومی کوشیدند صحنه های خود را با نمایشهای هر چه باشکوهتر و واقعی تر پر کنند.

نمایش های بن هور و …

نمایش هایی از قبیل “بن هور” و “چراغی که خاموش می شود” و رمونا و حودیت بتولیا همه چنان عظیم و پر جمعیت وسنگین بودند که تماشاگران را تکان می دادند و این نمایشنامه ها که چند سال پس ازظهور سینما به روی صحنه امدند، به علت همان کوشش فراوانی که برای نشان دادن واقعیت کاذب می کردند مورد حمله شدید منقدان قرار گرفتند.

نقدی در سال 1899

یکی از منقدان در سال 1899 صحنه عرابه رانی نمایش بن هور را مثال اورده چنین نوشت: “تنها راه صحیح نشان دادن حرکت این صحنه استفاده از اختراع اقای ادیسون است.”
به تدریج تهیه کنندگان نمایشهای مجلل را کنار گذاشتند و به درامها و ملودرامها وکمدیها ی مختصر تر ولی واقعی تر گرویدند. بلاسکو قسمتی از”رستوران بچه” را عینا برای صحنه ای از نمایش “خانم حاکم” خود ساخت.
برای پرده دوم “میلیونهای بروستر” قسمت میانی یک کشتی را بادکلها و سوت بخار و پرچمهایش همه را چنان به دقت ساختند که حتی از لش گاوی که اویزان بود خون می چکید.