نامه ی رضا در میشیان به حسن روحانی رئیس جمهور کشور

رضا درمیشیان: فیلم “عصبانی نیستم” را باید بعد از چندبار سانسور دوباره تکه تکه کنم؟

رضا درمیشیان کارگردان فیلم سینمایی رفع توقیف شده «عصبانی نیستم» که دوباره از اکرانش به بهانه‌ ی جدیدی جلوگیری شده بود، در نامه ‌ای به حسن روحانی رئیس جمهور کشور با یادآوری رویداد‌های شب اختتامیه سی و دومین جشنواره فجر و چهار بار به عقب افتادن اکران این فیلم، از فضای امنیتی در خصوص فرهنگ انتقاد کرده است.

قرار بود که این فیلم از روز چهارشنبه بیست و پنج بهمن نمایش داده شود، ولی این بار به خاطر انصراف پخش کننده و صادر نشدن حواله برای پخش کننده جدید از طرف وزارت ارشاد، بر روی پرده نرفت.

درمیشیان در آغاز نامه خود به حسن روحانی نوشته است: «من همان فیلم سازى هستم که در شب جشنواره سی و دوم فیلم فجر براى آن که دولت شما در مقابل گروه ‌هاى فشار صدمه نبیند، به فشار مسئولان مجبور به انصراف از کسب جوایز فیلمم شدم، فیلم سینمایی «عصبانى نیستم!». پنج سال از عمر این فیلم سپری شده است ولی گویى پنجاه سال بر من گذشته، فیلمم هنوز بلاتکیلف است و هر بار به یک بهانه ی جدید مانع نمایشش مى‌ شوند.»

کارگردان «عصبانی نیستم» در ادامه به آخرین تاریخ مشخص شده برای به نمایش در آمدن فیلمش اشاره کرده است: «در نتیجه با تضمین مکتوب سه مدیر رده بالاى سازمان سینمایى قرار بود روز چهارشنبه بیست و پنج بهمن «عصبانى نیستم!» بر روی پرده سینما برود ولی باز هم از نمایش آن جلوگیرى به عمل آمد.»

درمیشیان علاوه بر این نوشته است: «آیا دریافت پنج پروانه نمایش با سانسورهاى گوناگون، تائید فیلم در کمیته بازبینى آثار توقیفى، انتخاب چهار تاریخ نمایش از طریق مسئولان سینمائى و چهار بار ثبت تاریخ نمایش در شوراى صنفى نمایش، کسب تعهدنامه کتبى تاریخ حتمی نمایش فیلم از مسئولان سینمایى، پنج سال سکوت و منتظر ماندن، تقاضا و پرسش نمایندگان محترم مجلس از وزیر محترم ارشاد، چند هزار ساعت پشت در اتاق مدیران سینمایى انتظار کشیدن، چندین هزار بار پله هاى سازمان سینمایى را بالا و پایین کردن، سوال و جواب و باز هم سوال و جواب براى اکران عمومى فیلم سینمایی «عصبانى نیستم!» کافى نیست؟»

در قسمت پایانی این نامه سرگشاده آمده است: «آیا در وضعیتی که حضرت عالى پیوسته از حق سوال، حق انتقاد، حق اعتراض و حق شهروندى صحبت می کنید باید فیلمم را بعد از چندین و چند دفعه سانسور باز هم تکه تکه کنم؟ من و دیگر سینماگران مستقل در حسرت انجام شعارهاى انتخاباتى‌ تان به هنر و نگاه ‌تان به عرصه سینما می باشیم. فضاى امنیتى در زمینه فرهنگ و هنر در شان سینماى ایران نمی باشد. من دو بار به «تدبیر و امید» راى داده ‌ام ، ولی بى ‌نهایت ناامید هستم.»