سینما

مکان نمایش

مکان نمایش و تماشاگران

در سال های آغازین تولید فیلم که فیلم غیر داستانی رواج عام داشت و مکان نمایش واریته ، سالن های اپرا کلیساها و تالار های سخنرانی بود ، این رسانۀ جدید برای فرهنگ خطری به شمار نمی آمد. اما با ظهور فیلم داستانی و پیدایش سینماهای نیکل ادئون وضعیت به کلی تغییر کرد.

از این پس صنعت سینما همواره در معرض حملات شدید مقامات رسمی و گروه های اصلاح طلب بود. انتقاد کنندگان می گفتند نیکل ادئون ها مکان هایی تاریک و کثیف و ناامن اند و فیلم هایی نامطلوب به نمایش می گذارند ، آن هم در محلات فقیر نشین و برای تماشاگرانی که به ثبات ترین اقشار جامعه آمریکا تعلق دارند و در مقابل تأثیرات جسمی و روانی و اخلاقی این فیلم ها بسیار آسیب پذیرند.

اصلاح طلبان از مقامات ایالتی می خواستند که فیلم ها را سانسور کنند و برای مکان نمایش ضوابطی تعیین کنند. صنعت سینما برای پاسخ به این منتقدان سیاست های مختلفی اختیار کرد ، از جمله تقلید از ادبیات و تاریخ و داستان های کتاب مقدس ، خود سانسوری ، و همکاری بامقامات دولتی برای ایمن ساختن مکان های نمایش و رعایت بهداشت.

در ایالات متحده حتی در سال 1905 هم مکان های دائمی نمایش دائر شده بود ؛

مکان های نمایش  در سال 1907 در حدود 2500 تا 3000 نیکل ادئون برپا شده بود ، که تعداد انها در سال 1909 به 8000 و در سال 1910 به 10000 رسید. در آغاز سال 1909 ، تعداد تماشاگران سینما در طول یک هغته 45 میلیون تخمین زده می شد. نیویورک که بین 500 تا 800 نیکل ادئون داشت ، رقیب شیکاگو به شمار می آمد. سینماهای نیویورک که اغلب مغازه هایی بودند که به صورت سینما در امده بودند به خاطر تعداد کم صندلی و تهویه نامناسب و نبود نور کافی از سطح قابل قبول بسیار پایین تر بودند.

وقتی که نمایش فیلم پایان می یافت در دم در خروجی به شدت ازدحام می شد، و مشتریان در معرض خطرات جدی قرار می گرفتند _ این مسأله را گزارش های متعدد پلیس و اداره آتش نشانی آن زمان تأیید می کنند. روزنامه ها همواره از اتش سوزی و به وحشت افتادن تماشاگران و فروریختن بالکن سینما ها خبر می دادند ؛ و این همه باعث می شد نیکل ادئون ها در نظر عموم مردم همچون تله های مرگ جلوه کنند. گذشته از حوادث مصیبت بار ، شرایط محیطی سینماها چنان بود که تأثیرات منفی برجای می گذاشت و جامعه را در معرض خطرات جدی تر قرار می داد

. در سال 1908 ، یک گروه اصلاح طلب چنین گزارش داده بود :

« وضعیت بهداشتی مکان های نمایش در غالب موارد بسیار نامطلوب است : هوا کثیف است ، کف سالنها تمیز نمی شود ، سلف دادن اصلا وجود ندارد و تماشاگران در هم می لولند . همه چیز برای شیوع بیماری های واگیردار فراهم است . »

برگرفته از کتاب  تاریخ تحلیلی سینمای جهان

از من بپرس 4

Recent Posts

پیش بینی های اسکار 2025

پیش بینی اسکار ۲۰۲۵: نود و هفتمین مراسم اسکار در تاریخ ۲ مارس ۲۰۲۵ (۱۲…

9 ماه ago

قتل هولناک مهرداد نیویورک

قتل هولناک مهرداد نیویورک؛ پرونده‌ای که ایران را شوکه کرد در روزهای اخیر، خبر قتل…

9 ماه ago

بیوگرافی گلوریا هاردی: بازیگر ایرانی-فرانسوی و حضور در «جوکر»

گلوریا هاردی یکی از بازیگران جوان و بااستعداد ایرانی-فرانسوی است که در طی چند سال…

9 ماه ago

مهسا طهماسبی: بیوگرافی، آثار هنری و حضور در فصل دوم بانوان جوکر ۲

مهسا طهماسبی یکی از بازیگران جوان و پر استعداد سینما و تلویزیون ایران است که…

9 ماه ago

نگاهی به فیلم «کیک محبوب من»

مقدمه‌ای بر سینمای معاصر ایران سینمای ایران در سال‌های اخیر تحولات زیادی را تجربه کرده…

10 ماه ago

اظهارات نوید محمدزاده درباره حمله موشکی ایران به اسرائیل: واکنش‌ها و پیامدها

حمله موشکی اخیر سپاه پاسداران به اهداف نظامی اسرائیل، بار دیگر موضوعاتی را در حوزه…

10 ماه ago