موفقیت مالی و سود دهی فیلم های کم اهمیت استودیو ها

سبب موفقیت مالی و سود دهی فیلم های کم اهمیت استودیو ها

هر چند تولید واحدی حتی سبب موفقیت مالی و سود دهی فیلم های کم اهمیت استودیو ها می شد اما این نظام الزاماً روندی انعطاف پذیر و مکانیکی نبود .

درک این نکته مهم در زمینه فیلم های درجۀ یک _ که نیاز به متمایز بودن آنها وجود داشت _ ضروری بود .ک در واقع ، در شرایط مساعد و وجود منابع کافی ، تولید واحدی بسیار انعطاف پذیر جلوه می کرد . و می توانست پاسخگوی تنوع سلیقۀ تماشاگران و گروه های مختلف استودیویی باشد .

مثالی روشن گر در زمینۀ تولید واحدی و فرمول های ستاره _ ژانر در سطح فیلم های درجه یک ، پاگیری به اصطلاح « واحد فرید » مترو _ گلدوین _ مه یر  و مجموعۀ فیلم های موزیکال با بازی دو ستارۀ نوظهور تحت قرار داد استودیو ، میکی رونی و جودی گارلند است .

در آن زمان شهرت رونی به سرعت رو به افزایش بود .

دلیل آن فیلم های خانوادۀ هاردی مترو _ گلدوین _ مه یر  بود که یکی از محصولات فرمول ستاره _ ژانر استوار بر تولید واحدی این شرکت بود .

در سال 1937 نقش پسر یک خانواده آمریکایی طبقۀ متوسط به رونی واگذار شد ( نقش پدر و مادر این خانواده را لایونل باریمور و اسپرینگ باینگتون بازی می کردند ) این فیلم ، درام کمدی پیش پا افتاده ای بود به نام یک موضوع خانوادگی .

تماشاگران از آن استقبال کردند و سینماداران خواستار فیلم های بیشتری در همین زمینه شدند . به این ترتیب مه یر دو ستارۀ کمتر شناخته شده ، یعنی لوئیس استون و فی هولدن را جایگزین باریمورو باینگتون کرد و گروه کم هزینه ساز جی .جی . کوهن را مأمور ساخت تا یک مجموعه فیلم بسازد .

کوهن با استفاده از لوآسترو در مقام تهیه کنندۀ همکار ، جورج بی.ساتیز در مقام کارگردان ، کی وان رایپر در مقام نویسنده و لووایت در مقام فیلمبردار و چند فیلم دیگر یک گروه تخصصی تشکیل داد .

این گروه طی 1938 تا 1941 هر چند ماه یک بار یک فیلم هاردی تولید کردند .

فیلم های هاردی از نظر هزینۀ تولید ، زمان نمایش و برنامۀ نمایش  موفق بودند و در آن زمان سودآور ترین فیلم های تولیدی مترو _ گلدوین _ مه یر   به شمار می آمدند .