قطع فیلم

قطع فیلم و کینه توسکوپ

در این مبحث مطالعات ما درباره قطع فیلم است.

عرض 35 میلیمتری را اول بارتوماس ادیسون در سال 1892 برای کینه توسکوپ خود به کار گرفت.  کینه توسکوپ دستگاهی بود که با آن یک تماشاگر می توانست هربار قطعه کوتاهی از تصاویر متحرک را تماشا کند .

این ابزار باچنان موفقیت تجاری رو به رو شد که همه دستگاه هایی که پس از ان برای نمایش تصاویر متحرک ابداع می شد همان عرض 35 میلیمتر را اختیار می کردند .

این قطع از حمایت شرکت ایستمن نیز برخوردار بود ، زیرا فیلم های عکاسی این شرکت 70 میلیمتر عرض داشت و برای این که عرض مورد نیاز فیلمبرداری به دست آید تنها کافی بود این فیلم از طول به دونیم شود .

افزون بر این ، به خاطر ساختمان مکانیکی کینه توسکوپ بود که فیلم 35 میلیمتری در دو طرف هر قاب فیلم چهار سوراخ مستطیل شکل دارد . این سوراخ ها برای حرکت دادن فیلم در درون دوربین و پروژکتور استفاده می شوند .

دیگر پیشتازان سینما در اواخر قرن 19 الگوی دیگری را به کار گرفتند . برای مثال ، برادران لومیر در یک طرف هر قاب فیلم فقط یک سوراخ گرد ایجاد می کردند ، اما این روش ادیسون بود که به صورت معیار در آمد و تا به امروز متداول مانده است . و نیز شرکت ادیسون بود که در فیلم 35 میلیمتری وجود قاب 75/0× 1  اینچ را تثبیت کرد .

هر چند این اندازه ها به صورت معیار درآمده بودند، اما هم در آغاز عصر سینما و هم در دوره های بعد فیلم هایی با قطع های دیگر نیز ساخته می شد .

در سال 1896 شرکت پرستویچ (prestwich ) یک فیلم 60  میلیمتری به بازار عرضه کرد ، که نمونه ای از آن هم اکنون در بایگانی ملی سینما و تلویزیون در لندن نگهداری می شود . فیلمی با همان عرض ، اما با سوراخ هایی متفاوت را ژرژدمنی در فرانسه مورد استفاده قرار داد .

شرکت وری سکوپ در امریکا ، فیلمی با قطع 63 میلیمتر به بازار عرضه کرد . یک فیلم که با این قطع گرفته شده هنوز در دست است ، و آن مسابقه تاریخی ای است که میان مشت زن سنگین وزن به نام های کوربت و فیتز سیمون در سال 1897 بر سر قهرمانی جهان صورت گرفت .

تقریبا در همان زمان ، لوئی لومیر فیلمی با قطع 70 میلیمتر را به صورت آزمایشی به کار گرفت . در این فیلم فضای تصویر در هر قاب 45 × 60 میلیمتر وسعت داشت . اما همه این قطع ها با مشکلات فنی ، بویژه در هنگام نمایش ، رو به رو می شدند .

هرچند تا پایان عصر سینمای صامت ، در عرصۀ قطع فیلم تجربه های دیگری نیز صورت پذیرفت ، اما قطع های عریض 65 و 70 میلیمتری تا اواخر دهۀ 1950 به بازار عرضه نشد .

علاوه بر تلاش هایی که برای افزون بر ابعاد تصویر انجام می شد ، تلاش هایی نیز برای کاهش آن صورت می گرفت . هدف این تلاش ها این بود که تجهیزات مناسبی برای افراد غیر حرفه ای ساخته شود .