فیلم های هجو آلود و جهان نادیده

در انگلستان تولید فیلم های هجو آلود به نسبت زود آغاز شد در همان سالی که چارلز اربن سری فیلم های جهان نادیده را ساخت ، شرکت هپ ورث هجویه آن را روانه بازار کرد . فیلم اربن بر ترکیب فن اوری میکروسکوپ با دوربین فیلمبرداری استوار بود تا تصاویر بزرگ شده « جهان طبیعت » را به تصویر کشد .

جهان ناپاک اثر هپ ورث 1903  مردی را نشان می دهد که تکه غذایی را که در حال خوردن آن است زیر میکروسکوپ قرار می دهد . سپس در یک نمای دیگر دو سوسک دیده می شوند اما شوخی زمانی شکل می گیرد که دو دست وارد قاب تصویر می شوند و سوسک ها را وارونه می کنند می کنند تا مکانیسم چرخ دنده ای آنها مشخص شود .

ژانر

همراه با فیلم های سریالی بود که فیلم های هجوآلود نیز به عنوان یک ژانر تثبیت شدند . « کیت سه انگشتی » B.&.C که دائماً از چنگ کارآگاه شیرلاک مفلوک می گرزد ، هجویه ای است که مستقیماً به « نیک کارتر _ سلطان کارآگاه ها » محصول اکلر می پردازد ، اوج فیلم هایی که به نمایش درآمدند موجودی _در_ بازارهای فرداوانس بودند . او موفق ترین کمدین سینمای انگلیس در سال های 14 _ 1913 بود و در سال بعد تعدادی فیلم مسخره spoof با نام « ستوان پیمپل » ساخت از جمله ستوان پیمپل و اختراع مسروقه شرکت هپ ورث نیز از روی قهرمانان نیروی دریایی B.&.C و کلارندون تعدادی فیلم مسخره ساخت .

در رواج این نوع هجویه های ارزان قیمت دو نکته مهم هست : فقدان ستاره کمدی در سینمای انگلستان دوره پیش از جنگ و ماهیت هنوز هنری فیلمسازی انگستان و همراه با آن فقدان پشتوانه مالی ، زیرا بخش اعظم لذت کمدی این هجویه ها در کم هزینه بودن تولد آنها ریشه دارد . تنها نکته لازم آن بود که تماشاگر بتواند میان فیلم هجویه و فیلم هجو شونده رابطه برقرار کند . اغلب اوقات به این رابطه به روشنی در عنوان فیلم هجویه اشاره می شد .

رقبای آمریکایی

هر چند شرکت های انگلیسی در ساختن فیلم های هجو آلود و سری فیلم های ارزان قیمت برای بازار داخلی تبحر داشتند ، اما در به کارگیری میراث فرهنگی خود تعلل می ورزیدند ، برخلاف رقبای آمریکایی همچون ویتاگراف که به مناسبت بزرگداشت صدمین سال تولد دیکنز داستان دو شهر ( 1911 ) را به تصویر کشید آن هم در این دوره ، تهیه کنندگان انگلیسی بر تولید کمدی متمرکز شده بودند ، آن هم در زمانی که روایت دراماتیک میخ حود را بر صنعت سینما کوبیده بود .

به عنوان مثال ، از میان فیلم هایی که در ژانویه 1910 در انگلستان به نمایش درآمدند ، تنها شرکت انگلیسی که تعداد قابل توجهی درام داستانی عرضه کرد ، شرکت هپ ورث بود . این فیلم ها در مقایسه با دیگر فیلم های اروپایی و آمریکایی بسیار کوتاهتر بودند ( سه فیلم از چهار فیلم هپ ورث در این ماه کمتر از 500 فوت بودند در حالی که درام های اروپایی و آمریکایی نزدیک به 1000 فوت بودند )

سال 1912

به هر حال ، تا سال 1912 میان مطبوعات انگلیس ، خوش بینی به سرنوشت سینما وجود داشت . هم سیسیل هپ ورث ( 1951 ) و هم جرج پرسان ( 1957 ) بر این نظر بودند که تا سال 12 _ 1911 شرکت های انگلیسی تا اندازه زیادی مواضع از دست رفته را باز پس گرفته بودند . این نکته به خصوص درباره شرکت هایی چون هپ ورث و B.&.C صحیح بود .

این شرکت ها شروع به ساخت فیلم های جذاب تری کردند که مثلا از لوکیشن های خوش منظره و دراماتیک به خوبی استفاده می کردند و سبک بازیگری آنها خود دارانه تر و ناتورالیستی تر بود ، به خصوص در فیلم هایی چون داستان عشق ماهیگیر ( 1912 ، هپ ورث ) و رومانس کوهنورد ( 1912 ، B.&.C ) برخی از این فیلم ها از نظر پیشرفت های فیلمی نیز چشمگیر هستند . مثلا در ستوان دیرینگ و نقشه هایی برای میدان های مین 1912 ، B.&.C در صحنه ای که دیرینگ برای پرواز آماده می شود ، صحنه به چهار نما تقسیم شده است از جمله برش به داخل های محوری (Axial Cut _ in) و نماهای زاویه _ معکوس _ Reverse)