فیلم های موزیکال و کمدی برترین های آلمان

فیلم های موزیکال و کمدی برترین های آلمان

فیلم های موزیکال و کمدی در رأس فیلم های آلمانی ای قرار داشتند که برای بازارهای بین المللی ساخته می شدند ، محصولات عظیمی چون رقص های کنگره ( 1931 ) ، ستاره سازانی چون سه نفر از پمپ بنزین ( 1930 ) ، کمدیهای اسکروبال هم چون عزیمت ، تصویر یک سره متفاوتی از دهۀ 1920 سینمای آلمان به نمایش می گذارند .

حتی پیش از سیطرۀ نازیسم در 1933 نیز تغییر مسیر سینمای آلمان از سینمایی هنری / پر اعتبار به سرگرمی ساز کاملاً آغاز شده بود و دلیل آن بیش از آن که ناشی از فشارهای سیاسی باشد به الزامات اقتصادی و تغییرات تکنولوژیک برمی گشت .

در عین حال مهاجرت دست اندرکاران به هالیوود ، که با ارنست لوبیچ در 1921 آغاز شد و سپس مورنائو ، دوپون و لنی از پی او رفتند ؛ در سال 28_1927 سرعت گرفت و انگیزه آنان دست کم تا سال 1933 به همان اندازه که سیاسی بود شخصی و حرفه ای نیز بود .

وضعیت سینمای آلمان

در زمان به قدرت رسیدن هیتلر انسان را برابر گونه ای تناقض قرار می دهد : اگر شکوفایی استعدادها در دوره خلاق جمهوری وایمار آشکار گردید ناگریز باید افول سینمایش را نیز همزمان با از هم پاشیدن جمهوری وایمار تحت فشارهای ناسیونالیستی و فاشیستی شاهد باشیم .

اما حقیقت غیر از این است ، زیرا اگر افولی در کار بود ، دلیل آن گریز استعدادها به مرغزارهای غنی تر هالیوود بود . اگر از دیگر سوء موفقیت اقتصادی را شاخص شکوفایی بدانیم ، تنها طی افت و خیزهای سیاسی اواخر جمهوری بود که صنعت سینمای آلمان به تجارتی پرسود دست یافت .

در سایر نقاط اروپا نیز روزهای خوش سینمای هنری نوآور به سرآمده بود . آن چه که درباره سینمای آلمان قابل توجه است آن است که چنین دوره ای درست در دل صنعتی کاسب کار که به تبع ماهیتش باید از چنین سینمایی حمایت کند ؛ چه طولانی دوام یافت .
در دورۀ کوتاهی پس از 1910 ، کشورهای اسکاندیناوی با وجود جمعیت کم ( کمتر از 5/2 میلیون نفر در دانمارک در 1901 ، حدود 5 میلیون نفر در سوئد در 1900 ) و نقش حاشیه ای آنها در نظام اقتصادی غرب ، نقش عمده ای در تکامل اولیه سینما بازی کردند .

تأثیرگذاری آنها در دو مرحله متمرکز بود : نخستین مرحله در دانمارک در دوره چهار ساله 13_1910 که طی آن شاهد موفقیت بین المللی شرکت فیلمسازی نوردیسک هستیم ؛ و مرحله دوم در سوئد بین 1917 تا 1923 .
سینمای صامت اسکاندیناوی نه تنها به فرهنگ شکوفای بومی محدود نماند بلکه با زمینه وسیع تر اروپایی در هم آمیخت .

برای حدود ده سال هویت زیبایی شناختی فیلم های دانمارکی و سوئدی باهویت فیلم های روسی و آلمانی پیوندی نزدیک داشت و هرکدام با دیگری نسبتی همزیستانه پیدا کرد ؛ یعنی به واسطه راهبردهای توزیع مکمل و تبادل کارگردانان و تجربه های فنی با هم پیوند داشتند .

درون این شبکه همکاری سایر کشورهای اروپای شمالی نقشی حاشیه ای داشتند . فنلاند که از جنبه زبانی سینمایی مستقل داشت تا سال 1917 عمدتاً در حاشیه روسیه تزاری مطرح می شد . ایسلند _تا 1918 بخشی از دانمارک بود _ تازه در سال 1906 شاهد گشایش نخستین سالن سینما بود

صاحب آن « آلفردلیند » بعدها کارگردان شد . نروژ تنها 17 عنوان فیلم داستانی تولید کرد : از نخستین فیلم آن مخاطرات ماهیگیری ساخته شده در 1908 تا 1918 .

برگرفته از سبک اسکاندیناوی ، نوشته پائولوپرچی یوسای