فضای خلاقانه ی بسته سینمای آلمان

فضای خلاقانه ی بسته و شکستن تحریم های سینمای آلمان

تأثیر مفرط چند فرد معدود بیانگر جامعه ای است که از نظر خلاقیت بسیار بسته بود و تعداد مشخصی نام دائماً تکرار می شدند از کارگردان ها گرفته ، تا طراحان دکور ، تهیه کننده ها ، فیلمبرداران و فیلمنامه نویسان . کم و بیش تنها بیست نفر سینمای آلمان را در اوایل دهۀ 1920 پی گذاشتند .

این عده عمدتاً در اوفا و چند شرکت دیگر مستقر در برلین فعالیت داشتند . شکل گیری پدیدۀ تهیه کننده _ کارگردان را می توان از طریق آنها پی گرفت : کسانی چون جومی ، ریچارد اسوالد ، فریتس لانگ ، ، فردریش .و.مورنائو و گروه پاگو _ دیوید سون .

این حالت باز هم سبب توجه به نقش اوفا واریش پومر می گردد که پس از تصدی سمت ریاست تولید ظاهراً از اعمال نظام تهیه کننده مرکزی که در آن در هایوود جاری بود ، ابا داشت . نظریه تولید پومردو وجه برجسته داشت.

او که پیش تر در زمینه پخش ( گامون واکلر ) و صادرات ( دکلا ) فعالیت داشت معتقد بود که رانۀ اصلی تولید باید نمایش و صادرات باشد .

او به نقش مهم صادرات در بازار داخلی پخش کاملاً واقف بود و این نکته از تلاش های در مقام جانشین مدیر _ Export Verbund der deutschen Filmindustie که در می 1920 تأسیس شده آشکار است .

هدف این شرکت اعمال فشار بر « ساختار بستۀ بازار است که در صورت ضرورت با کنار زدن کسانی که خود را در حال حاضر مسئول تجارت فیلم آلمان می دانند باید صورت گیرد » ( یا کوبسن ، 1989 )

مادام دوباری در آمریکا و کالیگاری در اروپا دو فیلم صادراتی ای بودند که توانستند تحریم بین المللی سینمای آلمان را در هم شکنند . پومر ، به واسطه موفقیت آنها نظام متفاوت تولیدش را بسط داد و کوشید برای دو بازار فیلم تهیه کند : تماشاگران عام بین المللی که در دست هالیوود بودند ، تماشاگران سینمای هنری .

در همین زمینه دوم بود که فیلم های به گفته او« استیلیزه» توانستند برای سینمای آلمان اعتباری دست و پا کنند . در عین حال نرخ بالای تورم به صادرات اولیه کمک کرد زیرا کاهش نرخ ارز سبب پایین امدن هزینه های تولید می شد.

مثلاً:

تنها فروش یک فیلم داستانی در تنها یک بازار همچون سوئیس آن قدر بود که می توانست هزینه لازم برای تولید یک فیلم جدید را فراهم آورد . اما با تثبیت نرخ مارک در 1923 این مزیت تجاری از میان رفت و راهکار دوگانه پومر بسیار ناپایدار شد .

در واکنش نسبت به این حالت ، پومر کوشید تا یک بازار اروپایی فیلم تأسیس کند که سهم آلمان و اوفا در آن بیشتر از بقیه باشد . تحت قرار داد « فیلم اروپا » او در تعدادی قرار داد پخش و تولید مشترک مشارکت کرد .

این امر آگاهی او را از این نکته می رساند که اوفا با وجود حجم و قدرتش به تنهایی جسارت آن را که حتی در اروپا در برابر هالیوود قدعلم کند نداشت ، ورود به بازار آمریکا که جای خود داشت . « فیلم اروپا » با آن که در نهایت شکست خورد بستر همکاری های گستردهای را در دهه 1920 پایه گذاشت که حتی تا دهۀ 1940 میان شرکت های فیلمسازی آلمانی ، فرانسوی و انگلیسی برقرار ماند .

برگرفته از سبک اسکاندیناوی ، نوشته پائولوپرچی یوسای