صنعت فیلم ایتالیا

تغییرات صنعت فیلم ایتالیا

با ظهور فیلم های داستانی بلند ، صنعت فیلم ایتالیا باز هم دستخوش تغییر شد . صاحبان سینما برای این که بتوانند با وجود تعداد جلسات نمایش کمتر سود مناسبی به دست آورند ، سالن های سینما را بزرگتر کردند ، قیمت بلیط افزایش یافت که در نتیجه آن دستمزد کارگردان ها نیز اضافه شد .

با ساخته شدن فیلم های بیشتر که عمدتا برای طبقه کارمند ساخته می شدند ، سینما به سرگرمی طبقه متوسط بدل شد .

این شرایط جدید بر رقابت میان شرکت ها افزود . پس از سال 1915 تعداد شرکت ها بیشتر شد و مرکز فیلمسازی از شمال ( تورین و میلان ) به رم و ناپل منتقل شد .

به این ترتیب انحصار شرکت های بزرگ تر در خطر قرار گرفت و مانع تقویت بیشتر مراکز فیلمسازی تازه شکل گرفته شد . پس از آن ، « نظام استودیویی » سال های پس از 1910 که در مراحل آغازین بود ، جای خود را به چند پارگی روز افزون صنعت سینما سپرد .

از تأثیرات این شرایط جدید ، یکی هم کاهش ساخت فیلم های مستند و کمدی کوتاه بود که از آن زمان به بعد تنها به فیلم های برنامه پر کن بدل شدند .

این وضعیت در تمام کشورهای دیگر صاحب صنعت سینما نیز به همین ترتیب بود . در عوض ، تولید فیلم های پر زرق و برق شدیدا افزایش یافت و هدف آنها تلفیق ایده آل های متعالی بود ، نکاتی چون تشدید حس میهن پرستی و اعتقاد به ارزش های دینی .

پس از موفقیت کجا می روی ؟ انریکو گوانزونی به متخصص ساختن فیلم های تاریخی بدل شد و تعداد زیادی فیلم در زمینه روم باستان ، از جمله آنتونی و کلونوپاتر ( 1913 ، Cines) ، ژولیوس سزار ( 1914 ) و فابیولا ( 1918 ، پالاتینو فیلم ) و در زمینه قرون وسطی ( نسخه جدیدی از آزادی اورشیلیم ، 1918 ، گواتزونی فیلم ) یا در زمینه جنگ های ناپلئونی (  Seula deroi، 1914 ، Cines _ در انگلستان : قهرمانان چگونه ساخته می شوند ؟

،( How Heroes are Made ) در آمریکا به خاطر ناپلئون و فرانسه ساخت . لوئیجی ماگی ، ماریوکاسرینی ، اوگوفالنا ( ژولین مرتد ، 1919ف برنینی فیلم ) و نینو اگریلیا نیز همین راه را پیش گرفتند .

تعدادی از فیلم هایی که به راست دینی کاتولیکی پرداختند عبارت بودند از : کریستوس ( 1916 ، Cines ) اثر جولیو انتامورو ، برادر خورشید ( 1918 ، تسپی     فیلم ) اثر اوگوفالنا و رستگاری ( 1919 ، مدوزافیلم ) اثر کارمینه گالونه .