صحبت های جنجالی لیلا حاتمی از مشکلاتش با ابراهیم حاتمی کیا , پرویز پرستویی و…

 در ادامه بحث های جنجالی لیلا حاتمی با ابراهیم حاتمی کیا , پرویز پرستویی را بخوانید

ابراهیم حاتمی کیا در فیلم “ارتفاع پست” با واسطه با من صحبت می کرد ومن از این رفتارش دلخور شدم.با پرویز پرستویی سر فیلم “شاعر زباله ها” خیلی لج شدم.هنگام بازی در فیلم کیمیایی احساس می کردم سر صحنه هیچکاک هستم.

مصاحبه لیلا حاتمی با ماهنامه پویا

چه در اولین فیلم چه در صدمین فیلم فکر میکنم کار کردن با استاد مهرجویی و نقشی مثل لیلا احتمالا بهترین اتفاقی است که می تواند برای ادم بیفتد.
من با علی مصفا نیز همکاری کردم.علی خیلی در کارهایی که با هم داشتیم مرا حمایت می کرد و من اوایل این را نمی فهمیدم و متوجه نبودم که او چه کار بزرگی برای من می کند.

موقع فیلم برداری “ارتفاع پسنت” آقای ابراهیمی کیا بیشتر حرفایش را با واسطه به من میزد که این زیاد باب میل من نبود.سر فیلم “ارتفاع پست” بیشتر تجربه های تلخی برایم بود.البته تلخ از دید خودم.این را هم بگویم من ادم بسیار سخت گیری هستم مثلا اگر سر غذا یک نان اضافه خواسته بودم و برایم نیاورده باشند ناراحت میشوم.پس بگذارید چیزی نگویم.
واقعا نمی توانم بعضی چیز ها را فراموش کنم شاید بگویید ادم کینه ای هستم ولی نمی توانم بگویم این چیز ها وجود نداشته است.از اتفاقات تلخ ان فیلم ننمی خواهم چیز زیادی بگویم.
این را هم بگویم که اقای ابراهیم حاتمی کیا توجه های خاصی هم به من داشته در این فیلم مثلا پایان فیلم روی چهره من تمام میشود.من سپاس گزار این ها هستم اما تجربه های تلخ هم سر جایش است.

هم در فیلم “ارتفاع پست” وهم فیلم در “شاعر زباله ها” بازی گردان وجود داشت.من از بازیگردان خیلی بدم می آید.در فیلم شاعر زباله که آقای پرستویی بازیگردان بود با ایشان خیلی لج شدم.بازیگردان باید رابطه بین بازیگر و کارگردان را بهبود ببخشد و نوعی مکمل این رابطه باشد ولی در هر دو تجربه ای که من داشتم بازیگردان بیشتر مانع این رابطه بین بازیگر و کارگردان بود.

کار اقای کیمیایی بسیار شیک بود.در صحنه کسی داد نمی زد.اقای کیمیایی هم چه با بازیگر و چه با عوامل صحنه ارام حرف می زدند.کار ها خیلی زمان بندیه خوبی داشت و منظم پیش می رفت.خود من به شخصه چنین تصوری از آقای کیمیایی نداشتم.اولین باری که وارد صحنه فیلمبرداری شدم احساس کردم سر صحنه هیچکاک هستم!صحنه سنگینی و وقار خاصی داشت.

هم اقای مهرجویی و هم آقای فرهادی در چارچوبی محدود شما را رها می کنند این متفاوت است با اینکه بازیگر را رها کنیم به حال خودش.

دلیل اینکه به فیلمی مثل “من” توجه نمی شود از نظر من بی فرهنگی میباشد.اکران های خصوصی فیلم ها باعث می شود که از این بی اعتنایی ها شگفت زده نشوم.راستش را بخواهید منتظر هوشمندی از طرف کسی نبودم.