جنگ دوم جهانی

جنگ دوم جهانی و تاثیر آن بر سینما

جنگ جهانی در سپتامبر سال 1939 آغاز شد . اولین تاثیر آن در سینمای انگلستان این بود که دولت تمامی سینماها را موقتاً تعطیل کرد و با اکراه حاضر به بازگشایی آنها شد . تاثیر بعدی جنگ ، این بود که با افزایش حملات آنان ، هالیوود بازار پر سود خود را در اروپا از دست داد .

سینماهای ملی تکامل یافتند ، اگر چه در کشورهای اشغال شده ، تحت سانسور و کنترل شدید اشغال گران قرار داشتند . یک تاریخ نویس فرانسوی در این مورد گفته است که دوران اشغال فرانسه برای سینمای این کشوربسیار مفید بود زیرا هر گاه مردم مجبور به انتخاب بین یک فیلم فرانسوی و یک فیلم آلمانی می شدند ، ترجیح می دادند به تماشای فیلم فرانسوی بروند .
کشورهای درگیر جنگ موقعیت متفاوتی داشتند . هم بریتانیا و هم آلمان صنعت سینمای خود را وقف جنگ کردند و در سال 1941 شوروی که مجبور به ترک استودیوهای مسکو و لنین گراد و انتقال تولید به آسیای میانه شد و به نسبت کمتری امریکا فیلمسازان بسیاری از جمله جان فورد به خدمت جنگ درآمدند از آنها تبعیت کردند . مستند و فیلم اخبار و اهمیت و گاه نیز محبوبیت دست یافتند .

بسیاری از فیلم های کوتاهی که توسط وزارت اطلاعات بریتانیا تهیه می شدند ، بی ارزش تر از آن بودند که با استقبال گرم مردم مواجه شوند ، بی ارزش تر از آن بودند که با استقبال گرم مردم مواجه شوند ، ولی به بریتانیا گوش ده ( 1994 ) همفری جنینگز و استوارت مک آلیستر مورد تحسین مردم قرار گرفت و سال بعد فیلم بلند پیروزی صحرا اثر روی بولتینگ فروش زیادی داشت .

جنگ جهانی دوم چه تاثیراتی بر فیلم های بلند برجای گذاشت ؟

تاثیر جنگ بر فیلم های بلند جالب توجه بود . برخلاف جنگ اول جهانی ، در بیشتر کشورهای متخاصم تلاش در جهت تهییج مردم و ایجاد نفرت نسبت به دشمن نبود و بیشتر به ایجاد حس وحدت ملی و همکاری در برابر یک خطر خارجی تاکید می شد .

و در شوروی این امر به معنای ترک ارزش های تلاش در جهت استقرار سوسیالیسم ( و در نتیجه جستجوی بدبینانه دشمنان واقعی یا فرضی سوسیالیسم ) و اتحاد در جهت دفاع از کشور بود . در فیلم های بریتانیایی که درباره مردان حاضر در صحنۀ جنگ بود و برنادیده گرفتن تفاوت درجه و مقام تأکید می شد .
فیلم هایی که دربارۀ جنگ شهرها بود ، از جایگاهی مشابه برخوردار بود و با گرایشاتی زنانه تر همان ارزش ها را به شیوه ای خانوادگی بیان می کردند . در آمریکا که از خط مقدم جنگ دورتر بود ، بیشتر فیلم های بلند از ارزش های دوران جنگ متأثر نبودند ( به جز ستایش نامۀ ویلیام وایلر) از انگلستان در فیلم خانم مینیور ولی پس از جنگ خلیج مروارید تعدادی فیلم جنگی براساس کلیشه های سابق هالیوود ساخته شد .

یک نمونۀ جالب در این زمینه نیروی هوایی ( 1943 ) هاوارد هاکس است . در این فیلم یک ناوگان بمب افکن شامل مردانی با سوابق و نژادهای مختلف به یک واحد جنگی متحد بدل می شود . تنها چند فیلم خوب دیگر در این ژانر ترکیبی و بداهه وار ساخته شد که از آن میان می توان به هدف برمه اثر رائول والش و آنها قابل چشم پوشی هستند اثر فورد ( هر دو محصول 1945 ) اشاره کرد ، ولی عنوان بهترین فیلم جنگی آمریکا داستان جی . آی جو ( باز هم محصول 1945 ) اثر ویلیام ولمن است که از هر گونه نخبه گرایی یا قهرمان پروری اجتناب کرده و در عوض به ترسیم چهره ای واقع گرا و دموکراتیک از حرفه سربازی می پردازد .

برگرفته از سوسیالیسم ، فاشیسم و دموکراسی ، جفری ناول _ اسمیت