تولید فیلم های معروف در خارج از پایتخت

تولید فیلم های معروف در خارج از پایتخت

چنانچه بخواهیم از فیلم هایی که بازیگران محلی درون آن حضور داشتند و برای سینمای ایران به یاد ماندنی شده اند صحبت کنیم فقط می توانیم قصه های مجید را نام ببرم. ممکن است که فیلم های دیگری هم باشند ولی این فیلم از تاثیرگذارترین نمونه بین سایر فیلم ها می باشد. سایر فیلم ها و سریال هایی که خارج از تهران ساخته شده اند بازیگران معروفی در آن فیلم ها حضور داشته اند که برای همان شهر نیستند و لهجه ای ندارند.

دفاع مقدس: یکی از دلایل تولید فیلم در خارج از تهران

جنگ و پیامدهای آن یکی از مهم ترین دلیل هایی است که تولیدکنندگان فیلم، فیلم های خود را در بیرون از شهر ساخته اند. علاوه بر فیلم هایی که در عرصه جنگ تحمیلی تولید شده اند فیلم هایی هم وجود دارند که در فضایی به جز تهران و خوزستان ساخته شده اند. ولی برای موضوع فیلم های خود هنوز هم برای موضوع فیلم خود از جنگ هشت ساله استفاده می کنند.

نمونه های دیگری که به موفقیت دست پیدا کرده اند و در روستاهای شمال تولید شده است فیلم باشو غریبه کوچک و ننه گیلانه می باشد. یکی دیگر از فیلم هایی که در خارج از تهران و در روستایی نزدیک به کرمان ساخته شده است فیلم شیار 143 می باشد که نرگس ابیار کارگردانی آن را بر عهده داشت.

سایر فیلم ها

نمونه های دیگری از فیلم و سریال هستند که در بیرون از شهر تولید شده اند. می خواهیم راجع به فیلم هایی صحبت کنیم که برخی از تولید کنندگان بدون هیچ دلیلی برای ساخت فیلم های شان به بیرون از شهر رفته اند ولی فضای فیلم برداری های شان مانند همان فیلم های پایتخت است. برخی از کارگردانان مانند کیارستمی و بیضایی برای ساخت فیلم های شان فقط محیط های شهری را انتخاب نمی کنند. “طعم گیلاس” ،”خانه دوست کجاست” و “کپی برابر اصل” فیلم هایی هستند که کیارستمی برای ساخت آن ها به بیرون از شهر رفته است و فیلم های “چریکه تارا” و “باشو غریبه کوچک” جزو کارهای بهرام بیضایی است که بیرون از شهر تولید شده اند.

کارگردانان جدیدی هم هستند که این کار را انجام می دهند مانند رضا میر کریمی که برای ساخت فیلم های “خیلی دور خیلی نزدیک” و”یک حبه قند” به بیرون از شهر رفته است. فیلم “خیلی دور خیلی نزدیک” در روستایی نزدیک به طبس و فیلم “یک حبه قند” در شهر یزد تولید شده اند. شهرام مکری هم فیلم “ماهی و گربه” اش را در محیطی غیر از شهر و وهم آلود تولید کرده است و قاسم جعفری اولین فیلم جاده ای را توسط فیلم “گرگ و میش” تجربه کرده است.

هنوز هم منتظر کارگردان های غیر تهرانی ای هستیم که بتوانند فیلم هایی را در شهر خودشان تولید کنند تا شاید بتوانند فضای تک قطبی ای که در ساخت فیلم در پایتخت وجود دارد را بشکنند.