بررسی مسأله انحصار گری در صنعت سینما

بررسی مسأله انحصار گری در صنعت سینما

بالکن که در سال 1943 یکی از اعضای کمیتۀ دولتی پالاش به شمار می رفت _ که وظیفۀ آن بررسی مسأله انحصار گری در صنعت سینما بود _ تا پایان جنگ بر نقش تهیه کنندگان مستقل تأکیدو از آنان سخت دفاع کرد . اما پس از جنگ با رنک در مورد 50 درصد سرمایه گذاری بر تمامی فیلم های ایلینگ و توزیع آنها ، قرار داد جالب توجهی بست که او را از زیر بار فشارهای بین المللی تاحدی رها کرد .

اما این راحتی و آرامش دیری نپایید ، و گرچه کمدی های پس از جنگ ایلینگ همچون فیلم جنگی فرند با نام دریای متلاطم ( 1953 ) در ایالات متحد به موفقیت بسیاری دست یافتند ، این قرار داد برای حفظ موقعیت آن کافی نبود . استودیو های ایلینگ علی رغم وام های سازمان تازه تأسیس ( سازمان سرمایه گذاری ملی ) در سینما در اوایل دهۀ 1950 ، در سال 1955 تعطیل شدند .

پایان دهۀ 1940

پایان دهۀ 1940 آبستن بحرانی در سینمای انگلیس بود که حتی بر بزرگ ترین استودیو ها نیز تأثیر گذاشت و بسیاری از آنها از آن جان سالم به در نبردند . در ژوئن سال 1947 ، دولت حزب کارگر به قصد کمک به اقتصاد بیمار بریتانیا تمامی درآمدها از محل فیلم های خارجی در این کشور را مشمول 75 درصد « مالیات دالتون » ( به نام وزیر دارایی وقت ) اعلام کرد . هالیوود در پاسخ ، بازار بریتانیا را به مدت شش ماه تحریم کرد .

از آنجا که فیلم های آمریکایی موجود در بریتانیا برای شش ماه کفایت می کرد ، جای خالی و مشکل حادی پیش نیامد و نسخه برداری از فیلم های قدیمی نیر مشمول این مالیات نمی شد ، اما تحریم آمریکا بار دیگر این وسوسه را در ذهن تهیه کنندگان انگلیسی بیدار کرد که هالیوود را در بازی ای که خود به راه انداخته بود مغلوب کنند . از این رو ، رنک تصمیم گرفت تولید را در غیاب فیلم های آمریکایی افزایش دهد .

مارس سال 1948

در مارس سال 1948 ؛ هالیوود پس از امضای قرار داد چهارسالۀ جدیدی که با منافع آمریکایی ها سازگار بود و لغو 75 درصد مالیات تحریم خود را پایان یافته اعلام کرد . سیل فیلم های آمریکایی به بازار بریتانیا سرازیر شد و تمامی فیلم های انگلیسی شکست سنگینی خوردند ، خاصه به این دلیل که بسیاری از آنها شتاب زده تولید شده بودند و کیفیت خوبی نداشتند .

در نیمۀ سال 1948 شرکت جدید کوردا با عنوان بریتیش لاین در شرف ورشکستگی قرار گرفت ، و سازمان رنک نیز از این وضعیت وخیم بی نصیب نماند . دولت بریتانیا در ماه ژوییه تأیید سازمان سرمایه گذاری ملی در سینما را برای اعطای وام به فیلمسازان انگلیسی اعلام کرد . این وام ها هم کوردا را نجات داد و هم باعث به انجام رسیدن فیلم هایی چون مرد سوم ( کارول رید ، 1949 ) شد ، اما در فوریۀ سال 1949 تنها هفت استودیو از بیست و شش استودیوی موجود دربریتانیا فعال بود و در واقع فقط هفت فیلم ساخته شد .