بازیگری برای سینما یا (Acting (for film

تعریف بازیگری برای سینما یا (Acting (for film

بازیگری برای سینما یا (Acting (for film ، بازیگر سینما تا به حال به روش‌های گوناگون تعریف شده است، از جمله به‌عنوان غیر بازی‌گر، آدمک مصنوعی و یا «خالق چهره‌ها». این برچسب‌های توصیفی تاحدی از طبیعت موزاییک گونه و تدوینی ساختار سینما روایت می‌کند.
به یاد داشته باشیم که فیلم‌برداری و تولید یک صحنه از هر فیلمی، غالباً تکه تکه و لحظه به لحظه بنا می‌شود. همچنین گفته می‌شود که بازیگر سینما نسبت به بازیگر تئاتر بیشتر به خصلت‌های ظاهری‌اش وابسته است و خصلت‌های پیکری و چهره‌ای او غالباً تعیین‌کننده‌ی نقش‌هایی است که در طول حرفه سینمایی‌اش به عهده می‌گیرد.

ذکر چند نمونه برای درک این موضوع

یک نمونه‌ی جالب در این مورد، بازی «کلینت ایستوود» در فیلم «بچه‌ی یک میلیون دلاری» (۲۰۰۴) است که هم در آن بازی کرده و هم آن را کارگردانی کرده است. تصویر سینمایی آشنای «ایستوود» از دهه‌ی شصت و وسترن‌های ایتالیایی تا فیلم‌های پلیسی «هاری کثیف» و در نهایت نقش‌های مستقلی همچون نقش او در فیلم «پل‌های مادیسن» (۱۹۹۵) همیشه یک چهره باقی مانده است.
نقش هرچه باشد چهره‌ی «ایستوود» روی پرده با چشمان و دهانی نیم باز و مبهوت ثابت باقی مانده است. با این حال در سی دقیقه‌ی آخر فیلم «بچه‌ی یک میلیون دلاری»، تماشاگر شاهد جادوی اثر تدوینی و بافتاری سینما روی بازیگری «ایستوود» است.
در این سی دقیقه‌ی آخر فیلم علی‌رغم حضور چهره آشنای «ایستوود»، به نظر چهره‌ی «ایستوود» بیانگر گستره‌ی پیچیده‌ی عواطف مختلف انسانی است. این مهم از طریق تدوین متناوب تصاویر نزدیک چهره «ایستوود» با سایر شخصیت‌ها و اشیاء انجام می‌شود.

برگرفته از کتاب فرهنگ اصطلاحات سینمایی نوشته فرانک بی‌ور