انتخاب فیلم های جشنواره فجر و افشاگری از پشت پرده آن

انتخاب فیلم های جشنواره فجر و افشاگری از پشت پرده آن

به گزارش ازمن بپرس، جدیدا پوستر جنجالی سی و ششمین جشنواره فیلم فجر در حالی به نمایش گذاشته شد که برای این مراسم رسانه را دعوت نکرده بودند و این مراسم فقط از شبکه خبر پخش شد. پخش اینگونه مراسمات مسلم بدون هزینه نمی باشد و به طور کلی هزینه ای که برای رونمایی از این پوستر شده است نمی تواند توجیهی داشته باشد. اگر رونمایی این پوستر به قدری مهم بود که آن را به طور پخش زنده در تلویزیون نشان دهند پس چرا برای پوشش آن از هیچ یک از مدیران رسانه ها دعوتی نشد؟

رونمایی از این پوستر حاشیه های زیادی را به دنبال داشت. اتهامی که گریبان گیر آن شد کپی بودن آن بود. دو ماه قبل از برگزاری، منتشر کردن بولتن مجیزگوی  روابط عمومی جشنواره فیلم فجر هم از اموری می باشد که به نظر عملی کردن آن نه حرکتی به انگیزه تقویت سینما می دهد و نه ارائه خدمتی به مخاطبان، بلکه تنها فعالیتی بوده است که هدف آن خوش خدمتی به مدیران بالادست می باشد. بولتنی که یک سومش به تحسین مدیران به رشته تحریر در آمده است و یک سوم دیگر آن به پوشش روی بحث کپی بودن پوستر جشنواره پرداخته است.

شنیده های «جوان» مبنی بر این است که نمونه عجیب و غریبی برای تعیین آثار سی و ششمین جشنواره فجر طراحی شده است که بر اساس آن شورایی سه نفره، قبل از هیئت انتخال فیلم ها را ببینند و آثار از فیلترشان رد شود تا چنانچه فیلمی دارای مشکلی بود در همان مرحله کنار گذاشته شود. چنانچه این خبر درست باشد، اتفاقی بسیار کمیاب است که در برگزاری جشنواره فجر به حساب می آید و این تصمیم باعث شده است تا بیش از همه تظاهر مدیران سازمان سینمایی و وزارت ارشاد به کمک فضای باز فرهنگی و آزادی بیان می باشند را زیر سوال ببرد. سر و صداهایی که برای لغو توقیف آثار مورد دار در چند ماه گذشته برپا شد و از راه آن تنها افکار سینماگران را از بی برنامگی مدیران گمراه می کند.

بنابر این سی و ششمین جشنواره فیلم فجر را باید با امن ترین جشنواره بعد از انقلاب اسلامی به شمار آورد، ولی تغایر و نفاق اختلاف با چیزی که در حال رقم  خوردن در پستوها هستند بیش از همه چیز می تواند باعث آزار دادن شود. چانچه حقیقتاً مدیران سینمایی وزارت ارشاد بر این اعتقادند که لازم است بعضی از فیلم ‌های مورد ‌دار حتی به این جشنواره راه پیدا نکنند، بی خبر از اینکه این تصمیم درست است و یا غلط، چرا در برابر سینماگران از ژست‌های پوپولیستی پشتیبانی از آزادی‌ کلام و فضای باز فرهنگی دست بردار نیستند و ریاکارانه رفتار می‌کنند.

تا به این زمان سابقه نداشته است که فیلمی را قبل از هیئت انتخاب، کسانی ببینند و آن را کنار بگذارند. ممکن است که این تصمیم با وعده رئیس سازمان سینمایی در برپایی جشنواره ای بدون حاشیه مرتبط است. چقدر بین بی حاشیه بودن و خنثی بودن ارتباط و معنایی وجود دارد.

اینکه وزیر ارشاد، رئیس سازمان سینمایی و سایر مدیران حتی اسمی هم از سینمای امید نمی بردند، چه معنایی دارد جز این که آقایان هم از طراحی ویژگی  سینمای امید نا توانند و قصد دارند که ضعف و پوچی راهبردی خود در مدیریت سینمای کشور را با اعتماد به محافظه کاری های مدیریتی پوشش دهند و فقط زمانی بدون جنجال را پشت سر بگذارند. زمانی که قرار نیست از درون آن سینمایی مطابق با نیازهای کشور ظاهر شود و دوباره هم قرار نیست که در بر همان پاشنه سینمای جشنواره ای و آثار ارزان کمدی بچرخد.

سازمان سینمایی سیاست مدیریت خاصی را در پیش گرفته که در نتیجه آن جشنواره فیلم فجر اعتبار خود را به صورت چشمگیری از دست داده است. بسیاری از سینماگران امسال گفته اند که اشتیاقی برای حضور در این جشنواره را ندارند. اگر این بی اشتیاقی همین طور ادامه داشته باشد جشنواره فیلم فجر انقلاب دیگر تبدیل به اتفاقی بی ارزش و حاشیه ای می شود. این رویداد قبل از این به خاطر نداشتن راهبرد معین و بی برنامگی مدیرانش خالی از مضمون شده بود که با گذشت زمان از نظر نام هم ارزشش را از دست داده است.