القای ذهنیت

استفاده از تدوین برای القای ذهنیت

افزون بر این ، از تدوین برای القای ذهنیت شخصیت ها نیز استفاده می شد . در دوره قبل ، فیلمسازان برای اینکه شخصیت و تجسم افکار او را در یک قاب واحد به نمایش بگذارند از « نوردهی مضاعف » ، بهره می گرفتند . این شگرد تقلیدی از یک تدبیر تئاتری بود به نام « صحنۀ خیالی »  ( القای ذهنیت ) که در آن برای نشان دادن حالات ذهنی شخصیت ها از نورپردازی استفاده می شد .

فیلم زندگی یک آتش نشان آمریکایی

در فیلم زندگی یک آتش نشان آمریکایی ( ادیسون ، 1902 ) این تدبیر به کار رفته است تا آتش نشان را در حال اندیشیدن به خانواده ای که در خطر است نشان دهد ؛ و خانواده در بالا و در سمت راست او در داخل شکلی حباب مانند بر پرده ظاهر می شود . این تدبیر در سینمای دوره انتقال به حیات خود ادامه داد ، چنانکه در فیلم داستان ناپلئون بناپارت و ژوزفین ،ملکه فرانسه ( ویتاگراف ، 1909 ) شاهد هستیم .

در این فیلم ، ملکه مطلقه و پریشان حال در خیال خود شهر سابقش را ، که تصویرش بر تصویر او برهم نمایی شده است ، در آغوش می گیرد . اما در فیلم دیگری درباره ناپلئون ، به نام ناپلئون ، مرد سرنوشت . از تدبیری شبیه « بازگشت به گذشته » که بعدها در سینمای هالیوود رواج یافت استفاده می شد . در این تدبیر یک نمای « زمان حال » از شخصیت به گونه ای است که به فیلم امکان می دهد در نمای بعد « گذشته » شخصیت را به نمایش بگذارد .

در همین فیلم اخیر ، ناپلئون اندکی پیش از تبعید به اِلیا رویش را به سوی مالمِزُن بر می گرداند و به گذشته اش می اندیشد ، و فیلم از او به صحنه هایی از نبردها و دیگر حوادث زندگیش برش می زند .

نمای نقطه نظر

در همین دوره انتقال ، نوعی الگوی تدوین پدید آمد که با ذهنیت شخصیت پیوند بسیار نزدیک داشت ، و آن « نمای نقطه نظر » بود . در این نما فیلم از شخصیت قطع می کند به آنچه او می بیند و سپس بازمی گردد به شخصیت . این الگو تا دوره هالیوود چندان رواج نیافت ، اما فیلمسازان دوره انتقال برای نشان دادن چیزهایی که شخصیت می دید روش های مختلفی را آزمودند .

یکی از نخستین نمونه ها را در فیلم فرانچسکا داریمینی ( ویتا گراف ، 1907 ) شاهد هستیم . در این فیلم ، از یک نمای تابلو مانند شخصیتی که به یک گردنبند نگاه می کند ، برش زده می شود به یک نمای درشت از گردنبند . در فیلم های تلگرافچی لاندیلی و انیک آردن ( 1911 ) و چند فیلم دیگر ، گریفیث از شخصیت هایی که از پنجره به بیرون می نگرند ، برش می زند به آنچه می بینند ؛ اما تطابق خطوط دید ، اگر با معیارهای امروزی سنجیده شود ، ناقص است .

برگرفته از کتاب  تاریخ تحلیلی سینمای جهان