اقتباس های سینمایی

اقتباس های سینمایی و تأثیرات فرهنگی ای که در معرض آن بودند

در سال 1924 ، هیز ماکنیزمی برای وارسی مواد خام ادبی مورد استفاده سینما پدید آورد که به « فرمول » مشهور شد ؛ هدف این بود که « همه گونه مراقبت ممکن به عمل آید تا تنها کتاب ها و نمایشنامه هایی که از نوع درست هستند برای اقتباس های سینمایی به کار روند ».

در سال 1927 ، اتحادیه مجموعه ضوابطی برای تولید منتشر کرد که امور اجرایی آن به عهده کمیته روابط استودیویی (  SRC ) آن در هالیوود نهاده شده بود .

این ضوابط که به « نبایدها و موارد حساس » معروف شد ، توسط کمیته ای به ریاست ایرونیگ تالبرگ تدوین شده بود و ترکیبی بود از محدودیت ها و ممنوعیت هایی که سانسور دولتی و سانسور کشورهای خارجی اعمال می کردند .

بعد از تولید ، اما پیش از پخش ، اصلاحات لازم برای تسکین نگرانی های مدنی ، دینی و تولید ، در فیلم ها به عمل می آمد ، اما تا سال 1930 کارکرد این کمیته تنها مشورتی بود .

پیچیدگی های تکنولوژیک تولید فیلم ناطق ترتیبات روشن تری را ضروری ساختند .

فیلم های ناطق ، برعکس فیلم های صامت ، نمی توانستند توسط سانسور محلی توزیع کنندگان منطقه ای و صاحبان سینماها تغییر یابند ، مگر با به هم خوردن هماهنگی تصویر و صدای آنها .

تهیه کنندگان از کمیته روابط استودیویی چیزی محکم تر از مشاوره و توصیه می خواستند ، اما در عین حال طالب این بودند که در مورد صدا مقررات آسان تری اعمال شود .

اما تمایل آنها به « آوردن برادوی به مین استریت » مغایرت داشت با خصومت یک طبقه متوسط شهرستانی پروتستان که به طور فزاینده ای احساس ناامنی می کرد .

پروتستانیسم شهرستانی ، که مخالفت با انحصار را با ضد یهودی گری نه چندان پوشیده ای به هم می آمیخت ، سینما را خطری تلقی می کرد که توانایی جوامع کوچک را در اعمال کنترل بر تأثیرات فرهنگی ای که در معرض آن بودند تهدید می نمود .