اثر گذاشتن “صدا” بر فیلم ها در سال 1920

اثر گذاشتن ” صدا ” بر فیلم ها

در دهه ی پس از 1920 هر چه رابطه ی موسیقی و فیلم نزدیک تر می شد، اهمیت “صدا ها” فیلم بیشتر می گشت در اکستر های سینمایی بزرگ طبال با چندین طبل و سوت سوتک و بوق و زنگ در حقیقت وظایف قسمت صدابرداری استودیو را یک تنه انجام می داد.

برخی از این طبالها در تطبیق صداهای راه رفتن ودر زدن و غرش رعد و برق ودر رفتن تپانچه با تصویر روی پرده به مرحله استادی حقیقی رسیدند. انواع صداهایی که از ابزارهای موسیقی در اورده می شد.نیز افزایش یافت. در اواسط دهه ی پس از 1920 کارگردانان فصلهایی در فیلمهای خود قرار می دادند که تاثیر کامل انها در تماشاگران به صداهای خاصی بستگی داشت.

انها می دانستند که می توانند تا حدی برزیرکی و تردستی طبال یا ارگ زدن یا پیانیست تکیه کنند. طبلها وورقه های فلزی برای تقلید صدای رعد و سایر وسایلی که برای در اوردن صداهای واقعی همراه فیلمهای جنگی مانند “رژه بزرگ” و “بالها” به کار می رفت غالبا به اندازه وسایل نخستین استودیوها ی صدابرداری مفصل و متعدد بود.

برگرفته از کتاب تاریخ سینما نویسنده:ارتور نایت ، ترجمه:نجف دریا بندری