آغاز سینمای ایتالیا

آغاز سینمای ایتالیا و ریشه دیرینه آن

سنت نمایش دیداری در سینمای ایتالیا ریشه های دیرینه تاریخی دارد .

جنبه هایی از این سنت که به ویژه از نظر درک تاریخ سینما مهم هستند عبارتند از نمایش های سرگرم کننده سیار _ از نمایش قرن هجدهمی ( Monodo Niovo) تا Megaletoscopio در قرن نوزدهم _ و کنجکاوی ها علمی     ( که آ.ریکو در تحقیقی به سال 1876 با عنوان تجربه های Chromostroboscopic  آنها را به رشته تحریر درآورد )

در چنین زمینه ای ، نخستین نمایش « سینما توگراف لومیر » در آتلیه عکاسی Le liewe در رم به تاریخ 13 مارس 1896 با استقبالی وسیع روبرو شد و این اختراع جدید فرانسوی به ناپل و تورین ، و به تدریج به سایر شهرها راه یافت .

« کرو نوفوتو گراف » دمه نی ، « تیاتروگراف » رابرت دبیلو .پاول و « آپارات » ادیسون چندان موفق نبودند .

با افزایش تعداد پخش کنندگان داخلی ، حضور انجمن لومیر محسوس تر گردید . این حضور مدیون چهار فیلمبردار این مرکز بود : ویتوریو کالسینا ، فرانچسکو فلیستی ، جیوسپ فیلیپی و آلبرتو پرومیو . علاوه بر فیلم ها و صحنه های واقعی که از زندگی روزمره فیلمبرداری می شدند فیلم های داستانی کوتاه اثر ایتالوباجینی نیز ساخته می شدند .

او به سال 1896 همراه برادرش انریکو دوربین شخصی خودش را ساخت . علاوه بر او پولدوفرگولی ، هنرمند چند کاره نیز با استفاده از سینماتوگراف ( که نامش را به « فرگولی گراف » تغییر داد ) تصویر های سریع متغیر را بازسازی می کرد ، او با این کار در همه اروپا مشهور شد .

اما این تلاش ها ، جدا از هم صورت می گرفتند و در شکل گیری پروژه های پا برجا و تجارتی نقش اندکی داشتند .

به این ترتیب ، طی دوره ای ده ساله ، گسترش و شکل گیری  سینما در ایتالیا به ابتکار خودجوش بازیگران سیار و عکاسانی که به کارگردانان آماتور بدل شدند ، و صاحبان کلوب های نمایشی یا کنسرت کافه ای وابسته بود .

تقریباً ده سالی پس از 1896 ، این عناصر پراکنده گردهم امدند تا تعدادی شرکت فیلمسازی با مبنایی استوار تر پی ریزی کنند .

برخی از این شرکت ها ، به پیشگامان  این حرفه بدل شدند . در رم ، استودیوی آلبرینی و سانتونی ( 1905 ) فعالیت داشت که در اوریل 1906 به Cines تغییر نام یافت .

در میلان شرکت های متعلق به آدولفو گروچه ولوکا فعالیت داشتند ( بعدها در 1908 به  SAFFI- Comerio و سپس به میلانو فیلمز تغییر نام یافت ) ، در تورین ، که پایتخت حقیقی سینمای ایتالیا در دوران پیدایش آن بود ، آمبروزیو ( 1905 ) ، اکیلافیلام متعلق به کامیلواتولنگی    ( 1907 ) ، پاسکوالی و تمپو ( 1909 ) و کارلو روسی و شرکا ( 1907 9 فعالیت اشتند که اخری در می 1908 ، به دستور جیووانی پاسترونه و کارلو اسکیامنگو به ایتالا فیلم تغییر نام یافت .

بر گرفته از نمایش و ملودرام

به کارگردانی پائولوچرچی یوسای