آغاز روایت

آغاز روایت سینما

آغاز روایت سینما ، در حدود سال 1907 در سینمای دوره انتقال بحرانی پدید آمد که از نشانه های آن انتقاداتی بود که در نشریه های تخصصی بر فیلم ها وارد می آمد . مهم ترین انتقاد این بود که فیلم ها فاقد وضوح روایی هستند و نمایش دهندگان ناگریزند هر روز فیلم ها را با بیشتری همراهی کنند تا تماشاگران قادر به درک آنها باشند .

فیلم ها در میانه دو گرایش قرار داشتند :

یکی « سینمای جاذبه های بصری » بود که بر لذت بصری تأکید می کرد ؛ دیگری « سینمای انسجام روایی » بود که قصه گویی را برتر می دانست . اما هنوز برای خلق روایت های دارای انسجام درونی اصول و قواعد مشخص پدید نیامده بود . در سال های انتقال ، یعنی در سال های 8 _ 1907 تا 1917 ، همه عناصر صوری فیلمسازی فرع بر روایت به شمار می آمدند ، به این معنی که عواملی مانند نورپردازی و. ترکیب بندی و تدوین چنان طراحی می شدند که در خدمت قصه گویی قرار گیرند .

شخصیت های باورکردنی که جزئی جدایی ناپذیر از این فیلم ها بودند از رهگذر سبک بازیگری و تدوین و میان _ نوشتار ها خلق می شدند . این شخصیت ها که انگیزه ها و اعمالشان واقع گرایانه بود ، صحنه ها و نماهای پراکنده فیلم را به هم پیوند می دادند . ایثن شخصیت های چند بعدی و باورنکردنی که به شخصیت های ادبیات و نمایشنامه های واقع گرایانه آن زمان شباهت داشتند با شخصیت های یک بعدی دوره آغازین سینما که از ملودرام ها و کمدی های زمان خود به وام گرفته می شدند در تباین آشکار بودند .

برگرفته از کتاب  تاریخ تحلیلی سینمای جهان