نگرانی های دستگاه سانسور در سینما

نگرانی های دستگاه سانسور سینمادر کشورهای مختلف

در اوایل ، نگرانی های دستگاه سانسور در کشورهای مختلف فرق می کرد : هیئت های سانسور در هلند و کشورهای اسکاندیناوی بیشتر نگران خشونت بودند تا مایه های جنسی و سانسور در استرالیا و آفریقای جنوبی نسبت به هیئت سانسور بریتانیا در مسائل اخلاقی بسیار سختگیر تر بود .

موضوعات مربوط به ملی گرایی فرهنگی و سیاسی کمابیش به طور علنی در دستور کار این هیئت ها قرار داشت .

در سال 1928 دولت فرانسه از هیئت سانسور کشور خواست « منابع ملی » را در مصوبات خود منظور کند ، « بخصوص علاقه به حفظ رسوم  و سنت های ملی و همین طور ( در مورد فیلم های خارجی ) این مسأله را که در کشور سازنده فیلم چه تسهیلاتی برای فیلم های فرانسوی قائل می شوند ».

در کشورهایی که صاحب تولیدات سینمایی قابل توجهی بودند غالباً از سانسور به عنوان نوعی حمایت بازرگانی استفاده می شد ، بخصوص بعد از این که صنعت سینمای آمریکا به برتری جهانی دست یافت .

در مجموع سانسور _ به منظور اجتناب از مثلاً رنجاندن کشورهای دیگر _ نسبت به مسائل سیاست خارجی حساسیت بیشتری از خود نشان می داد تا نسبت به مسائل داخلی .

فرانسه در سال 1928 ورود و نمایش فیلم های شوروی را به کلی ممنوع کرد ، اما حکومت وایمار آلمان برعکس به منظور تقویت روابط آلمان _ شوروی نمایش این فیلم ها را فعالانه تشویق می کرد .