مرکز فیلمسازی

مرکز فیلمسازی به سوی غرب

در خود ایالات متحده نیز مرکز فیلمسازی به سوی غرب ، یعنی به هالیوود ، انتقال یافته بود و محصولات استودیوهای هالیوود در نخستین سال های پس از جنگ جهانی اول همچون سیل به بازار های جهان سرازیر بود _ و این روند همچنان ادامه دارد .

سینماهای دیگر کشورها با حریفی قهار رو به رو بودند و تنها تعداد انگشت شماری به رقابت با هالیوود برخاستند . سینمای ایتالیا که در عرصه فیلم بلند پیشتاز بود و فیلم های باشکوهی مانند کجا می روی ؟  و کابیریا را به جهان سینما عرضه کرده بود تقریباَ به کلی فروپاشید .

از کشورهای اسکاندیناوی ، کشور سوئد پیش از این که به دنبال دانمارک در محاق فراموشی فروبرود ، دوره کوتاهی از شکوه و عظمت را شاهد بود ، شکوهی که عمدتاَ مرهون ساخته های ویکتور شوستروم و کمدی های درخشان موریتس استیلر بود . حتی سینمای فرانسه نیز موقعیت خود را متزلزل می دید .

در اروپا فقط در آلمان بود که سینما در مقام یک صنعت جایگاهی برجسته داشت ، حال آنکه در جمهوری نو پای شوروی و ژاپن پیشرفت سینما در انزوای تجاری صورت   می گرفت .

هالیوود ، هم در عرصۀ هنر و هم در قلمرو صنعت سینما پیشتاز بود .

نباید از یاد برد که در سینما این دو عرصه از هم جدا نیستند . فیلم های هالیوود به دل می نشستند ، زیرا از ساختار روایی بهتری بهره مند بودند و جلوگیری بیشتری داشتند و نظام ستاره سازی بُعد تازه ای به بازیگری سینما افزوده بود .

هالیوود در هر عرصه ای که در منابع داخلی فتور و سستی می دید به وام گیری از اروپا روی می آورد ، و این مسئله هم در مورد بازیگری صادق بود و هم در مورد نوآوری های فنی . چنین بود که سلطۀ سینمای آمریکا بر رقبای حال و آینده امکان پذیر می شد.

شوستروم و استلر و مهاجران جوانی مانند گرتاگاربو از سوئد ؛ و ارنست لوبیچ و مورنائو از آلمان به آمریکا جذب شدند . فوکس نوآوری های بسیاری را از اروپا به وام گرفت ، که آن چه بعداَ به سینما سکوپ تبدیل شد ، یکی از آنها بود