رشد استودیوها در سینما

رشد استودیوها در سینما در سال های پس از جنگ

جنگ با تضعیف رقبای خارجی در صحنه ی داخلی و بین المللی به رشد استودیوها کمک نمود و راه برای تسلط ایالات متحده در سال های پس از جنگ هموار کرد . اما در بسیاری موارد ، نشانه های تحول در همان سال های قبل از جنگ هویدا بود .

در تابستان 1914 در حالی که رهبران اروپا مشغول رد و بدل کردن اسناد دیپلماتیک بودند و مردم خود را برای بسیج عمومی آماده می کرد .

بازار فیلم آمریکا هرگز تا آن اندازه به روی محصولات وارداتی باز نبوده است ، اما تا این زمان اعضای قدیمی تراست . نظیر ایستمن کداک و ویتاگراف به نوعی ضد حمله صادراتی دست زده بودند که موفقیتی روز افزون داشت .

برای مثال ویتا گراف ، بزرگترین صادر کننده ی فیلم آمریکا در سال های پیش از جنگ ، در 1906  نخستین دفاتر اروپایی خود را در پاریس افتتاح کرد و تا 1908 موفق به ساخت یک لابراتور کامل فیلم در آنجا شد که کپی ها را به دفاتر پخش شرکت در ایتالیا ، انگلستان و آلمان ارسال می کرد . اما به رغم تسلط فرانسه بر صنعت جهانی فیلم در دوران پیش از جنگ ، فیلم های آمریکا تا قبل از 1914 برای راه یافتن به پرده سینماهای پاریس تلاش می کردند .

همان طور که ریچارد آبل ( 1984 ) اشاره می کند ، تلاش های فزاینده تهیه کنندگان آمریکایی و ایتالیایی به علاوه ی یک رشته فشارهای قانونی و تجاری موجب تضعیف موقعیت فرانسه در برخی از بازار های سنتی این کشور شد .

کمی بعد از آغاز جنگ ، در حالی که اقتصاد فرانسه خود را برای یک درگیری شدید اما کوتاه آماده کرده بود ، صنعت فیلم این کشور موقتا تعطیل شد .

بسیج عمومی موجب خالی شدن استودیوها از کارکنان شان شد ، فضاهای بلا استفاده به سربازخانه های موقت تبدیل گردید و کارخانه ی مواد خام پاته در وینسنس به تولید مواد مصرفی جنگ اختصاص یافت .

اما به رغم این شرایط نامساعد ، چند ماهی پس از آغاز جنگ تولید فیلم در فرانسه به سرعت از سر گرفته شد _ البته نه در حد سال های قبل از جنگ _ و برای مثال ، پاته ( با انجام فیلمبرداری در خاک    آمریکا )و گومون مجموعه های فوق العاده موفقی را نظیر راز های نیویورک ( پاته ، 16 _ 1915) و خون آشامان ( لویی فویاد ، 16 _ 1915 ) تهیه کردند .

اما وقتی جنگ به درازا کشید و شارل پاته در صدد یافتن فیلم برای امپراطوری عریض وطویل خود بر آمد ،شرکت وی به تدریج حکم نمایندگی پخش را برای کمپانی های دیگر یافت ،در حالی که همچنان به حمایت از تولیدات مستقل ادامه می داد .

پاته با این تجدید ساختار ،صنعت فرانسه را به همان می کشاند که انگلیسی ها رفته بودند ،یعنی تاکید بر پخش به قیمت از دست دادن تولید منظم .

حضور فرهنگی ایالات متحده در زندگی فرانسویان تا حدی افزایش یافت و این به شکرانه ی اتکای پاته به استودیوهای امریکا یی خود برای تولید فیلم بود .

اما استودیو هایی امریکا،به گونه ای مستقیم تر ، در قالب کمدی های چاپلین و لویدووستر ن های ویلیام اس . هارت نه تنها جای خالی تهیه کنندگان داخلی را گرفتند ،بلکه تماشاگران فرانسوی را به وجد آوردند و به نماد هایی از افول نظام های فرهنگی –ارزشی قبل از جنگ بدل گشتند .

محبوبیت قابل توجه قهرمانان زن ماجراجو و کنش گرا  در بسیاری از سریال های فرانسوی زمان جنگ واستقلال شدید از فرهنگ “جدید”آمریکا (به عنوان جایگزینی برای شیفتگی سابق تماشاگران به فیلم های با شکوه و کلاسیک ایتالیایی)،حاکی از دگرگونی در سلیقه ی جمعی بود که موجب استحکام هر چه بیشتر موقعیت آمریکا در بازار فیلم دوران پس از جنگ شد .