مزاحم محبوبتان نباشید…

آمیزش جنسی دو نفر، جریان فیزیولوژیك پیچیده ای است. از تمام جریانات جسمانی انسان بالغ، این تنهاجريان گذرنده ای است که با شرکت دو نفر انجام می گیرد. مسلم است که کوچکترین ناهماهنگی جسمانی یاروحانی موجب نقص مسیر طبیعی این جریان میشود.

هدف از اتحاد جنسی که طبیعت آن را مقرر داشته، تأمین آغاز زندگی جدید است. اما از آنجا که نزدیکی با دریافت لذات مشخصی همراهی میشود، این عمل بطور کلی بمنظور تولید مثل انجام نمیشود.

مقاربت عاشق و معشوق نهایت میل متقابل است و آن هنگامی است که در يك واحد جدائی ناپذیر، نه تنها جسم، بلكه فكر، آرزو و اندیشه ها متحد میکردند.

از زمان های قدیم سعی بر این بود که واقعیت این مسئله بغرنج روشن شود و در قرن بیستم نیز تحقیقات عملی مفصلی در این باره انجام گرفت. در میان دانشمندان روسی که در زمینه مسائل جنسی به تحقیق وتتبع پرداخته اند، می توان از : دو. م. بختوف، دای. ای. مچنیکوف،، دل. با. یاکوبسون»، ز. آ.گورهویچ، دف، ای.گروسر، «م. آ.چله نوف» و نیز از دانشمندان خارجی از جمله: «پ.کرافت. ابینگ»، «آ. فورل. وان دوولده»، «آ.کینزا» را نام برد.

میل متقابل عاشق و معشوق بتدریج رشد میکند. لحظه ای فرا میرسد که تنها نزدیکی روح کافی بنظر نمیرسد و عاشق و معشوق به نزدیکی جسمی متوجه میشوند. این تمایل می تواند چنان نیروئی حاصل کند که آنر دیگر بدون همدیگر نمی توانند وجود داشته باشند و برای ملاقات یکدیگر دقیقه شماری می کنند. نیرو وسرعت و رشد تمایل متقابل بسته به عللی است که بطور کلی مربوط به وضع روحی وسنين عاشق و معشوق است.

در رساله «شاخه های شفتالو»ی هند باستان، توصیف شاعرانهای از آمیزش جنسی آمده است: «چه حالتی راهنمای عشق است؛ شور و هیجان. چه حالتی از عشق بوجود میاید ؟ آسان گیری و مهربانی» این توصیف کاملا آن طبیعی متحمل معشوق را قبل و بعد از آمیزش جنسی بیان میکند.

آمیزش جنسی عبارت از یکرشته نکات جسمانی و روحانی است. مراحل این جریان عبارتند از: مرحله عصبی، هومورالی، روانی، نعوظی، آمیزشی (اصطكاك) و مرحله نهائی (عكس العمل).

در مرحله اول یعنی مراحل عصبی – «هومورالی» و روانی را میتوان به مرحله مقدماتی نسبت داد. خصوصا که اختلاط این دو برای آمیزش موفقیت آمیز جسمی قطعی است.

آمادگی عصبی ، (هومورالی) حالت طبیعی معمولی جسم کامل است که در دوره بلوغ جنسی آغاز میشود و در سن کہولت پایان میپدیرد. آمیزش جنسی در زمینه این حالت فیزیولوژیک انجام می گیرد. می گیرد.

از مرحله روانی عملا جریان نزدیکی و آمادگی به انجام عمل جنسی آغاز میشود. برای اینکه آمیزش جنسی طبیعی انجام گیرد، کوشش هريك در رساندن نهایت لذت به دیگری وادراك میل متقابل طرفین لازم است . اگر کسی تنها در فکر خودش باشد تاتنها خودش لذت ببرد و دیگری رل تسلیم و رضا را بازی کند در این صورت اسذت واقعی آمیزش جنسی را هیچ يك از طرفین نخواهند برد.

آمیزش جنسی باید با نوازش و مهربانی آغاز شود و باید بهمان ترتیب نیز پایان پذیرد.

هنگام مقاربت ، شرایط محیطی اهمیت بسزایی دارد، جزئیاتی که در نظر اول بی اهمیت بشمار میروند می توانند موجب تقویت با تضعیف میل جنسی گردند. مثالا زنی که عادت ندارد در روشنائی آمیزش کند، روشنائی می تواند سبب شود که وی تمایلی به آمیزش از خود نشان ندهد. اعمال غیر منتظره از زندگی گذشته هر يك از طرفین و رفتار نازیبا وخشونت می تواند سبب انحراف و نقص جريان طبیعی عمل جنسی گردد.

در این مورد بخصوص انزوای کامل زن وشوهر اهمیت خاصی دارد. نباید کودکان و بویژه بزرگتران مزاحم خلوت زن وشوهر گردند. عمل جنسی که در چنین شرایط غیر طبیعی انجام گیرد لذتی تولید نمی کند و می تواند حتی سبب نقص وظایف جنسی راختلال سیستم عصبی گردد .

اگر شرایط برای خلوت مساعد باشد در این صورت در مردان نعوظ، ظاهر می شود، و برای نعوظ، همواره تحریکات روحی، علل آشکار عینی از قبیل: فکر اندام لخت زن، تحریکات ملموس معين، و احساس شیرین نیز کمک می کنند. کلمات شیرین دوست داشتنی که همراه با نوازش متقابل انجام می گیرد شدید، سبب تحریک جنسی میشود. محرك ترین عمل در این مرحله از آمیزش نوازش آهسته و ظریف قسمتهای معینی از بدن خصوصا مناطق حساس است.

مناطق حساس در مردان قسمتی از پوست ناحیه نوك واطراف آلت تناسلی و پوست دعجان، و تا اندازه ای پوست پشت بدن و دو طرف ستون فقرات و نوك پستانها و بذاق دهان است.

در زنانی که کمتر آمیزش جنسی کرده اند، اساسی ترین ناحیه معمولا دچوچوله»، لبهای کوچک آلت تناسلی، مجرای مهبل وبذاق دهان است. در زنانی که مدتهای مدیدی مقاربت جنسی دارند، منطقة حساس ناحيه دعجان، نوك پستان های لاله گوش است. برخی از متخصصین سکسولوژی معتقدند که در زنان هر قسمت از پوست به نوبه خود می تواند منطقه حساس باشد.

بوسه بر روی قسمتهای مختلف بدن سبب تحريك شديد جنسی میشود. رفتار شوهر گاهی زنهای جوان را شرمنده می سازد، ولی شوهری که با میل و رغبت اعضاء بدن زن خود را می بوسد، بهتر است که محدودیت هائی در چنین اعمالی برای خود قائل نشود.

خاطره احساس جنسی که قبلا بتجربه رسیده و بوی عطر، روز الب، می توانند سبب تحريك و «نعوظ» گردند:

تمام اعمال زن و شوهر در آغاز مرحله آمیزش جنسی اختیاری است و تماما تحت کنترل عقل قرار دارند ولی بتدریج که دنعوظ مشدیدتر میگردد و میل هم آغوشی قویتر میشود احساسات جایگزین آن شده و بوسه ها به نیش گاز تبدیل میشوند.

برخی از مردان تصور می کنند که «نعوظ» حتی بافکر آمیزش همچنانکه در سنین جوانی بود، باید بوجود آید. در مردان میانسال «نعوظ» فقط در موقعیت مناسب بشرط وجود هدف مشخص روحی نسبت به آمیزش جنسی حاصل میشود.

در زنان نیز آمادگی اعضای تناسلی نسبت به مقاربت پدید میآید، بدین معنی که خون به چوچوله، فرود میاید، مهبل بیشتر پف کرده بنظر میرسد، و راه ورودی باماده مخاطی که بوسیله غدد مربوط ترشح میگردد، پر میشود.

گاهی ماده مخاطی کافی نیست ناراه ورود مهبل را مرطوب کند در این موارد می توان آنرا با وازلین بوریکه، چرب نمود.

مرحله بعدی آمیزش مرد وزن دجماع، نامیده میشود که توأم با حرکت ريتميك بدن است. در این مرحله آلت مرد در مهبل زن جای می گیرد. گاهی در باره ضرورت تطابق آناتوميك اعضای جنسی زن و مرد سخن بمیان می آید و گاهی هم بدعدم تطابق اعضای جنسی برخورد میشود ولی این خیلی نادرست است. در چنین مواردی باید به متخصص امراض زنان باسکسولوژی مراجعه شود. قبل از هرچیز این عدم تطابق)، واقعی نیست بلکه دروغین است و مربوط به انقباض ناقص عضلانی مهبل و اگینیرم است که می تواند مانعی برای آمیزش جنسی بشمار رود بهترین پیشگیری این وضع ناهماهنگی، نزدیکی محبت آمیز و مهربانانه است. خشونت در اولین عمل جنسی ممکن است در ادراك زن ناراحتی و درد و احساسی نامطبوعی که بعدها موجب انقباض غیر ارادی عضلات مهبل و ناحیه لگن باشد، تولید نماید. اختلاف در اعضای تناسلی بهنگام تحریک جنسی سبب احساس نامطبوعی میشود که ارگانیزم سعی میکند. از آن رهائی یابد. چنین احساس، يشتردر مردان بعلت پرشدن خون در آلت تناسلی ایجاد میشود.

بهنگام آمیزش حرکت روند يك بدن، زمانیکه آلت مرد در مهبل قرار دارد. انتهای اعصاب مخصوصی را بشدت تحريات ميكند . بیداری جنسی بسرعت پیدا شده و به اوج شن وقت میرسد. در مرحله اوج شهوت عمل تحريك جنسی که از ناحیه حساس ناشی می شود نیروی فوق العاده ای بدست میآورد. ضمنا عمل هر دو نفر تا انداز های غیر ارادی است و همیشه تابع کنترل شدید، مغزی نیست. ولی بسیاری از مردان تحت تأثير «نیروی اراده» از انزال جلوگیری می کنند چنین عما۔ جنسی را تمدید، مصنوعی انزال می نامند.

تمدید عمل جنسی مکرر بهنگام تحریك زیاد، در مردان خون گرم ممکن است تأثیر زیان آوری در روی وظایف جنسی آنها بگذارد.

تحريك شديد ناحیه شهوانی مردان و زنان در قسمت آلت تناسلی بیواسطه به شهوت و انزال منجر میشود. در این مورد می توان «استمناء» را بطور اتفاقی، هنگامیکه شهوت بصورت تحريات مکانیکی آلت تناسلی با فشردن آن در میان رانها حاصل شود، بحساب آورد.

بالاترین احساس لذت یعنی شهوت در مردان همراه با انزال و در زنان همراه با ترشح ماده مخاطی از دهانه رحم و انقباض غدد راه ورود مهبل بوجود میآمد . اطفاء شهوت با انقباض معين عضلات ناحیه لگن و اعضای تناسلی داخلی نیز همراه است.

اغلب در زنان بهنگام آمیزش کمی آرامش بوجود می آید که در مردان خیلی نادر است . معمولا در موقع عمل جنسی یکبار انزال صورت می گیرد. و اما وضع بدن زن و شوهر هنگام آمیزش بیشتر مربوط به عادت و آداب و رسوم است.

بطور کلی عده قليلی از همسران در این باره اماد دارای قابلیت و استعداد هستند. در بسیاری از زن و شوهرهای جوان پس از مدتی، بازتاب شرطی زمان ، جا ، محیطی که آمیزش جنسی در آن صورت میگیرد، بحالت مبتذل و ناخوش آیندی در می آید. در نتیجه عادت به این وضع در موقع عمل جنسی در شرایط دیگر با با همسر جديد ممكن است در مرد «نعوظ» حاصل نشود. .

مردی به علت ضعف قوه باه، به پزشک مراجعه کرد. زیرا وی در مأموریت با زن جوانش که از او خیلی خوشش می آمد ملاقات کرد. اما بعلت عدم «نعوظ» با ناکامی مواجه شد . در حالیکه هنگام آمیزش با همسر اولش هم قبل از مأموریت و هم بعد از مراجعت به خانه، ونعوظ، خوب و آمیزش بصورت طبیعی انجام میگرفت. تردیدی نیست که ناکامی در موقع مقاربت با زن جدید به علت ضعف قوه باه، اتفاق نیافتاده بلکه در نتیجه بهم خوردن حالت یکنواختی بوده که طی سالهای متمادی بوجود آمده بود.

لحفله اوج شهوت در زن و مرد در يك فاصله کوتاه ابداقویترین تحريك مشترك را ایجاد می کند و سپس سستی نسبتا آرامی با تغییرات بزرگی صورت می گیرد.

ولی در برخی از زنان این تحریک جنسی پدید نمی آید و نسبت به آمیزش جنسی بی میلی نشان میدهند . ولی برخی از زنان نیز به هنگام اوج شهوت هر گونه اختیار را از دست میدهند و قادر به کنترل خود نیستند.

نیروی شهوت حتی در طی مدت کوتاهی ممکن است بی اندازه تغییر کند. مسمومیت های گوناگون مزمن (مسمومیت دائمی ناشی از استعمال الكل و سیگار) و آمیزش پی در پی، لذت جنسی را تنزل میدهند.

میزان آمیزش جنسی چیست؟ این سؤال معمولا خیلی مورد توجه زنان و شوهران است که در هر موردی بصورت فردی و شخصی حل میشود. معمولا در ماههای اول ازدواج عمل جنسی پی در پی انجام می گیرد و بعدها کم میشود. برخی از زن و شوهرها همه روزه به – آمیزش جنسی به مدت مدیدی دست میزنند و برخی نیز هفته ای یك یا دو بار انجام میدهند . ظاهر میزان متوسط باید ۲ تا ۳ بار در هفته باشد.

آمیزش جنسی یکی از طغیانی ترین اعمال فيزيولوژيك جسم است. و در این زمان تعریق شدت می یابد و ضربان قلب تندتر میشود و فشار خون بالا میرود . تنفس سطحی، ولی بهنگام اوج شهوت حتى منقطع نیز میگردد. تمام احساسات شدید و متوجه يك چیز است و آن رسیدن هرچه سریعتر به اوج شهوت، یعنی اطفاء میل جنسی است. پس از انزال در تمام ارگانیزم سستی شدیدی آغاز میگردد و میل جنسی از بین میرود و خستگی و خواب آلودگی ظاهر میگردد. این چنین سستی در اشخاص بی بنیه خیلی بیشتر است ولی در اشخاص قوی پس از چند دقیقه بعد از اطفاء شهوت آمادگی به کار جایگزین آن میگردد. اما از بین رفتن میل جنسی در زن و مرد را نباید به بی علاقگی آنها نسبت داد. زیرا وقتی این مکمل احساس ناپدید میشود، عشق بین زن و مرد باقی میماند. اگر زن و شوهری عشق واقعی همدیگر را حس نمی کنند ، در این صورت پس از اطفاء شهوت بی علاقگی آغاز میشود و سردی در روابط آنها دیده میشود، ولی در مواقعی که عشق از بین نرفته است زن و شوهر پس از آمیزش ، از همدیگر بخاطر رساند لذت ممنون خواهند شد.

آمیزش جنسی که به برخورداری جنسی و روحی منجر میشود در انسان احساس اطمینان به ایرو و قدرت بوجود می آورد و روحیه و استعداد به کار را تقویت میکند و این بصورت احساس پر ارزش جنسی مشخص میگردد.

آغاز تحريك و شهوت در زن و مرد یکسان نیست. در مردان میل جنسی بسرعت پیدا میشود و پس از اطفاء شهوت نیز بسرعت از بین میرود.

تحریک جنسی زنان به گونه دیگری صورت می گیرد؛ تحريك به کندی شروع میشود و پس از اطفاء شهوت مدنی باقی میماند . در این جا خطر بروز ناهماهنگی جنسی وجود دارد زیرا هنگامیکه در مرد اطفاء شهوت حاصل میشود در زن بوجود نمی آمد و بالنتيجه زن بدون برخورداری و ارضاء باقی میماند.

چنین عدم تطابق لحظات فرا رسیدن شهوت در مردان و زنان می تواند سبب حوادث ناگوار روابط زناشوئی شود. آیا ممکن است به چنین زن و شوهرانی كمك نمود؟ مسلما بلی.

در چنین مواردی مرد نباید فورا پس از پیدایش «عوظ» سعی کند به عمل جنسی اقدام نماید. باید به نوازش و دست زدن به قسمتهای تحریکی بدن زن ادامه دهد. این موضوع هیچ گونه ناراحتی به وجود نمیآورد. در این مورد مرد باید آمیزش را هنگامی آغاز کند که تحريك جنسی زن به منتها درجه رسیده باشد . بقیه آمیزش طبق قانون فیزیولوژيك انجام خواهد گرفت و اطفاء شهوت در يك زمان در مرد و زن بعمل خواهد آمد.

در هر صورت این پند قدیمی خیلی جالب است که میگوید : نوازش ولمس قبل از عمل باید باندازه چهار برابر زمان خود خود عمل جنسی بطول انجامد». 

در ارزیابی عمل مرد در موقع نزدیکی جنسی با زن خیلی نادرستی و حتی بدی وجود دارد. گاهی می توان در باره امکانات دمافوق طبیعی، اشخاص دیگر حرفهائی شنید که گویا مستعدند در يك شب ده بار عمل جنسی انجام دهند یا در باره مردانی که عمل اصطكاك را نیم ساعت انجام میدهند. ممکن است چنین چیزی باشد ولی اینها برای ما پدیده های جالبی نیستند. زیرا خصایص فیزیولوژیك عمل جنسی معمولا باید بطور متوسط ۲ الی ۶ دقیقه طول بکشد. انجام آمیزشهای مکرر جنسی در زندگی منظم خانوادگی نامطلوب است.

و در عین حال گمان نمیرود چنین مفهومی مانند «اسراف جنسی»، زیاد جالب باشد، زیرا اگر نعوظ، کافی باشد و آشکارا احتیاج به نزدیکی جنسی وجود داشته باشد، در این صورت منع از اسراف جنسی مناسبت ندارد. ضمنا یاد آور میشود که آمیزش مکرر، خود سبب بالا رفتن میل جنسی میشود.

اگر اطفاء شهوت زودتر از ۱ تا ۲ دقیقه از ابتدای آمیزش حاصل شود، می توان آنرا علائم ضعف جنسی دانست. در چنین مواردی موقعیکه زن پس از ۵ تا ۶ دقیقه، آرامش دریافت نکرد باید دانست که با وی دارای علائم سردی جنسی است یا تأثير قبلی مرد در روی منطقه حسی زن کافی نبوده است.

آمیزش جنسی با تمام هماهنگی «فيزيولوژيكوپسیکولوژيك» با نزدیکترین شخص انسان یعنی زن صورت می گیرد. چنین هماهنگی ممکن است فقط با عشق بزرگ و پیروزی بخش حاصل گردد. اگر عاشق و معشوق بهنگام نزدیکی جنسی در همدیگر سبب ضربه روحی نشوند در زندگی خصوصی به هماهنگی خواهند رسید. و کار هیچکدام بر دیگری برتری ندارد.