چگونه بیش آموزی یا کم آموزی را در کودکان از بین ببریم

بیش آموزی یا کم آموزی

این قبیل سخنان آشنا: «تو تمام تلاشت را بکن، همین برای من کافی است.» ما مطمئن هستیم شما این جملات را به کودکانتان گفته اید، درست مثل والدینتان که آنها نیز به شما میگفتند. اما بهترین تلاش کودکتان چیست؟ به طور معقول و منطقی در موفقیت تحصیلی از او چه انتظلاری می توانید داشته باشید؟ اگر در ریاضی نمره تک گرفت، باید چه واکنشی نشان دهید؟ و اگر بدون اینکه درس بخواند از تمام دروسی نمره A گرفت. این نمرات چه معنایی دارند؟

هم بیش آموزی و هم کم آموزی چنانچه متناسب با توانایی کودک نباشد در درسی ها از اهمیت ویژهای برخوردارند. کم آموخته به پتانسیل و توان یادگیری خود نمی رسد، که شاید به دلیل فقدان انگیزه و عدم علاقه به تکالیف و کارهای مدرسه است. این احتمالی است که مشکلات عاطفی، رفتاری و یادگیری به طور موقت مانع پشتکار و تلاشی او شود و شاید شروع مشکلات دراز مدت باشند.

کودک بیش آموخته مجبور شده اهدافی را دنبال کند که برایش واهی هستند. وقتی کودک (یا بزرگسالی) به صورت بی رحمانه خودش را وادار می کند تا بهتر عمل کند، در حقیقت این احتمال است که به طور ناگهانی همه چیز را رها کند. او می تواند باسرعت و انرژی کمتر به هممان همداف برسد، گرایش مثبت و میل به ادامه داشته باشد.

در اینجا اطلاعاتی در اختیارتان قرار می دهیم که برای درک توانایی کودکتان به آنها نیاز دارید. بنابراین، انتظارات شما از او واقع بینانه خواهد بود. اگر متوجه شدید او بیش آموز یا کم آموز است، راه حل هایی که ما ارایه می دهیم را امتحان کنید.

انتظارات واقع گرایانه را تعیین کنید.

لازمه ی این کار جمع آوری اطلاعات در مورد کودک است که بیشتر آنها در بایگانی مدرسه موجود هستند. شما همچنین می توانید از روانشناسی مدرسه متخصص آموزشی یا یک مشاور خصوصی بخواهید تست ویژهای از کودک بگیرند و سپس موارد را با شما بررسی کند.

• توان یادگیری را مشخص کنید. کودکان با توان ذاتی یادگیری، به دنیا می آیند. این توانایی با محیط اطرافشان همراه می شود و توان یا پتانسیل یادگیری را شکل میدهند. تستهای هوش برای ارزیابی این مشخصه هاست، با جمع آوری اطلاعات در مورد توانایی کودک همراه است تا انواع مشکلات خاصی را بتوان حل کرد، اما اینکه آنها می توانند این تست را به طور درست انجام دهند، مشخص نیست. والدین به طور طبیعی تحت تأثیر نمرات آی – کیو قرار می گیرند و ایمان زیادی به نمرات دارند. نمره این تست فقط ارزیابی از عملکرد کودک در یک آزمون و روز خاص است و میتواند به عنوان یک شاخص در نظر گرفته شود، نه یک ارزیابی قطعی ! اگر چه کودک هرگز نمیتواند بهتر از تمام تلاش خود عمل کند، اما قطعا می تواند گاهی کمتر از تلاش اصلی خود عمل کند.

تستهای هوش گروهی، برای تست گرفتن جمعی از کودکان طراحی شدهاند. مطابق اینکه آیا نمره آنها بالا و پایین صداست، برای ارزیابی آنها به کار می روند و این نمره به صورت میانگین در نظر گرفته می شود. انجام این آزمونها آسان است، اما در مقایسه با آزموهای هوش فردی که توسط روانشناسی با تجربه و روان سنج گرفته می شوند، برای کسب اطلاعات براساس طیفی از توانایی های خیلی خاصی هستند. نتایج آزمونهای گروهی خیلی معتبر و جامعه نیستند. در زمینه و محیط یکسان، تست گیرنده مهارتهای تست دادن کودک را مشاهده می کند، روش او برای حل مسایل را وی میکند و توتایی او برای مواجه شدن با نامیدی را تیز میسنجد. در مورد نمره هوش کرد کتان با یک متخصصی یا تجربه مشورت کنید. از او بخواهید تا آن را بهتر برایتان تقسیر کند. بعضی از سؤالات یی که باید در تظر بگیریم از این قرار هستند. نمره واقعی چیست؟ آیا ققط یک نمره واحد وجود دارد یا مجموعه ای نمرات زیر گروه وجود دارند؟ نمره کودک شما در کدام طبقه بندی قرار دارد: بالای متوسطه متوسط یا زیر متوسط ؟ آیا طبقه بندی های دیگری هم وجود دارنده ممتاز که باید کسب شود؟ چگونه این نمره با متوسط نمرات مدرسه کودک شما مقایسه می شود؟

• سطح واقعی موفقیت را شناسایی کنید. آزمون های پیشرفت استاندارد، عملکرد تحصیلی کودک شما را در برابر گروهی از همسالان او ارزیابی می کند و سطح مهارتش را در حوزه – های مهارت پایه – مثل ریاضی، زیان، مطالعات اجتماعی و علوم – می سنجد. روش ھائی تمره گذاری این تستها (درجه معادل تمرات ته بخش یارتیه درصدی) اغلب به سوء تعبیر و عدم درک درست منتهی شدهاند. والدین اغلب نسبت به آنها گیح و سردرگم هستند.
• معادل های رتبه براساسی نمره میانگین، تعداد زیادی از دانش آموزان در سطح پایه خاصی هستند. به خاطر روش ساختار آزمونهای پیشرفته کسب فقط چند لمی تاز در نمره خام میتواند تقاوتهای عظیمی در رتبه معادل ۵-۳ کسب کند و این در حالی است که «الن» نمره ۰ – ۳ می گیرد. تغییر نمرات وقتی دشوارتر می شود که تموته ملی تمرات، مطابقتی با تمرات مورد نظر در یک متطقه خاصی نداشته باشد. در یک مدرسه اکثر کودکان در یک کلاس بالای معیار ملی هستند. اگر دانش آموز کلاس چهارم ابتدایی شما در خرده آزمون ریاضی از یک تست پی شرقتی نمره ۰-۴ کسب کند، او زیرسطح بقیه همکلاسی هایش عمل می کند. یاگر یک کلاس سومی نمره ۰-۷ در تست خواندن یک آزمون پیشرفتی دریافت کند. بنابراین، او قطعاً وقتی به طور ملی مقایسه شود، بهتر از بقیه عمل کرده است اما همسالان منطقه ای او نیز ممکن است خوب عمل کرده باشند.

بنابراین، در بعضی جوامع نمره دادن در سطح رتبه کلاسی، کودک را در رأس کلاس خود قرار میدهنده در حالی که در مدارس دیگر همان تمره بیانگر عملکرد کودک زیر سطح همکلاسی هایش أست.

رتبه های درصدی به دلیل اینکه عملکرد کودک را با همسالان و هم رتبه های خودش مقایسه می – شود، بسیار مفید هستند. بنابراین اگر یک کودک کلاس دومی رتبه معادل نمره ۸-۲ در درس ریاضی کسب کند، رتبه در صدا و ۸۲ است، به این معنی که نمره او به خوبی یا بهتر از ۸۲ درصناز همکلاسی هایش است. باید دوباره نمره ی کودک خود را بانصرات همکلاسی هایش در مدرسه خود لو مقایسه کنید ته بر اساس متوسط ملی.

نه بخشی ها، نمراتی هستند که بر اساسی مقایسه ها نمی باشند بلکه توسط عملکرد قطعی در یک آزمون تعیین می شوند. با استفاده از مقیاس ۱ به ۹ نه بالاترین است. ۳، ۲، ۱ زیر متوسط هستند و ۴، ۵، ۶ متوسط و ۷، ۸، ۹ بالای متوسط هستند. تقریباً تمام مدارس آزمونهای پیشرفتی استاندارد را یک بار در سال یا گاهی بیشتر روی دانش آموزانشان اجرا می کنند.

وقتی به نتایج ازمون پیشرفت کودک خود نگاه می کنید، بررسی کنید چگونه نمره گذاری شدهاند و توضیحات مربوط به نمره گذاری را بخوانید. اگر در مورد نتایج گیج و یا وحشتزده شده ای، با معلم و مشاور راهنما جلسهای بگذارید.

• سطح پیشرفت را با پتانسیل یادگیری مقایسه کنید تا تعیین کنید کودک بیش آموز و یا کم آموز و یا دانش موزی است که مطابق انتظار و خواسته شما عمل می کند.

نمرات به عنوان معیار تلقی نمی شوند، چون از مدرسهای به مدرسه دیگر فرق می کنند. باوجود این، اگر هوش و نمرات آزمون پیشرفت کودکتان متوسط و یا بالاست، در حالی که همچنان نمراتبد میگیرد، میتوان او را جزو کمک آموزها در نظر گرفت. به طور مشابه اگر نمره IQ کودکتان زیر و یا نزدیک متوسط باشد، ولی نمرات بالا دریافت میکند این امکان است که او بیش آموز است. ممکن است بخواهید بدانید مقیاس رتبه در مدرسه شما مطابق با عملکرد چیست تا بتوانید تفسیری درست از آن داشته باشید.

به کودک بیش آموز کمک کنید تا در سطح آرامش کار کند.

ممکن است بپرسید: مشکل بیش آموزی چیست؟ ممکن است فکر کنید اگر سخت تلاش کند، موفق خواهد شد و یا اگر سختتر تلاش کند، بیشتر موفق خواهد شد. اشکال این است که بعضی کودکان خودشان را انقدر تحت فشار می گذارند که خسته و بیمار می شوند و یا فراموش می کنند چگونه تفریح کنند. اگر کودکی در سطح بسیار راحتی فعالیت کند، می تواند به هدفش برسد و همچنان به اندازه کافی انرژی و انگیزه برای برآورده کردن هدف دیگر خواهد داشت.

• انتظارات را پایین بیاورید. اگر تاکنون کودکتان رابه شدت تحت فشار می گذاشتید، باید انتظارات خود را کم کنید.
• زندگی کامل و بی نقصی را تشویق کنید. همه چیز نمره نیست، سرگرمی نیز مهم است. به گذشته و همکلاسیهای خودتان فکر کنید. آیا رابطه دقیقی بین نمره A و موفقیت در زندگی اینده وجود دارد؟ ایا کودک از والدین معتاد به پرکاری الگوبرداری میکند؟ کودک را تشویق کنید تا در کنار وظایف هدفگر، از فعالیتهای تفریحی دیگر نیز لذت ببرند.
• عادات کمال گرایانه را از میان بردارید. مطالعه تا ساعاتی از نیمه شب، بیدار شدن قبل از سپیده دم برای تکمیل بیشتر کارها، یک عادت سالم نیست. دختر بچه ای که ما می شناسیم فقط به خاطر نمره منفی A که از درس علوم کسب کرد، آنقدر ناراحت و مضطرب بود که شبها نمیتوانست بخوابد و ساعتهای زیادی مطالعه میکرد. والدین او مجبور شدند قانونی وضع کنند که مطابق آن مطالعه بعد از ساعت ۳۰: ۹ شب ممنوع بود.
• اهداف مطالعه واقع گرایانه تنظیم کنید. در مورد نقاط ضعف و قوت کودکتان با او صحبت کنید و به او کمک کنید تا اهداف مناسبی را برگزیند و مقدار مطالعه مورد نیاز برای رسیدن به این هدف را تنظیم کند. «آنجلا» وقتی که تکالیفش را مرحله به مرحله انجام داد و مواد درسی مورد نیاز را مطالعه کرد در درسی های اجتماعی و علوم نمرات خوبی کسب کرد، منبع خارج از کتاب را بخواند تا اطلاعات لازم را کسب کند او در دیکته از یک برنامه ی مطالعه ی هفتگی که توسط معلمش تنظیم شده بود، پیروی کرد و توانست هر شب ، بیست برابر بیشتر سخت تمرین کند.
• فعالیتهای تفریحی را برنامهریزی کنید. اگر کودک مایل به این است که ساعات زیادی را صرف مطالعه کند، اصرار کنید برنامه ی روزانه اش باید شامل فعالیت لذت بخش و تفریحی نیز باشد. به او کمک کنید تا ورزش مورد علاقه و حوزه های فرهنگی خود را بیابد. پیشنهاد دهید برای بازی دوستان خود را دعوت کند یا او را با خود بیرون ببرید تا کمی از کارهای مدرسه به دور باشد. اگر این فعالیتها از برنامه های منظم او نبودهاند، شما باید به طور فعال آنها را اضافه کنید.

به کودک کم آموز کمک کنید تا به توان لازم برسد.

همیشه دلایلی وجود دارند که چرا کارهای مدرسه کودک آنچنان خوب نیستند در اینجا نشان میدهیم چگونه این دلایل را مشخص کنید.

• دلایل کم آموزی را تعیین کنید. بعضی از کودکان مشکلات یادگیری دارند که مانع موفقیت آنها در مدرسه میشوند و نیازمند آموزش های ویژهای هستند، بعضی دیگر نیز تحت فشار مشکلات عاطفی هستند که نیازمند درمانهای تخصصی هستند.

بعضی از کودکان دیر به بلوغ میرسند (نابالغ هستند) و انگیزه ای ندارند تا دوره ی نوجوانی آنها تمام شود. «آندره» در سن ده سالگی نزد ما آورده شد، چون والدین او احساس می کردند تکالیف مدرسه را زیاد خوب انجام نمیدهد. او به دفتر کارما آمد، نشست و پرسید: «آیا امیدی برای من هست؟» مشخص شد او نیز مثل والدینش دیر به تکامل و بلوغ می۔ رسد، اما آنها بیش از حد واکنش نشان داده بودند. بعد از اینکه مشخص شد، این پسربچه مشکل یادگیری ندارد و گرایش ناسالم نسبت به مدرسه دارد ما به والدین کمک کردیم تا این موضوع را در دیدگاه مناسب بررسی کنند.

• فشار را کمک کنید. کم آموزها اغلب به طور ثابت به دلیل عدم موفقیت شما، خود را سرزنش و ندامت می کنند. او خوب میداند عملکرد سن قابل قبول نیست. تقاضا برای A یا حتی B را متوقف کنید و در عوض اهداف واقع گرایانه خود را برای هر حوزه درسی مجزا تنظیم کنید. او را راحت بگذارید در هر دوره ی تحصیلی انتظار بهترین را از او نداشته باشید. بری ایجاد انگیزه در جهت پیشرفت کودک، از تقویت کننده ها استفاده کنید.
• به او اطمینان دهید و پشتیبانی کنید. پیامد مثبت معجزه می کند و در مقایسه با شکایت کردن و تحت فشار قرار دادن مؤثرتر است. همیشه مراحل رادر مسیر درست، هدایت به پشتکار مداوم تشویق کنید. مطالعات نشان میدهند والدینی که بر موفقیت تأکید دارند، پیشرفت را تشویق می کنند. بنابراین پشتیبان و حامی باشید، بگذارید فرزندتان بداند هرروز از او چه انتظاری دارید، به او کمک کنید تا در مورد موفقیت هایش احساسی خوبی داشته باشد و علاقه خود را نسبت به آنچه انجام می دهد نشان دهید.