چرا بعضی کودکان نیاز به توجه مفرط دارند؟

نیاز به توجه مفرط در کودکان

هر کسی نیازمند توجه است. اما بعضی از کودکان توجه دایم شما را می خواهند. درست مثل گربه ای که اطراف شما می گردد. اهمیت ندارد شما چقدر به آنها توجه می کنید آنها در توجه حریص هستند.

چرا این الگوی رفتاری شکل می گیرد؟ اغلب کودکی که تشنه ی توجه است از طرف والدینش به اندازه کافی مورد اهمیت واقع نمی شود. فهمیدن اینکه چقدر توجه کافی است، به سختی قابل تشخیص می باشد. کودک باید احساس کند وقتی به کمک یکی از والدین نیاز دارد، او برای مدتی طولانی و به طور منظم هر روز آنجاست. بعضی از کودکان نیاز به توجه وافر دارند، چون احساس ناامنی می کنند و کاملا وابسته اند. این وابستگی ممکن است موقتی باشد. برای مثال ممکن است به واسطه ای – مرگ، بیماری، طلاق، خواهر یا برادر جدید یک مشکل در مدرسه یا با دوستانش به وجود آمده باشد و یا ممکن است وابستگی دایمی باشد. این حالت معمولا توسط تسلیم شدن والدین پرورش می یابد. اگر والدین فوری به هر هوس و خواهش کودک پاسخ بگویند کودک به سرعت می آموزد که همیشه باید این واکنش را دریافت کند. «مامان، اینو ببین!»، «بابا با من بازی کن»، «بابا این کارو بکن»، «مامان آن کار رو بکن» این کودک توجه بی وقفه، بی پایان و صد در صد را متوقع است. این امر غیر ممکن است و حمایت از آن مضر است. اصول مواجه شدن با این مشکل برای رسیدن به موفقیت این است که چه وقت و چگونه توجه کند.

وقتی کودک خواهان توجه نیست بسیار به او توجه کنید

اگر کودک شما توجه زیاد را دوست دارد، وقتی به او توجه کنید که تنها شما بر آن کنترل دارید. زمانی توجه کنید که او خواهان آن نیست و هر زمان که می توانید به خاطر رفتار مناسبش به او پاداش بدهید و آن را تقویت کنید.

• وقت خود را به کودکتان بدهید. هر روز حتی اگر برای چند دقیقه باشد به هر یک از کودکان خود توجه جدا و کامل بکنید. وقت شام و به خصوص وقت خواب بهترین زمان برای این کار هستند، ولی تا هنگامی که کودک شما میداند شما به طور دایم و منظم در دسترس هستید، مهم نیست چه وقت این اتفاق رخ دهد. اینکه توجه خود را بخشی از برنامه روزانه او بنمایید به او ایمنی می دهد که همیشه دنبالش است.
• به او وعده ی بعد را بدهید. وقتی نمی توانید به نیازهای معقول کودکتان پاسخ بگویید به او وعده بعد را بدهید این می تواند یک تکه کاغذ باشد که روی آن نوشته اید «این بلیط برای ۱۵ دقیقه توجه صد درصد مامان معتبر است». به کودک بگویید که دقیقا زمانی که شما برای او وقت دارید، از آن استفاده کند.
• برای زمانی که بچه کوچک باید منتظر توجه شما بماند، ساعتی را تنظیم کنید. وقتی ساعت زنگ زد، او می داند که نوبت اوست تا باشما باشد. وقتی منتظر است او را تشویق کنید که برای ساعت خاص با هم بودن برنامه ریزی کند.

وقتی کودک همچنان خواهان توجه شماست

اگر احساس می کنید نیازهای کودکتان را برآورده ساخته اید و هر چه انتظار داشته برایش انجام داده اید، اما کودک همچنان به دنبال توجه بیش از اندازه است، بنابراین باید شرایط خود را دوباره ارزیابی کنید و از روش هایی برای کاهش تقاضاها استفاده کنید.

• تقاضاها را نادیده بگیرید و روش نادیده گرفتن اصولی را به کار ببرید. فرض کنید سارا کوچولو را تازه از مدرسه سوار ماشین کرده اید شما ساعتی را با او گذرانده اند و اکنون در حال صحبت با بچه دیگرتان هستید. سارا صحبت شما را قطع می کند و از شما میخواهد فقط به او گوش دهید. تقاضای او را نادیده بگیرید. وقتی دست از گریه، جیغ زدن و خواهش کردن برداشت و درست رفتار کرد به او توجه کنید. «هیا سارا من این نقاشی که می کشی را دوست دارم. آیا در مدرسه یاد گرفتی؟» با این کار به او یاد می دهید باید صبر کند تا نوبتش شود و اینکه شما به او و کاری که می کند علاقه دارید.
• از روش رکورد زدن استفاد کنید. اگر از روش نادیده گرفتن استفاده نمی کنید، از روش دیگری استفاده کنید. شما تمام بعد از ظهر با «سالی» بازی کرده اید و حالا قبل از شام می خواهید روزنامه بخوانید. شما از «سالی» می خواهید در حالی که شما مشغول مطالعه هستید، تصاویری نقاشی کند. ولی هر دقیقه از شما میخواهد نگاه کنید، به او بگویید وقتی مطالعه تمام شد می خواهید تصاویر را ببینید. از آن لحظه به بعد پا روی پا بگذارید و به مطالعه ادامه دهید و اصلا به او نگاه نکنید. هر دفعه که گفت به او نگاه کنید، کلمات مشابهی بگویید: «هر وقت مطالعه ام تمام بشه به تو نگاه می کنم.» پاسخ خود را تغییر ندهید. مهم نیست چقدر او توجه شما را می خواهد. وقتی مطالعه تان تمام شد، به طرف سالی برگردید بگویید: «حالا مطالعه من تمام شده بذار تصویری که کشیدی را ببینم.»

به پرورش استقلال و اطمینان کودک کمک کنید

اگر کودک شما اعتماد به نفس ندارد، باید بیاموزد که مستقل رفتار کند.

• استقلال را شکل دهید و تشویق کنید. اگر کودکتان جیغ و داد می کرد، اکنون به خاطر اینکه به شما اجازه میدهد کارتان را به پایان برسانید یا نوبتش برسد، او را تشویق کنید، به او بگویید برای پنج دقیقه مطالعه خواهید کرد و پرسش خود را تا آن موقع نگه دارد. وقتی آماده هستید، به خاطر انتظارش با علاقه به او پاداش بدهید. از یک تایمر استفاده کنید تا او بداند چه مدت باید منتظر توجه شما باشد. با چند دقیقه فاصله زمانی شروع کنید. هر بار زمان را افزایش دهید، بنابراین او یاد خواهد گرفت که چگونه منتظر بماند.
• جدول و پاداش هایی تنظیم کنید. فعالیت بازمانی از روز را انتخاب کنید که در طول آن کودکتان به طور عادی نیازمند توجه زیادی است. برای مثال وقتی مشغول تهیه شام هستید، از میان چند فعالیت به او اجازه ی انتخاب دهید، به او بگویید اگر به تنهایی بازی کند، امتیازاتی دریافت می کند. او می تواند امتیازات را جمع کند تا زمان ویژه با شما بودن را خریداری کند. مثل سینما رفتن، انجام یک بازی مطلوب یا بازی فوتبال. خودپنداری ایجاد کنید. دفتر خاطراتی درست کنید و رفتارهای خوب کودک را در طول روز بنویسید. او را تشویق کنید و سپس در حضور خودش در مورد این رفتارهای خوب با اعضای دیگر خانواده صحبت کنید.
• کودک را در فعالیت ها شرکت دهید. کودک را در فعالیتی که نیازی به کمک اعضای دیگره خانواده نیست، شرکت دهید. کاری را انتخاب کنید که به تنهایی بتواند آن را به بهترین نحو انجام دهد . مثل ورزش، بازیگری یا هنر، آگاهی خود را در مقابله با مشکلات افزایش دهید. گاهی کودک به توجه شما نیاز دارد. چون در مورد حقیقتی که میخواهد بگوید، نگران یا ترسان است. فقط گوش بدهید.

اگر نیازهای کودک برای توجه بیش از حد و در نتیحه رویدادهای آسیب زا و تکان دهنده باشد، لازم است از یک روش خاص استفاده کنید.

• بیش از حد عکس العمل نشان ندهید . توجهی که کودک نیاز دارد را به او بدهید، اما سعی نکنید رویدادهای آزاردهنده رابیش از حد جبران کنید تشنگی توجه زیاد و بیش از حد معمولا پس از دوره ای می گذرد، کمی وقت بدهید.
• احساسات کودک را شکوفا کنید. اگر رویدادی غیرعادی در حال وقوع است یا اینکه در زندگی کودک رخ داده، به او بگویید که انتظار چه چیزی را باید داشته باشد. او را برای آنچه که اتفاق خواهد افتاد و اینکه چه وقت رخ خواهد داد آماده کنید. اغلب داشتن اطلاعات، عدم اطمینان را تعدیل می کند. به او فرصتی بدهید تا در مورد احساسات نگرانی حس حسادت، شادی و غمهایش صحبت کند.
• از روش های تمدد اعصاب استفاده کنید. در مورد تکنیکهای شرح داده شده در آنجا با کودکتان صحبت کنید. به او کمک کنید با خودش هماهنگ باشد تا اینکه به شما متکی و وابسته بماند.