آنافیلاکسی چیست؟

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید است. این می تواند منجر به یک وضعیت بالقوه مرگبار به نام شوک آنافیلاکتیک شود. مواد معمولی که بدن در برابر آن ها واکنش نشان می دهد شامل مواد غذایی، نیش حشرات، زهر و دارو است. این ها آلرژن ها نامیده می شوند.

با توجه به تحقیقات و آموزش آلرژی مواد غذایی (FARE)، آلرژی غذایی علت اصلی آنافیلاکسی در خارج از بیمارستان است.

واکنش آنافیلاکتیک به مواد غذایی مسئول یک بخش اورژانس در هر ۶ دقیقه در ایالات متحده است. بیشتر افراد مبتلا نوجوانان و جوانان بالغ در معرض خطر آنافیلاکسی کشنده ناشی از غذا هستند.

نتایج یک نظرسنجی عمومی ۱۰۰۰ نفر نشان داده است که شیوع آنافیلاکسی در جمعیت عمومی “حداقل ۱.۶ درصد و احتمالا بالاتر است”. در این جمعیت، شایع ترین عوامل ایجاد شده داروها، ۳۴ درصد، غذاها در ۳۱ درصد و حشرات در ۲۰ درصد گزارش شده است.

یک مطالعه برآورد کرده است که احتمال آنافیلاکسی درآمریکا در طول زندگی آنها بین ۰.۵ تا ۲ درصد است. در ایالات متحده، آنافیلاکسی در ۰/۶۵٪ تا ۲٪ موارد مرگ آور است. تعداد بستری شدن در اثر آنافیلاکسی در سال های اخیر افزایش یافته است.

چه اتفاقی در آنافیلاکسی رخ می دهد؟

برای برخی از افراد، یک زنبور عسل ممکن است کشنده باشد.

آنافیلاکسی زمانی که بدن به شدت به یک آلرژن واکنش نشان می دهد، اتفاق می افتد. هنگامی که بدن در معرض آلرژن قرار می گیرد مقدار زیادی هیستامین را تولید می کند.

هیستامین یک واکنش التهابی ایجاد می کند و این ماده را به عنوان یک تهدید برای سلامتی مانند یک باکتری یا ویروس مضر رفتار می کند.

این پاسخ می تواند منجر به انقباض عروق خونی، کاهش ناگهانی فشار خون، از دست دادن هوشیاری و شوک شود.

مسیرهای هوایی محدود می شود و تنفس را دشوار می سازد. رگ های خونی ممکن است نشت کنند، و در نتیجه باعث ایجاد ادم یا تورم در بافت اطراف می شوند.

واکنش ممکن است یک بار، در عرض چند ساعت، و یا گاهی اوقات، چند روز پس از تماس با آلرژن اتفاق بیافتد.

علائم آنافیلاکسی

علائمی که ممکن است در نتیجه این واکنش ایجاد شود عبارتند از:

تنفس دشوار، خس خس، تنگی نفس، تنگی در گلو و قفسه سینه، سرفه، صدای خیره کننده و درد قفسه سینه
فشار خون پایین و گردش خون ضعیف پوست رنگ پریده، پالس کم، سرگیجه، ضعف، شوک و از دست دادن آگاهی
مشکل بلع
گرفتگی دهان یا گلو و دهانه بینی و بینی
احساس می شود که چیزی به زبان یا گلو گیر کرده است
احساس سنگین در زبان
تورم و خارش روی پوست، با کهیر، گرما، قرمزی و بثورات
درد و گرفتگی معده، تهوع، استفراغ و اسهال
اضطراب و احساس عذاب قریب الوقوع
تورم در پا، دست، لب ها، چشم و گاهی اوقات تناسلی.

این فرد همچنین ممکن است دچار خارش، پوست قرمز، آبریزش، سردرد و گرفتگی رحم، و ممکن است طعم فلزی در دهان داشته باشد.

مشکلات تنفسی شدید، کاهش شدید فشار خون یا هر دو می تواند به شوک منجر شود و این می تواند مرگبار باشد.

کمک های اولیه برای آنافیلاکسی

اگر فرد شروع به نشان دادن علائم شدید آلرژیک کند، کمک فوری پزشکی لازم است.

کمک های اولیه برای آنافیلاکسی شامل حذف آلرژن، در صورت امکان، و درخواست کمک اضطراری است.

در صورت امکان، یک فرد ناظر باید متوجه شود که آیا بیمار سابقه آلرژی دارد یا خیر.

اگر بیمار می داند که حساسیت دارند، ممکن است دارویی به شکل یک کیت تزریقی آدرنالین مانند Epipen داشته باشند که می توانند از آنها استفاده کنند.

Epipen دوز اپی نفرین، یک نوع آدرنالین را فراهم می کند.

شخصی که با بیمار است، در حالی که منتظر کمک است، باید به آنها قوت قلب دهد و مطمئن شود که راحت هستند و می توانند تنفس کنند.

برای ایجاد تنفس راحت تر، فرد باید نشسته باشد، اما اگر فشار خون پایین باشد، باید آنها را روی زمین بگذارید تا پاهای خود را بالا ببرند. اگر ضعیف باشند، باید اطمینان حاصل کنند که قادر به نفس کشیدن هستند. آنها می توانند در موقعیت بازیابی قرار گیرند.

هر کسی که با بیمار باقی بماند، باید وضعیت خود را نظارت کند و توجه کند که آیا خود به خود درمان می شود یا خیر ، چرا که کارکنان مراقبت های بهداشتی باید درباره این اطلاعات بدانند. در صورت امکان، نمونه ای از مواردی که باعث واکنش می شود را نگه دارید و آن را همراه با بیمار به بیمارستان ببرید.

اگر تنفس به طور کامل متوقف شود، احیاء قلب و عروق (CPR) باید انجام شود و تا زمانی که تیم نجات بیاید، ادامه می یابد.

درمان آنافیلاکسی: اپی نفرین یا آدرنالین

کمک اضطراری برای یک بیمار مبتلا به آنافیلاکسی شدید، تزریق اپی نفرین یا تزریق آدنالین خواهد بود.

استفاده از دستبند آلرژی دیگران را به خطر فردی هشدار می دهد.

آدرنالین، همچنین به نام اپی نفرین شناخته می شود، به روش های مختلفی کار می کند. این باعث می شود که رگ های خونی تنگ شوند و این باعث کاهش تورم و کمک به افزایش فشار خون می شود.

آدرنالین همچنین کمک می کند تا عضلات را در اطراف ریه آرام کنید و از انتشار مواد شیمیایی آلرژیک اضافی جلوگیری کنید. این به جلوگیری از واکنش از پیشرفت بیشتر کمک می کند.

اکثر بیماران به این درمان پاسخ خوبی میدهند و علائم معمولا در این مرحله شروع به فروپاشی می کنند.

اگر بهبودی نداشته باشد، بیمار پس از ۱۰ دقيقه دوز ديگررادریافت می کند.

گاهی اوقات، علائم پس از مصرف آدنالین کاهش می یابد، اما بعدا دوباره بر می گردندد، بنابراین بیمار می تواند تحت نظارت ۲۴ ساعت در بیمارستان نگه داشته شود.

برای یک واکنش کمتر شدید، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید یا آنتی هیستامین را انجام دهد.

افرادی که مستعد ابتلا به واکنش های آلرژیک هستند باید یک طرح عملی آلرژی داشته باشند. این ممکن است شامل حمل خودکار انژکتورهای اپی نفرین، ارتباط با مدارس و کارفرمایان و حمل دستبند هشدار پزشکی باشد.