جنبش خیال پردازی نازیسم برای جنبش های مستقل جای جولانی نمی گذارد

جنبش خیال پردازی نازیسم برای جنبش های مستقل جای جولانی

نمی گذارد

جنبش خیال پردازی نازیسم برای جنبش های مستقل جایی نگذاشت ، چرا که در پی این بود تا تمامی نواحی فیزیکی و روانی را به اشغال خود در آورد و تلاش می کرد تا مخالف خوانی ها را ریشه کن کند . قهرمان تیر ولی فیلم پسر اسراف کار ( 1934 ) که نقش او ار بازیگر اتریشی اصیل و خستگی ناپذیر ، لوییس ترنکر ( که کارگردان فیلم نیز بود ).

بازی کرد می خواهد تمامی دیدنی ها و شنیدنی ها را ببیند و بشنود و تجربیات گوناگون بیندوزد و از مکان های غریبی که فقط روی نقشه دیده است دیدار کند . این قهرمان نیرومند به نیویورک می رود و به آواره ای بی خانمان تبدیل می شود . روایت دست آخر به آنجا می رسد که این قهرمان ینگه دنیا را نفرین و طرد می کند و مهم تر از همه شیفتگی خود نسبت به زندگی دور از وطن را نفی می کند .

فیلم پسر اسراف کار برای سرکوب خیالی خام ، آرزو و آرمانی دیگر ایجاد می کند ، درست مانند فیلم های عشق و مرگ و شیطان ( 1934 ) و آرزوهای غیر عادی ( 1939 ) که نشان می دهند تو هم و خیال بافی به نتایجی اسف بار می انجامد .

فیلم ترنکر

در فیلم ترنکر که تصویر گر Flanerie منفی است پسری کوه نشین به سفری سخت می رود ، از مدرنیتۀ بی رحم و بی روح شکستی کابوس وار می خورد ، و در سرزمینی بیگانه تحقیر می شود افرادی مانند موسیقی دان سیار فیلم فریدمان باخ ( 1940 ) یا زن آوارۀ تئاتر در فیلم مردم تئاتر ( 1942 ) که از راه راست و مشخص منحرف می شوند سرانجام خوشی ندارند .

در واقع در سینمای نازی زندگی در خارج از کشور آلمان یعنی شیفتگی نسبت به بیگانه ها و دوری از سرزمین مادری و تمامی منابع رفاه و ثبات . در فیلم هابانرا ( 1937 ) ، پورتوریکو منشأ تبی موذی و غافل گیر کننده است . بنابراین در فیلم های نازی مسافرها شخصیت هایی مسأله ساز هستند.

مگر آن که کاوش گر یا استعمارگر باشند و برای گسترش امپراتوری آلمان به خارج بروند . در فیلم های دهۀ 1930 آوارگان بسیاری را می بینیم که نه فراری از رایش ، بلکه آلمانی هایی هستند که بالاخره به آغوش مام وطن باز می گردند .