از صحنه تماشاخانه تا پرده سینما

از صحنه تماشاخانه تا پرده سینما و اطلاعاتی از این دست

در تحقیق دوره ی قبل از پیدایش پرده در سینما اغلب این سنت تئاتری نادیده گرفته می شود. اما چنانچه نیکلاس وارداک در کتاب خود به نام “از صحنه تماشاخانه تا پرده سینما” این نکته را تاکید می کند، تئاتر قرن نوزدهم چه در امریکا وچه در انگلستان هنگام پیدایش سینما کمک موثری به رواج ان کرد.
تئاتر هم ازلحاظ انتخاب موضوع وهم از لحاظ اجراء که عبارت بود از تاکید بر ملودرام و تمایل و تطبیق با واقعیت تماشاگران را برای چیزی که سینما بهتر از عهده ی نشان دادن ان بر می امد اماده کرد.

امیزش رمانتیسم و رئالیسم

قرن نوزدهم در ادبیات و شعر وموسیقی و تئاتر عصر رمانتیسم لگام گسیخته ای بود، که اصرار داشت جزئیات اثر هنری با واقعیت تطبیق کند. این امیزش عجیب رمانتیسم و رئالیسم شاید بیش از هر جا در تئاتر به چشم می خورد.
نمایشنامه نویسان می توانستند به گذشته پرواز کنند، تهیه کنندگان می توانستند به میل خود طرح پانتومیم مفصل و عجیبی را در سرزمینهای خیالی بریزند، ولی برای اینکه این اثار در تماشاخانه قبول عام یابد، می بایست که طراحان صحنه را قابل لمس و واقعی بسازند .
دیگر پرده های نقاشی به جای کوه و دره، ودرختهای مقوایی و اتاقهای “مسطح” واین قبیل دکورهای قراردادی زمان گذشته، دوره شان گذشته بود، و رفته رفته به جای انها دکورهای سنکین تر، مانند کوهها ودر درختهایی که با خمیر کاغذ می ساختند ،و اتاق هایی که به دقت طرح می کردند با وسایل ماشینی از قبیل دریچه های کف صحنه یا بالارو ها و صحنه های گردان برای جابجا کردن دکور معمول شد.

نهضت دکور

نهضت واقعی بودن دکور در اواخر قرن هجدهم به وسیله دیویدگریک شروع شد و کسانی مثل جان فیلیپ کمبل ، چارلز ماکردی، ادموندکین، وادوین فارست، ان را تا قرن نوزدهم ادامه دادند. این نهضت در نیمه دوم قرن نوزدهم که نمایشهای تماشاخانه های ان را زمان را از جمعیت پر می ساختند. به اوج خود رسید ، نمایشهای هنری ایروینگ و بنکر افتز در انگلستان وخاصه کارهای استیل ماک کی، و اگوستین دیلی، در امریکا نمونه های این شیوه بود .

برگرفته از کتاب تاریخ سینما نویسنده:ارتور نایت ، ترجمه:نجف دریا بندری